Review: Iron Harvest - Singleplayer review Pc

Het RTS-genre was dood, toch? Een nieuwe game ontwikkelen in dit genre is toch helemaal niet interessant meer voor ontwikkelaars? We hebben immers al voldoende partijen die ons in deze specifieke behoefte kunnen voorzien. Ontwikkelaar King Art Games had daar andere ideeën over; zij brachten onlangs de nieuwe RTS-game Iron Harvest op de markt. Een game die ons onderdompelt in een alternatieve geschiedenis, waarin de Eerste Wereldoorlog nooit heeft plaatsgevonden. Ik kan je nu alvast verklappen dat Iron Harvest uit zijn voegen barst van de ambitie. De vraag is echter: kan het opboksen tegen gevestigde RTS-games, zoals Age of Empires en Starcraft?

Stijlvolle oorlogsvoering

Het landschap van Iron Harvest kenmerkt zich door de stijlvolle alternatieve geschiedenis. De verstikkende rook van dieselmotoren, geweerschoten die op metaal neerploffen en explosies die soldaten weg katapulteren, omschrijven hoe het er aan toe gaat in deze futuristische wereld. En als je dacht dat het daarbij bleef, wat dacht je van immens grote mega gevechtsrobots die meevechten op het strijdveld? In deze alternatieve versie van de geschiedenis heeft men zich niet gefocust op het door ontwikkelen van tanks. Nee, in plaats daarvan is er ingezet op revolutionaire innovatie: automachinetechnologie.

Iron Harvest speelt zich af rond 1920 en is gebaseerd op een alternatief wereldbeeld van de Poolse kunstenaar Jakub Różalski. In zijn alternatieve versie van de twintigste eeuw, waarin de ontwikkeling van ‘automachinetechnologie’ een revolutie teweeg brengt, is de wereld voor een groot deel afhankelijk van technologie die aangedreven wordt door diesel. Het contrast in diezelfde wereld kan niet groter, want tegelijkertijd is de wereld nog altijd gevuld met ouderwetse straatjes en zijn hele samenlevingen nog altijd afhankelijk van de traditionele landbouw. Onze Eerste Wereldoorlog vindt niet plaats, maar de gevechtsrobots worden vernietigingsagenten in een vertraagde allesvernietigende oorlog. Een oorlog die zich afspeelt in een verscheurd Europa, vol guerrillastrijders en schimmige figuren.

Simpel, maar effectief narratief

Hoewel het verhaal van Iron Harvest zich afspeelt in een alternatieve versie van onze geschiedenis, bevat het thema’s die ook in onze versie van de wereld wringen. Zo vervullen de onderwerpen corruptie en tactische geopolitiek een belangrijke rol in het narratief van de game. De landen Polania, Saksen en Rusviet staan centraal in de campagne van de game en spiegelen eigenlijk Polen, het keizerlijke Duitsland en het tsaristische Rusland dat wij kennen. Wellicht had je dat al uit de namen kunnen afleiden. Elke factie onderscheidt zich dankzij hun eigen unieke helden, robots en missie, die deel uitmaken van een groter verhaal. In totaal omvat de campagne zeven missies, goed voor zo ongeveer dertig tot veertig uur speelplezier. Dat is afhankelijk van de voorinstelling die je selecteert, want de ontwikkelaars bieden je drie moeilijkheidsgraden waarop je de game kunt doorlopen.

Iron Harvest bevat een campaign waarvan RTS-fans niet durven dromen. Eentje in de grootse oude stijl en waarvan we er in de afgelopen tien jaar maar een handjevol van hebben gezien. Het is uitgebreid, verzorgd en er zit heel veel narratief in. Iets wat eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is voor een game uit het RTS-genre. Het verhaal van Iron Harvest voert eenvoudige personages op door middel van makkelijke spanning en slimme cliffhangers. Dat de personages redelijk ‘simpel’ zijn, werkt in het narratief van Iron Harvest alleen maar bevorderend, omdat het verhaal zich ontvouwt in een zeer beperkte ruimte. In de eerste missie maak je kennis met Anna, een Polanische dorpeling die een wapen moet oppakken als haar familie wordt bedreigd. Zij en haar beer Wojtek zijn een belangrijke heldeneenheid wiens verhaal vol zit met gruwelen en liefdesverdriet. Tevens komt de complexiteit van de oorlog ook aan bod in haar verhaallijn. Later maak je kennis met de Saksische generaal Gunter von Duisburg, een oude krijger die de ware omvang en gruwel van geïndustrialiseerde oorlogsvoering niet ziet voordat de grote oorlog begint. Het is een bekend verhaal uit de geschiedenis, maar daarom niet minder effectief. Zijn treurige, mopperende vermaningen over de onmenselijkheid van chemische wapens, is perfect materiaal voor het grotere verhaal. Zijn relatie met de Saksische kroonprins Wilhelm groeit van mentorschap tot rivaliteit, en krijgt een overweldigende wending later in de game.

Klassiek RTS, maar dan modern

Iron Harvest is een klassieke RTS-game, maar dan met moderne gevechtsmogelijkheden. En dat voor een game die zich afspeelt in het begin van de twintigste eeuw. Als speler hoef je jezelf maar weinig bezig te houden met het opbouwen van een basis, maar ben je vooral bezig met het veroveren van locaties op de kaart en het verbeteren van je eigen inkomensstructuren. Er zijn maar twee ‘economische’ bronnen waar je je drukt over hoeft te maken, namelijk ijzer en olie. Qua gameplay-complexiteit is Iron Harvest vergelijkbaar met Company of Heroes, waar de game mogelijk ook een kleine beetje op geïnspireerd is. Met meer nadruk op strategie weet Iron Harvest zich echter goed te onderscheiden. In Iron Harvest draait het, meer dan in andere RTS-games die ik gespeeld heb, om het counteren van je tegenstander. Een groot deel van je tijd gaat op aan het selecteren van de meest effectieve eenheden voor de situatie. Hoewel alle gevechtsrobots stoer ogen, weten sommigen zich beter staande te houden in de hectische gevechten dan anderen.

Wel moet ik toegeven dat de gevechtsrobots levendiger ogen in de cinematics die tussendoor verschijnen. We komen dan ook meteen op een kritisch puntje; de grafische presentatie. Die is namelijk niet heel denderend, al zou het ook oneerbiedig zijn om te verkondigen dat hier geen aandacht aan besteed is. ‘Gedateerd’ is daarom het beste woord. Met het geluidsontwerp van de game is weinig mis. De muziekopbouw zit goed in elkaar en voegt extra beleving toe aan de game. De cinematics zijn rijkelijk gevuld met krachtige voice- overs, waardoor de personages echt tot leven komen. Het is hoor- en voelbaar dat King Art Games heeft gepoogd een game rondom het narratief te ontwerpen, in plaats van andersom. Hoewel dat anno 2020 steeds vaker gebeurt, zien we dat zelden op dit hoge niveau slagen.