Drie van die: Opvallendste aspecten aan Iron Harvest: Operation Eagle

Vorig jaar rond deze tijd maakte ik kennis met een ambitieuze RTS-game en daarover schreef ik uitgebreid in mijn review van Iron Harvest. Om je even snel bij te praten: Iron Harvest is een game die ons onderdompelt in een alternatieve geschiedenis waarin de Eerste Wereldoorlog nooit plaatsvond. In plaats daarvan speelt het verhaal van de game zich af in een alternatieve versie van de realiteit, rond het jaar 1920 waarin de 'automachinetechnologie' een revolutie teweeg brengt. Terwijl de wereld afhankelijk is van technologie die aangedreven wordt door diesel, woedt er een mechanische oorlog in een verscheurd Europa. Destijds prees ik de ontwikkelaar voor haar durf om anno 2020 met een RTS-game op de proppen te komen. Nu een jaar later is daar de tweede DLC, getiteld Operation Eagle. Daar ging ik voor jou recentelijk mee aan de slag en de drie opvallendste aspecten van die uitbreiding presenteer ik je hier.

Een geheel nieuwe campaign

Operation Eagle brengt een geheel nieuwe campagne voor één speler met zich mee, met maar liefst zeven nieuwe missies. In totaal zijn die missies goed voor drie uur speelplezier. Of als je net als ik de tijd neemt voor games kun je een uurtje bijrekenen. Vorig jaar keek ik mijn ogen uit bij het zien van de levensechte cinematics, waarin grote mechanische gevechtsrobots elkaar te lijf gaan. Terugkeren naar de middelmatige grafische prestatie van de daadwerkelijke game was bijna een teleurstelling te noemen. Wat betreft die levensechte cinematics trekt ontwikkelaar King Art Games de lijn stevig door en stelt het niet teleur. Ook in Operation Eagle is wederom geïnvesteerd in dat filmische aspect waardoor het narratief van deze game opnieuw een centrale rol inneemt.

Nieuwe facties, nieuwe eenheden

Het is gebruikelijk dat nieuwe DLC's voor RTS-games nieuwe facties introduceren. In sommige gevallen worden ook de oude facties aangevuld met nieuwe troepen. Spelers van Iron Harvest schieten prijs, want Operation Eagle introduceert zowel een nieuwe factie als nieuwe eenheden. Usonia, zo heet de nieuwe speelbare factie, mengt zich in de chaotische strijd. De nieuwe factie representeert in wezen de Verenigde Staten, maar dan de alternatieve versie van Iron Harvest. De oplettende lezer had dat verband waarschijnlijk al gelegd door dit simpelweg af te leiden uit de naam van de DLC. Net als elke andere factie uit de base game, komt Usonia ook met zijn eigen (interessante) unieke eenheden. Zo zijn er eenheden met machinegeweren, zeer effectief tegen infanterie. Dan is er de Knox, die het makkelijkst te vatten is als een 'wandelende toren met allerlei soorten wapens'. Maar wat Usonia helemaal onderscheidt van de rest is het feit dat zij als enige factie beschikt over 'luchteenheden'.

De grote teleurstelling

"Cool Delano, de Verenigde Staten heeft zoals gewoonlijk weer een streepje voor op de rest. Zij hebben tenslotte het alleenrecht op die luchteenheden. Vertel daar is wat over, idioot." Hoewel dat absoluut erg exclusief en tof klinkt, moet ik bekennen dat die luchteenheden voor mij persoonlijk de grootste teleurstelling van Operation Eagle zijn. En ja, dat verbaast mij ook. Dit is wat er in mijn optiek momenteel misgaat: de luchtschepen voelen, in vergelijking met de kenmerkende mechs van Iron Harvest, onnatuurlijk aan. Want waar de mechs een spoor van vernieling achterlaten, drijven de luchteenheden droog en bescheiden door de lucht. Het feit dat ze ook nog eens ontzettend traag en onhandig aanvoelen in de besturing doet de ervaring bij mij in ieder geval de das om.

Dit waren voor mij de drie opvallendste aspecten van Iron Harvest: Operation Eagle. Een DLC waarover ik zelf wel enthousiast ben en die ik je zeker kan aanraden. De luchteenheden van de nieuwe factie waren een kleine domper, maar hé, dat mag de pret absoluut niet drukken. King Art Games heeft wederom laten zien dat creativiteit geen grenzen kent. Ze zijn trots op de nieuwe uitbreiding van de ambitieuze RTS-game en daar kun je ze moeilijk ongelijk in geven.