Review: Blacksad: Under the Skin Xbox One

Ja, ik weet het. Hij is hier dan ein-de-lijk. Na lang wachten is het dan zo ver. Blacksad: Under the Skin is gearriveerd. Ik heb mij voor het eerst verdiept in de grauwe detectiveserie tijdens de preview van Blacksad op gamescom en ik was wel aardig te spreken over de game. Naderhand heb ik mij nog meer ingelezen over de avonturen van John Blacksad. Ik heb wat van de originele stripboeken gelezen en ik snapte meteen hoe deze serie een grote naam voor zichzelf gemaakt heeft. De details over de wereld van Blacksad heb ik besproken in de Drie van die natuurlijk, maar vandaag laat ik jou, de lezer, weten of Blacksad: Under the Skin het allemaal waar kan maken. Was het de lange wachttijd waard? Pak je vergrootglas, schenk een glas whiskey in en dan neem ik je mee naar de deprimerende wereld van Blacksad. Laten we hopen dat de game zelf niet te deprimerend is om te spelen.

Sigarettenrook

Laten we eerst eens een goed beeld schetsen van wat de bedoeling is in Blacksad: Under the Skin. Je speelt als detective John Blacksad en je gaat na de "zelfmoord" van Joe Dunn, onderzoeken waar zijn veelbelovende boxer Bobby Yale gebleven is. De gameplay loop is niks nieuws hierin. Als je ooit wel eens een Telltale game hebt gespeeld, dan weet je wat je te wachten staat. Je kiest in gesprekken de dialoog opties en die beïnvloeden jouw relatie met de andere personages. Quick time events zorgen voor kleine mini-games tijdens actiescènes en je loopt de levels rond op zoek naar clues. De clues zijn in deze game iets leuker en origineler gedaan, omdat je ze naderhand van tijd ze kunt verbinden en zo progressie maakt in het verhaal.

De wereld van Blacksad is het geteisterde New York City van de jaren '50. De wereld heeft een grauwe, deprimerende setting en Blacksad: Under the Skin weet dat voor het grootste gedeelte goed te implementeren in de game. De wereld ademt wel echt als een stinkende, grote stad, verteert door de hebberigheid van de vele corporaties. De muziek hierbij geeft een uitstekend noir gevoel. De droevige jazz ondersteunt vaak de gevoelens van de personages en de sfeer van de akelige situatie waarin ze zich bevinden. Zonder te veel te spoilen, het verhaal van Blacksad is een klassiek detectiveverhaal. Voor fans van dit soort media, is dat een positief punt, maar het zit echter ook vol met de vele clichés die we al vaker gezien hebben. Gepaard met de gepaste setting, zou dit toch een vermakelijk scenario moeten zijn. Helaas is dat niet echt het geval.

The Rotten Apple

Blacksad: Under the Skin lijdt aan vele technische mankementen. Laten we beginnen met de meest voor de hand liggende. De game ziet er uit alsof het voor de Xbox 360 en PlayStation 3 gemaakt is. De setting mag dan prima zijn, maar de game is op zichzelf onplezierig voor het oog. Vele textures zijn afschuwelijk afgewerkt en sommige modellen in de game lieten mij erg ongemakkelijk voelen. De animatie die de game gebruikt voelt vaak onnatuurlijk en stijf aan. Het tempo van het bewegen en de manier waarop de personages bepaalde handelingen verrichten, is pijnlijk. Vooral de actiescènes zijn slecht afgewerkt. En voor een game die heel erg afhankelijk is van zijn dialoogopties en verhaal, is de lipsynchonisatie zeer onder de maat. Het komt regelmatig voor dat het geluid en het openen van de mond niet samenloopt. Soms praat een karakter zelfs met zijn of haar mond compleet dicht. Het is bizar hoe slecht de conditie is van deze game.

Geloof het of niet, dat is nog niet eens het ergste. Ik heb in mijn playthrough meer dan elf uur gespeeld en de game is vijf keer vastgelopen met een gamebreaking bug. Het ergste is niet eens dat je de game opnieuw moet opstarten. Je moet een heel hoofdstuk terug, omdat je anders gewoon echt niet verder komt. Dit is simpel gezegd, onacceptabel. De game zelf heeft al een traag tempo, dus noodgedwongen opnieuw spelen kost tijd en geduld. Geduld dat ik erg weinig had aan het einde van mijn playthrough. Progressie bugs zijn trouwens niet de enige bugs die je tegenkomt. Audio ontbrak zo verschrikkelijk vaak, om te janken was het. Ik herhaal, een game die zo afhankelijk van zijn verhaal is, van personages die interessante gesprekken met elkaar hebben en dan bugt de audio eruit, zodat je ze niet eens kunt horen? En dan heb ik het niet eens gehad over de normale bugs die zorgen voor onbedoelde hilarische omstandigheden. Zoals je personage John Blacksad, die zijn kop 180 graden draait als een of andere uil. Als ik alle bugs zou moeten opnoemen die ik ben tegengekomen, dan zijn we hier morgen nog.

Zwarte kat

De game is gebroken in zijn kern, maar daar houden de problemen niet op. Blacksad implementeert de wereld, sommige personages en kleine verwijzingen naar het originele werk, maar lijkt te vergeten waarom de stripboekserie zo geliefd is over de wereld. De personages zijn over de top, hebben overdreven gezichtsuitdrukkingen en voeren acties radicaal uit. Al deze kenmerken zijn niet aanwezig genoeg in de game. Het speelt het superveilig, maar is daardoor ook plat gezegd saai. De manier waarop de game gebouwd is in 3D heeft daar natuurlijk ook iets mee te maken, maar ik heb het gevoel dat ze beter all out hadden kunnen gaan hierin. De game die we nu zien, is gewoon weer een interactieve film met te weinig persoonlijkheid. Dat is jammer aangezien het originele werk beroemd is geworden door het uitzonderlijke karakter.

De stripboekserie behandelt ook de vele problemen die New York City toen heeft gehad en is natuurlijk nog steeds actueel. Deze problemen variëren van racisme tot alcoholmisbruik. De game besteed hier echter amper aandacht aan. De consequenties van deze problemen zijn nergens te vinden en worden ook nooit echt geconfronteerd. Het verhaal geeft wel eens aan dat deze problemen bestaan, maar doet er niks mee. Ik heb het gevoel dat je hierdoor een interessante mogelijkheid mist om je verhaal dieper te maken. Geef de spelers meer om over na te denken, want de beslissingen in de game lijken weinig invloed te hebben. De zogenaamde impact die de speler zou moeten hebben met zijn keuzes bestaat niet. Een valkuil waarin meerdere games van dit genre in zijn gevallen en voor Blacksad: Under the Skin geldt hetzelfde.