Review: Death Stranding PlayStation 4

Kojima Productions heeft ons dit jaar bestookt met veel lange trailers van Death Stranding, waarin aardig wat gameplay getoond werd. Vreemd genoeg bleef er veel onduidelijkheid rondom de game. Ik ben zelf niet per se fan van Hideo Kojima, maar heb ook niets tegen de beste man. Ik was dan ook niet zo hyped voor Death Stranding als menigeen, maar het heeft zeker wel mijn aandacht weten te vangen. Voor ik mijn avontuur - door een compleet ander Amerika dan dat wij kennen - begon, had ik wel erg het gevoel dat dit een alles of niets game zou worden. Want wat heeft Death Stranding ons uiteindelijk te bieden en blijft het ook leuk om te spelen? Eindelijk is het tijd om de antwoorden op die vragen te vinden.

The Big Bang

Voordat ik je ga vertellen over het verhaal van Death Stranding, wil ik het eerst even met je hebben over wat er allemaal te zien is. Zodra je je avontuur start, valt namelijk meteen het grafische aspect van Death Stranding op. Zelden heb ik een game gezien die er zo goed uitziet als deze. Kojima Productions heeft in dat opzicht echt vakwerk afgeleverd. Het is een genot om naar te kijken en nodigt daardoor meer dan ooit uit om het te spelen. Tel daarbij de sublieme stemacteurs op en je hebt de basis van een topgame al te pakken. Hideo Kojima heeft dan ook alles op alles gezet om een sterrencast samen te stellen met acteurs als Norman Reedus, Mads Mikkelsen, Léa Seydoux, Tommie Earl Jenkins en Troy Baker. Het heeft ongetwijfeld wat gekost, maar het resultaat mag er zijn.

Als je een verhaal maar een beetje ingewikkeld vertelt, dan wordt het vanzelf wel interessant. Dat moeten ze bij Kojima Productions ongetwijfeld hebben gedacht, toen ze begonnen met het bedenken van Death Stranding. Want hoe je het ook went of keert, het is allesbehalve een Jip en Janneke vertelling. Het komt er in de basis op neer dat grote ontploffingen tot gevolg hebben gehad dat Amerika versplinterd is. Deze gebeurtenis wordt de Death Stranding genoemd. De mens wordt met uitsterven bedreigd. De mensen die nog bestaan, zijn op zichzelf aangewezen en hebben niet of nauwelijks contact met andere steden. Zogeheten porters zorgen ervoor dat zij worden voorzien van de nodige items. Deze postbodes van de nieuwe wereld lopen van schuilkelder naar schuilkelder om alles netjes af te leveren. Helaas is dit lastiger dan het klinkt, want buiten ben je lang niet altijd veilig.

Sssst

Sam Porter Bridges (Norman Reedus) is zo'n postbode, maar niet zomaar één. Hij is erg goed in wat hij doet en zorgt voor veel tevreden klanten. Hij is dan ook de aangewezen persoon om de wereld te redden van de ondergang. Om dit te doen moet hij connecties tussen steden weer in ere herstellen. Dit gaat niet met de WiFi-verbinding zoals wij die vandaag de dag kennen, maar via het Chiral Network. Deze verbinding zorgt dat de verschillende plaatsen informatie met elkaar kunnen uitwisselen, waarmee ze de vreemde wezens - ofwel BT's - kunnen bestrijden. Voordat deze verbindingen tot stand zijn gebracht, moet je natuurlijk wel naar die locaties zien te komen. Onderweg zijn er verschillende facetten waar je rekening mee moet houden, maar de twee voornaamste zijn de Mules en de BT's. Mules zijn een soort bandieten van Amerika geworden en zullen het niet laten om je aan te vallen als je je op hun terrein begeeft. BT's zijn een compleet ander verhaal.

Na de Death Stranding hebben BT's zich genesteld in Amerika. Deze bovennatuurlijke wezens zijn in principe onzichtbaar, maar heel gevaarlijk. Zolang je stil bent, is er niet zoveel aan de hand, want dan merken ze je niet op. Maar zodra ze je horen dan loopt het de spuigaten uit en zit je in de problemen. Een Bridge Baby is geen overbodige luxe. Deze baby's zijn namelijk overgevoelig en voelen dus aan of er een BT in de buurt is. Daarnaast helpt je Odradek - ja, dat gekke flappende ding op je schouder - je tijdens deze benarde situaties ook goed op weg. Deze wijst namelijk de richting op van de dichtstbijzijnde BT, zodat je weet of je je stil moet houden. Hoe dichter je bij een BT in de buurt bent, des te harder de Odradek begint te klapperen. Als je wat verder in de game komt, krijg je wapens tot je beschikking om deze wezens uit te schakelen. Dit maakt het een stuk makkelijker om gebieden vol BT's te doorkruisen.

Hidden message

De gameplay van Death Stranding bestaat voornamelijk uit reizen tussen plaatsen en lange afstanden afleggen en daar ligt meteen ook de valkuil van de game. Hoewel het mij tijdens mijn gamesessies niet heeft tegen gestaan, kan ik mij heel goed indenken dat niet iedereen daar heel erg van gecharmeerd is. In het begin reis je alleen nog met de benenwagen, maar later heb je ook een select aantal voertuigen tot je beschikking. Door de bergachtige gebieden ontkom je er echter niet aan om ook te voet afstanden te overbruggen. Tijdens deze reizen dien je ook nog koffers met goederen met je mee te nemen en onbeschadigd af te leveren en vrijwel elke queeste bestaat daaruit. In die zin weet de game dus niet heel veel afwisseling te bieden en moet het het vooral hebben van het verhaal, de mooie graphics en de goede vertolking van de acteurs. Die aspecten maken en houden de game vooral interessant.

Death Stranding beschikt over een asymmetrische multiplayer, waarin andere gamers dus parallel aan jouw verhaal spelen. Je ziet elkaar niet, maar je kunt elkaar wel helpen door het maken van bouwsels als generatoren, bruggen of postbussen. Als iemand anders een brug maakt in zijn wereld, dan kun jij daar in jouw wereld ook overheen lopen en andersom. Dit kan erg handig zijn tijdens je avontuur. Je kunt ook pakketten door andere spelers af laten leveren als je het niet ziet zitten om bepaalde afstanden af te leggen. Het geeft de game een extra dimensie, maar voegt ook weer niet dusdanig veel toe dat het onmisbaar zou zijn. Het is vooral een leuke feature en draagt bij aan de boodschap die Kojima met de game wil uitdragen. Death Stranding is namelijk niet zomaar een game, maar ook een manier van Kojima om te zeggen dat mensen weer in verbinding met elkaar moeten staan en elkaar moeten helpen. Die boodschap is in ieder geval overgekomen.