Review: Mato Anomalies - Is er hoop voor turn-based JRPG's? Pc

Als je al een tijdje op Gameliner rondhangt en meerdere van mijn reviews en artikelen hebt gelezen, dan weet je dat ik niets leuker vind dan een lekkere old-school turn-based JRPG. Toen Mato Anomalies werd aangekondigd, werd ik voorzichtig enthousiast. Mato Anomalies is namelijk een turn-based JRPG van Arrowiz en Prime Matter. In mijn preview van Mato Anomalies heb ik al aangegeven dat de game zeker potentie heeft, maar dat er nog best wel wat gesleuteld kan worden, met name aan de wereld. Inmiddels is de game uit en heb ik wat dieper in de wereld van Mato kunnen duiken. Is Mato Anomalies een goede turn-based JRPG, of is de hoop voor het genre verloren?

Hoeveel andere dimensies bestaan er?

Mato Anomalies speelt zich af in de fictieve stad Mato. De stad ziet eruit als een soort neo-futuristische of Cyberpunk-achtige versie van Shanghai. Mato wordt geterroriseerd door vreemde wezens die de Bane Tide worden genoemd. Wij, als privédetective genaamd Doe, worden ingezet om voor een mysterieuze dame onderzoek te gaan doen naar een vreemd goedje dat Handout wordt genoemd. Tijdens onze zoektocht naar dit spul komen we erachter dat er andere dimensies bestaan waar deze vreemde wezens vandaan komen en dat er scheuren in onze wereld aanwezig zijn waar deze wezens doorheen komen. Wanneer we door zo'n scheur heen gaan en in een andere dimensie, die Lairs worden genoemd, komen, worden we bijna omgelegd door de monsters. Daar komt onze tweede protagonist, de sjamaan Gram, om de hoek kijken om ons te redden. Samen gaan de twee op onderzoek uit om erachter te komen wat hier nu precies aan de hand is.

Het verhaal van Mato Anomalies, met andere dimensies en monsters die naar de echte wereld toe komen, is niets nieuws of bijzonders. Het verhaal wordt verteld door middel van een Main Quest. Gedurende deze Main Quest krijg je vooral veel dialogen tussen de verschillende personages te zien, afgewisseld met volledig geanimeerde cutscenes met voice-over en een soort stripboek-achtige cutscenes. De stripboek-achtige cutscenes zijn een verfrissende kijk op cutscenes en passen ook goed bij de visuele stijl van de game. Helaas moet ik wel toegeven dat het verhaal van Mato Anomalies ontzettend langdradig en onnodig ingewikkeld is. De verschillende dialogen en verhalende stukken voelen geforceerd en tegelijkertijd nietszeggend. Ik vond het erg moeilijk om in het verhaal te komen en dat vind ik erg jammer. De Main Quest en het verhaal hebben namelijk zo veel potentie om je echt urenlang te boeien. De Side Quests zijn daarnaast ook niet veel beter. Het zijn voornamelijk quests die je van de ene plek naar de andere sturen, of die je dezelfde paar Lairs steeds weer opnieuw laat spelen. Ik had hier graag wat meer diepgang in gezien.

Spelen met Doe, of met Gram?

Doordat je in Mato Anomalies twee verschillende protagonisten hebt, speelt de game zich eigenlijk op twee verschillende locaties af. Enerzijds kun je als Doe rondlopen in Mato om op zoek te gaan naar aanwijzingen, quests te accepteren en te praten met NPC's. Mato ziet eruit als een grote futuristische stad, maar is eigenlijk helemaal niet zo groot als het lijkt. In mijn preview had ik al aangegeven dat je regelmatig tegen onzichtbare muren aanloopt, terwijl het juist lijkt alsof je nog een stukje door kan lopen. Dit is erg jammer, daar de wereld zo een heel stuk kleiner blijkt te zijn dan je denkt. Je kunt er wel met verschillende personages praten, maar ze hebben eigenlijk allemaal vrij weinig te zeggen. Je kunt er echter ook hondjes aaien, dus dat is in ieder geval nog een pluspunt!

Aan de andere kant heb je de gameplay met Gram. Wanneer je naar één van de Lairs toe gaat, bestuur je de Sjamaan. De Lairs zijn lineaire dungeons die elk een ander thema hebben. Ondanks dat elke Lair een ander thema en dus een ander bijbehorend uiterlijk heeft, lijken ze wel allemaal op elkaar. Je kunt door een Lair heen lopen en soms kiezen of je linksaf of rechtsaf gaat, of een trap op loopt. Af en toe heb je een kleine puzzel die je op moet lossen om een blokkade uit je weg te ruimen, maar deze puzzels hadden ze net zo goed achterwege kunnen laten. Het is best jammer dat de Lairs allemaal zo lineair en ongeïnspireerd zijn. Zeker omdat de Main Quests en de Side Quests je meerdere malen terug naar dezelfde Lair sturen. Het was leuk geweest als er wat meer variatie en uitdaging in had gezeten.

Potje knokken, of potje kaarten?

Goed, het verhaal en de wereld zijn dus niet al te spannend, maar hoe zit het met de gameplay? De gameplay in Mato Anomalies bestaat, zoals de werelden en de protagonisten, uit twee delen. Wanneer je met Gram door de Lairs heen loopt, kun je verschillende monsters, of de Bane Tide, tegenkomen. Wanneer je één van deze monsters in een Lair ziet staan, kun je er tegenaan lopen om een gevecht te starten. Samen met Gram en maximaal drie andere party-genoten kun je de Bane Tide proberen te verslaan in turn-based combat. Elk personage heeft een eigen vechtstijl en expertise in wapens. Deze wapens en speciale vaardigheden hebben allemaal een specifiek aanvalstype dat, afhankelijk van de vijand, sterk of juist zwak kan zijn tegen één van de vijanden die je voor je hebt. Het klassieke steen-papier-schaar-systeem van oude turn-based JRPG's is dus aanwezig. Daarnaast kun je je personages ook sterker maken door ze nieuwe en betere wapens te geven, hun vaardigheden te verbeteren middels Talents in een Skill Tree en speciale uitrusting te gebruiken die Gears worden genoemd. Het RPG-gedeelte is dus ook goed aanwezig. Helaas voelt het allemaal niet zo heel spectaculair aan. De verschillende vijanden die je kunt tegenkomen, zijn, net zoals de Lairs zelf, vrij ongeïnspireerd en in de gevechten zit niet zoveel uitdaging. Zelfs de gevechten met de eindbazen, die de eigenaren van de Lairs zijn, waren erg gemakkelijk. Gelukkig zit er een auto-battle optie in de game, die ervoor zorgt dat je zelf niets hoeft te doen. Na een paar uren spelen betrapte ik mezelf erop dat ik liever de auto-battle gebruikte in plaats van zelf de gevechten ging uitspelen, omdat ik ze wel heel repetitief begon te vinden.

Aan de andere kant heb je het cardbattle-systeem dat je in Mato met Doe kunt doen. Gedurende je avontuur moet je namelijk met verschillende belangrijke personen praten, maar lang niet iedereen wil je helpen. Middels de robot van Gram heb je een speciale vaardigheid gekregen die Mind/Hack wordt genoemd. Hiermee kun je in het onderbewustzijn van de andere persoon infiltreren, om te proberen ze over te halen om met je te praten of je te helpen. Dit overtuigen gaat door middel van een kaartspel waarbij je met een deck met kaarten de levenspunten van de NPC moet zien uit te putten. Je kunt kiezen uit vier verschillende decks met kaarten, elk gebaseerd op één van de vier personages die je in je party kunt hebben wanneer je een Lair in gaat. De kaarten hebben elk speciale vaardigheden, zoals het toebrengen van schade, of het geven van schilden die schade van de NPC kunnen blokkeren. Het kaartgevecht-systeem is een leuke manier om te proberen een NPC over te halen. Hier vallen we echter ook weer vaak in herhaling. Er zit weinig variatie in de kaartgevechten en de enige manier waarop de gevechten wanneer de game vordert moeilijker worden gemaakt, is door extra vijanden toe te voegen die je eerst moet verslaan voordat je de NPC aan kunt vallen. Erg zonde, daar er wel veel potentie in het kaartsysteem zit.