Review: Stray Gods - Zingt de sterren van de hemel Pc

Al bij de eerste trailer van Stray Gods werd er duidelijk dat het een unieke game is. Dat is echter niet de hoofdreden waarom ik Stray Gods wilde spelen. David Gaider, de schrijver van de Dragon Age-games en boeken, is namelijk de man achter Summerfall Studios. Hij is iemand die zeer goed is in het schrijven van een verhaal en de dialogen. Om het musicalgedeelte van Stray Gods te realiseren, heeft de game een bizarre cast aan stemacteuren. Onder andere Troy Baker, Ashley Johnson, Laura Bailey en Rahul Kohli zijn van de partij. Als je dat hoort, dan is het bijna onmogelijk dat Stray Gods een slechte game is.

Een god en een moordverdachte

Stray Gods is een visual novel waarbij je de rol aanneemt van Grace. Ze is onderdeel van de band van haar vriendin, maar voelt zich een beetje verloren. Ze weet niet wat ze moet gaan doen in het leven, maar de keuze wordt al gauw voor haar gemaakt. Na de audities keert ze terug naar haar appartement, waarna iemand binnenkomt en dood op de vloer neervalt. Het is een van de Griekse goden die sterft in haar bijzijn en daardoor neemt Grace de Eidolon over. Dit maakt haar een Idol, maar ook de hoofdverdachte. Ze krijgt van de Chorus, de leiders van de Idols, een week de tijd om haar onschuld te bewijzen. Haar onderzoek brengt ons bij de andere Idols die niet gemakkelijk in de omgang zijn. Ze hebben allemaal hun eigen agenda en problemen. Onderwerpen als verlies, laag zelfvertrouwen, posttraumatische stressstoornis en wrok komen voorbij. Het is aan jou om deze Idols om hulp te vragen en ze te helpen met hun problemen.

Jij bepaalt ook hoe Grace reageert. Aan het begin van de game kun je de persoonlijkheid van Grace kiezen. Je hebt intelligent, charismatisch en assertief op een wat agressieve manier. Bij bepaalde dialogen verschijnt er de optie om te gaan voor de dialoog die is gekoppeld aan de persoonlijkheid. Heb je dus gekozen voor een intelligente Grace, dan kun je de charismatische optie niet kiezen. Tijdens een gesprek zijn er altijd optionele dialogen die je meer informatie geven over de persoon of de wereld. Dit wordt duidelijk aangegeven, waardoor je altijd weet wanneer een optie bedoeld is om verder te gaan in het gesprek. Het verhaal laat je niet alleen de Griekse Idols ontmoeten, je gaat ook naar verschillende locaties. Ze leven namelijk in de echte wereld en verhullen hun identiteit. Als je bekend bent met de Griekse goden, dan zijn de locaties en de koppeling tussen de moderne wereld en de goden zelf best komisch.

It's my time, my time to shine

De gameplay van Stray Gods bestaat vooral uit het doorklikken van de dialogen en het maken van beslissingen. Er zit echter een unieke twist aan. Grace is een muse en daardoor een god van de kunsten. Met haar krachten kan ze iedereen laten zingen en op deze manier worden discussies uitgevochten en worden de uitkomsten van gebeurtenissen bepaald. Wanneer de personages beginnen te zingen, bepaal jij wat Grace antwoordt en hoe het nummer verloopt. De drie opties die je krijgt, hebben dezelfde kleuren als de drie persoonlijkheidsopties. Je wordt dit keer niet beperkt in je keuze. Het geeft vooral aan wat je kunt verwachten van je keuze. Rood is bijvoorbeeld gekoppeld aan assertief, direct en agressief. Door dit systeem hebben de nummers veel varianten en zijn er minimaal twee uitkomsten per nummer. Kies je de agressieve aanpak, dan kan een ballad opeens veranderen in rap. De nummers zijn creatief en zitten goed in elkaar. Door de fantastische stemacteuren klinken de nummers ook goed, al kunnen niet alle personages even goed zingen. De minotaur is volgens hemzelf meer een danser, al zingt hij nog steeds ontzettend zuiver. Niet alle liedjes wisten mij even goed te raken. Het is vooral het eerste nummer dat ervoor zorgde dat ik met kippenvel de introductie van Stray Gods beleefde. Ashley Johnson en Laura Bailey tillen de game direct naar een hoog niveau. Een aantal van de nummers blijven ook hangen, want ik loop al een aantal dagen bepaalde nummers te neuriën. Hoewel Stray Gods vooral uniek is door het musicalaspect, heeft Summerfall Studios een goede balans weten te vinden tussen het zingen en de normale dialogen.

Omdat je vooral omgaat met je beste vriendin Freddie en de Griekse goden krijg je de mogelijkheid om met deze personen te daten. Je krijgt de keuze uit vier personages. De dialogen die hiervoor beschikbaar zijn, zijn niet diepgaand of uitgebreid. Toch zijn de dialogen wel schattig, of dat is in ieder geval bij Apollo het geval.  Door zijn dialogen en houding was hij sowieso al snel mijn favoriet in Stray Gods. Wanneer je ervoor kiest om met iemand te daten, wordt er uiteindelijk een speciaal nummer opgevoerd. Wat er gezongen wordt, ligt aan de persoon die je date, want het is gebonden aan hun visie en persoonlijkheid. Hoewel dit gedeelte van de game niet uitgebreid is, voelt het wel goed aan. Het is geen dating-simulatie, dus erg uitgebreid had het ook niet moeten zijn. Het verhaal draait namelijk om het onderzoeken van een moord. Het verhaal is interessant om te volgen en zit compact in elkaar. De gebeurtenissen op een dag staan vast, maar jij bepaalt wel de volgorde. Je kunt kiezen tussen locaties en of je met bepaalde personen praat. Doordat het verhaal compact is, begin je op een gegeven moment al een idee te vormen van het einde. Toch was de specifieke reden voor mij een verrassing. De persoonlijke missies rondom de goden zitten het beste in elkaar en hebben te maken met je onderzoek. Er wordt in Stray Gods dus niet afgeweken van het onderwerp van het verhaal en daardoor is de game ook aan de korte kant. De dialogen rondom de goden zijn goed geschreven en de personages hebben verassend veel diepgang. Doordat Stray Gods een korte game is, vind ik dat knap.

Nu doen we het even anders

Door hoe Stray Gods is opgebouwd, is de game uiterst geschikt om nogmaals te spelen. Wat je dan wel moet weten, is dat de basisdialogen rondom het onderzoek niet veranderen. De personen die je helpen, veranderen op sommige momenten dan weer wel. Dit zorgt er automatisch voor dat een gebeurtenis dan net een andere insteek heeft. Door aan het begin van de game een andere persoonlijkheid te kiezen, veranderen de dialogen op subtiele wijze. Als je tenminste gaat voor de specifieke opties. Het zijn dus vooral de nummers en de uitkomsten van de gebeurtenissen die veranderen. Ik benoemde al dat het helpen van de Idols twee uitkomsten heeft. Wanneer het tijd is om Persephone te helpen, krijg je zelfs vier opties. Daarnaast heb je nog de keuze die helemaal aan het eind van de game plaatsvindt.

Je kunt Stray Gods in vijf a zes uur uitspelen. Het is dus goed dat de game verschillende keuzes heeft, want dan haal je er veel meer uit. Ik heb geen ervaring met visual novels, dus ik heb de neiging om te zeggen dat het verhaal aan de korte kant is. Tegelijkertijd zijn er direct twee argumenten om dat tegen te spreken. Het verhaal wordt namelijk netjes afgerond en wordt niet uitgerekt. Daarnaast zorgen de keuzes ervoor dat de tweede playthrough een compleet andere ervaring biedt. Ik raad wel aan om een aantal dagen te wachten voordat je weer de game induikt. De sessies daarna zijn vooral gericht op de wat subtielere veranderingen en natuurlijk het behalen van de achievements.