Review: Returnal - Die to die another day PlayStation 5

Bij het opstarten van Returnal wordt het al snel duidelijk, dit gaat een pittige game worden. Het eerste scherm begroet je namelijk met de waarschuwing in de trant van “het is de bedoeling dat je sterft, en vooral erg vaak”. Fijn… Toch is de game godzijdank niet oneerlijk moeilijk. Je moet gewoon voorzichtig zijn, de kamers afstruinen naar upgrades en genieten van het uitzicht. Daarbij is dit pas de tweede grootschalige PlayStation 5-exclusive en ik was hoe dan ook bijzonder benieuwd naar hoe deze game gebruik zou maken van de next gen hardware. Riemen vast, mensen. Wij maken namelijk een crashlanding in de review van Returnal!

De dood hoort er nou eenmaal bij

In Returnal zit je eigenlijk nooit stil. Het eerdergenoemde scherm in de introductie is namelijk het enige scherm dat je bij het opstarten van de game gaat zien. Returnal opent sfeervol waarbij we hoofdrolspeelster Selene een crashlanding zien maken op buitenaardse planeet, Atropos. Het is echter niet de eerste keer dat Selene deze planeet heeft gezien. Sterker nog, ze heeft deze planeet al tientallen, zo niet honderden keren uitgekamt. Helaas zonder al te veel succes, want iedere biome op Atropos – waarvan er in totaal zes verschillende zijn - is bezaaid met audiologs die Selene in een eerder leven heeft opgenomen. Iedere keer dat Selene sterft, eindigt ze weer in haar spaceship dat neerstort op Atropos. Toch herinnert ze zich iedere keer iets nieuws. Deze storytelling momenten zijn erg waardevol en maken het sterven een stuk minder erg. Beetje bij beetje ontrafel je namelijk het plot en iedere keer dat je opnieuw begint, kom je dichter bij het plot.

Sfeer neerzetten is key en Returnal doet dat heel erg goed. Vanaf mijn eerste playthrough zat ik er helemaal in. Sterker nog, ik zat dermate in de game dat ieder kraakje in het echte leven mij van mijn stoel deed opspringen. Iedere biome voelt compleet anders aan en heeft dan ook een totaal andere setting. Zo voelde ik mij in het eerste beboste gebied heel erg in de sferen van een Alien en Predator, terwijl de tweede biome uitgestrekte vergezichten van de woestijn te bieden heeft. Daarnaast is er ook nog eens een huis dat zomaar op Atropos staat. Sterker nog het is jouw huis en iets is niet helemaal in de haak. Vooral deze segmenten wisten mij compleet van de rel te brengen. Telkens heb je namelijk het gevoel dat iets je komt besluipen en de link met P.T., waarin je ook in een ogenschijnlijk normaal huis rondloopt, is dan ook snel gelegd. Toch zitten er ook wat scheurtjes in de game. Zo is het feit dat je iedere keer terugkeert naar je schip irritant, zeker naarmate je verder in de game komt. Dit is echter wel onderdeel van het hele genre waarin Returnal zich bevindt. Iedere sessie voelt namelijk anders aan. Dat komt helemaal door de opbouw van de wereld, iedere sessie/loop/cycle is namelijk compleet anders. Kamers worden anders ingedeeld en de vijanden variëren van cycle tot cycle. Zo waan je je nooit veilig en ben je altijd on edge. Daarbij zijn de lootdrops ook iedere keer anders en wordt verkennen beloond. Door van het geslagen pad te struinen kan je namelijk op mooie powerups stuiten. Een goede kit is essentieel voor de overleving en je verdiepen in de verschillende functionaliteiten van de items is dan ook een absolute aanrader.

True Roguelite fashion

Het is lastig om Returnal in een bepaalde categorie in te delen. De game heeft namelijk van alles wat. Zo ben je op het ene moment aan het platformen, het andere moment aan het puzzelen, maar ben je vooral aan het third person shooteren. Toch is het overkoepelende genre een roguelite. Returnal is namelijk opgebouwd in random geplaatste ruimtes die telkens een andere uitdaging bieden. De ene playthrough is de andere niet. Zo kan de game op bepaalde momenten verrassend eenvoudig aanvoelen, maar op andere momenten word je echt op de proef gesteld. Het is dan ook de uitdaging die de game zo interessant maakt. Uiteraard heb je wel een doel en in Returnal zit ook nog eens een erg tof en vooral verwarrend verhaal, maar het is jezelf uitrusten met gevonden loot en zover mogelijk komen wat je aan het spelen weet te houden.

Iedere cycle start je met een handwapen. Waarmee je de cycle eindigt, dat bepaal je zelf. Tijdens het spelen verzamel je namelijk diverse dingen. Zo belonen verslagen vijanden je bijvoorbeeld met Obolites, wat fungeert als een valuta die je kunt inwisselen voor diverse items en wapens. Daarnaast verzamel je ook guns die met ieder “weapon proficiency“- level beter worden. Je kunt echter maar één wapen tegelijkertijd bij je dragen dus testen is een absolute must. Kies je het verkeerde wapen, dan kan je nog wel eens zwaar in de problemen komen. Nog interessanter zijn de parasites. Deze akelige wezens klampen zich aan je vast en geven je een bepaalde buff. Daar staat echter een semi-permanente debuff tegenover. Deze zijn te stacken om je nog krachtiger te maken. De vraag is echter hoeveel je wilt opofferen. Er is echter nog een catch. Ga je dood, dan start je van begin af aan en raak je ook nog eens al je verzamelde loot kwijt. Ja, een cycle van drie uur kan door een verkeerde zet compleet teniet gedaan worden. Er zijn echter wel wat permanente voorwerpen om te verzamelen. Door deze voorwerpen is het bijvoorbeeld eenvoudiger om terug te komen in de biome waar je was gebleven, maar de basis uitrusting is eigenlijk altijd hetzelfde. Wen dus maar aan die handgun! Daarbij moet ik wel toegeven dat ik de permanente upgrades ietwat karig vindt. Ik begrijp dat de uitdaging juist zit in het starten vanaf nul, maar toch zou ik iets meer permanente progressie willen zien. Zo krijg je immers het idee dat je die afgelopen drie uur nog ergens aan besteed hebt.

Echt next gen

Veel échte next gen-games zijn er nog niet. De lancering van de PlayStation 5 kwam gepaard met Demon’s Souls, zeker geen onaangename game zoals je kunt lezen in deze review van Demon's Souls voor de PlayStation 5, maar de rest van de games zijn allemaal ofwel cross platform releases, of remasters. Returnal is dan ook eigenlijk pas de tweede grote PlayStation 5-exclusive die verkrijgbaar is. Een belangrijk gegeven, want dit soort games weten op dit moment het meeste uit de nieuwe hardware te halen. Zo zijn er praktisch geen laadtijden dankzij de snelle SSD, erg fijn aangezien je nogal vaak het loodje legt. Ook qua design scoort de game hoge ogen. Zoals eerder vermeld bruist de game van persoonlijkheid en heeft ieder gebied zijn eigen charme. De bullethell die we kennen van Housemarque's Resogun zit ook in Returnal, maar het zijn helaas die bullethell momenten die ervoor zorgen dat de framerate een dip kan vertonen. Dat gezegd hebbende, de game ziet er bijzonder lekker uit. Niet alleen qua omgeving, maar ook wat betreft het design van de enemies. Ook deze variëren per biome en ogen heel erg natuurlijk in de mysterieuze xeno-designs.

Daar stopt de next gen fun echter niet. Ook qua audiodesign steekt Returnal uitstekend in elkaar. Het wil zelfs zover gaan dat ik, op aanraden van anderen, de 3D Pulse headset heb aangeschaft. Geen slechte keuze, want ook deze accessoire wordt uitstekend ingezet. Het meest opvallende is echter het gebruik van de DualSense controller. Natuurlijk speelt de Haptic Feedback een hele grote rol. Regendruppels voel je goed en iedere stap die je zet komt gepaard met een kleine trilling. Dit was echter wel de eerste keer dat ik vond dat de Haptic Feedback een beetje lawaai begon te maken. Wellicht geen designflaw van de game, maar eerder van de controller. Het meest inventieve gebruik van de DualSense controller komt echter uit de Adaptive triggers. De rechter dient uiteraard voor het schieten, maar de linkertrigger wordt echt heel goed gebruikt. Ieder wapen komt namelijk met een alt-fire modus. Door de trigger vol in te drukken, activeer je deze modus. Halverwege voel je echter meer druk op de linkertrigger. Dat is maar goed ook, want als je de trigger halverwege ingedrukt houdt, kan je down sight aimen terwijl je de normale schietstand gebruikt. Ik had gedacht dat dit heel irritant zou werken, maar de weerstand halverwege is precies goed waardoor dit systeem bijzonder goed werkt. Om hier een beetje een beeld van te krijgen, adviseer ik om onderstaande playthrough even te checken. Ik heb namelijk al ver voor release 45 minuten mogen streamen op ons Gameliner Twitch-kanaal!