Review: Sonic Origins - Sprint naar middelmatigheid Pc

Sonic heeft de laatste 31 jaar al veel verschillende plekken bezocht. Hij is met hoge snelheid door een chemische fabriek gerend, heeft Dr. Eggman het leven zuur gemaakt in een intergalactisch pretpark en gaat zelfs later dit jaar naar een pittoresk eiland. Toch is er één plek waar onze blauwe vriend het vaakst is geweest: zijn verleden. Van de Sonic Mega Collection tot Sonic Generations - het snelste zoogdier op aarde weet altijd weer terug te gaan naar zijn vroegere zelf. In Sonic Origins is het weer raak en keren we terug naar enkele van de games die Sonic populair hebben gemaakt. Is deze nieuwe compilatie de beste manier om het verleden van de blue blur te vieren, of sprint de game zo de digitale budgetbakken in? Je leest het in de Sonic Origins review!

De keuze is reuze

Sonic Origins bundelt de klassieke avonturen van Sonic The Hedgehog, Sonic The Hedgehog 2, Sonic 3 & Knuckles en Sonic CD samen tot één megapakket. Deze games verschenen allemaal oorspronkelijk in de vroege jaren negentig op de SEGA Mega Drive. Daar wisten de games een breed publiek aan te trekken en de harten van vele gamers te veroveren. In Origins keren al deze klassieke avonturen terug in een nieuwe vorm. De games zijn namelijk voorzien van een nieuw likje verf. De compilatie deelt alle vier de avonturen op in twee verschillende hoofdspelstanden: Classic en Anniversary. In de Classic-spelstand speel je de games in hun originele resolutie en met een beperkt aantal levens. De Anniversary-spelstand daarentegen voegt onbeperkte levens, de drop dash uit Sonic Mania en een verbeterde resolutie in volledig scherm toe. Alhoewel de Anniversary-stand een zeer welkome toevoeging is en eindelijk de originele games in breedbeeld naar pc en consoles brengt, is het niet mogelijk om de opties met elkaar te mengen. Als je bijvoorbeeld met gelimiteerde levens wilt spelen, moet je de Classic-spelstand kiezen in het originele beeldformaat. Daardoor moet je als speler soms helaas concessies doen.

Deze twee spelstanden zijn niet de enige nieuwe toevoegingen in Origins. De game viert het verleden van de blue blur met enkele speciale modi. Die modi zijn verspreid over het creatieve hoofdmenu van de game. Allereerst is er de Story Modus. In deze stand speel je alle Sonic-games achter elkaar in chronologische volgorde. Dat wordt nog leuker gemaakt door de toevoeging van nieuwe tussenfilmpjes aan het begin en einde van elke game. Deze korte video's zijn een absoluut genot om naar te kijken en maken het verhaal van de platformers een stuk interessanter. Een Mirror Modus waarin alle games omgedraaid worden en een Boss Rush-modus waarin je de bazen opnieuw alle hoeken van de ring kunt laten zien, zijn tevens van de partij.

Ook nieuw is de toevoeging van een missiestand. Door bepaalde uitdagingen gebaseerd op de originele games te voltooien, kun je muntjes verdienen. Je keiharde knaken kunnen vervolgens weer uitgegeven worden in het museum, waar je kunt luisteren naar muziek, video's kunt bekijken en speciale afbeeldingen kunt ontgrendelen. Sommige content is zelfs nooit eerder publiekelijk vertoond. Al met al is het museum een erg leuke toevoeging om het verleden van de blauwe egel te vieren. Wie liever zijn portemonnee niet trekt om cultuur te snuiven, kan de verdiende muntjes ook gebruiken om de Special Stages in de hoofdgames opnieuw te proberen. Ondanks het speelse uiterlijk van de menu's en de vele opties is het navigeren ervan helaas niet altijd een feestje op minder krachtige pc's en laptops. Hoewel de hoofdgames prima spelen, was de framerate in het menu op mijn laptop dramatisch slecht. Door de lag werd het zelfs een uitdaging om het menu te navigeren. Dat is zeker iets om in gedachten te houden als je van plan bent om de games te spelen op een minder krachtig apparaat.

Gotta go slow

Bonussen en additionele modi zijn leuk, maar uiteindelijk draait deze collectie natuurlijk om de vier klassieke Sonic-games die zijn inbegrepen. De gameplay is zoals vanouds: je rent, springt en rolt door allerlei verschillende zones als de snelste egel op aarde om uiteindelijk een stokje te steken voor de kwade plannen van Dr. Eggman. Onderweg verzamel je ringen, power-ups en - in de Classic-spelstand - extra levens. De ringen die je verzamelt, doen dienst als een health-systeem. Iedere keer dat je geraakt wordt door een vijand of een pijnlijk obstakel, verliest hij zijn ringen. Door nieuwe ringen te verzamelen of de oude ringen weer opnieuw op te rapen, kan hij weer een extra keer geraakt worden. Weet een vijand je te raken terwijl je ringteller op nul staat, dan legt Sonic het loodje. Je wordt vervolgens weer teruggeplaatst bij een oud checkpoint.

De originele games zijn weer terug zoals je ze kent. Dat betekent dat je weer zoals vanouds kunt rondrennen in bekende levels, maar ook dat de rare designkeuzes uit de originele games weer terugkeren. De originele Sonic the Hedgehog is nog steeds een enorm trage game waarin je vaak aan het wachten bent. Met uitzondering van Green Hill Zone doe je eigenlijk nauwelijks waar Sonic het beste in is: snel zijn. De andere games in de collectie verbeteren gelukkig op dat vlak. Vooral in Sonic the Hedgehog 2 en Sonic 3 & Knuckles is het duidelijk dat de makers hebben geleerd van de feedback. De games spelen veel lekkerder weg, hebben interessantere zones en zijn simpelweg beter ouder geworden. Toch blijven veel designkeuzes in het algemeen twijfelachtig bij alle games in de collectie. De games hebben soms zelfs de neiging om oneerlijk aan te voelen. Denk bijvoorbeeld aan de instortende vloer in Chemical Plant Zone nadat je net het lastige onderwatergedeelte hebt gehaald, die rare ton in Carnival Night Zone waarbij je een vage knoppencombinatie moet uitvoeren die nooit uitgelegd is en dat level in Sonic CD waarin je alleen maar in het rond gegooid wordt door bumpers en veren. Veel van de zones zijn net doolhoven en helaas niet op een goede manier. Sommige eenmalige handelingen die je moet verrichten worden tevens niet uitgelegd, waardoor je als nieuwe speler eigenlijk altijd wel een keer een online guide moet opzoeken om verder te komen.

Gotta go fast

Voor nieuwe spelers kunnen de originele Sonic-games dus anno 2022 een frustrerende ervaring zijn. Een hoop van die frustratie wordt echter weggenomen wanneer je de games niet voor het eerst ontdekt, maar voor de zoveelste keer herspeelt. Terugkerende spelers weten waar de game zijn geniepige obstakels plaatst en hoe ze de vaart in de gameplay kunnen houden. Zo kan je ervaring met de vier titels in de collectie plotseling compleet veranderen. Wat de oude garde echter waarschijnlijk niet herkent, zijn alle verschillende vormen van DLC en edities waar de game over beschikt. SEGA had zelfs een schema nodig om alle downloadbare content van Sonic Origins een beetje inzichtelijk te maken voor het gamende publiek. De verschillende bonussen die je ontvangt wanneer je een extra flap uit je portemonnee trekt, zijn ronduit absurd. Dingen zoals extra animaties in het menu en additionele muzieknummers uit andere Mega Drive-games hadden eigenlijk al standaard in de hoofdgame moeten zitten.

Over muziek gesproken: zoals het een echte Sonic-game betaamt, is de soundtrack weer uitstekend. De muziek van de klassieke Sonic-titels is iconisch en heeft absoluut de tand des tijds doorstaan. Het is dan ook des te jammer dat de Sonic 3 & Knuckles-soundtrack in Origins is aangepast. Dit heeft te maken met het feit dat de originele nummers helaas niet meer gebruikt mogen worden. De vervangende nummers zijn jammer genoeg simpelweg niet zo goed als wat er ooit was. Met name de muziek van de tweede Act van Carnival Night Zone is lachwekkend slecht in Sonic Origins. Gelukkig maakt de breedbeeldweergave van alle games in de Anniversary-spelstand een hoop goed. De klassiekers hebben er nog nooit zo goed uitgezien in een officiële pc- en consolerelease. Of die verbeteringen daadwerkelijk de veertig euro waard zijn die SEGA ervoor vraagt, betwijfel ik echter.