The Spirit of the Samurai review - Een visueel spektakel

The Spirit of the Samurai belooft een unieke mix van Metroidvania-verkenning, Soulslike-gevechten en stijlvolle 2D-beelden geïnspireerd op Japanse films. Een perfect recept voor een bijzondere game dus. Hoewel de game op veel vlakken enorm veelbelovend is, kunnen dit soort ambities ook zorgen voor een teleurstelling. Ik spendeerde heel wat uurtjes in het mythische Japan om te zien of The Spirit of the Samurai de verwachtingen waar kan maken.

Intense gevechten tegen intense wezens

Je speelt voor het grootste gedeelte als Takeshi, een samoerai die kan communiceren met schattige kleine bosgeesten die Kodama worden genoemd. Takeshi en zijn trouwe fluffy kat Chisai zijn op een gegeven moment getuige van een grote ramp, waarbij een Oni de wereld wil overnemen. De Oni verandert gevallen samoerai in zombies en heeft een leger aan Yōkai die alles vernietigen dat op hun pad komt. Het is aan Takeshi, Chisai en de Kodama om zich een weg door de het ondode leger te vechten en de Oni een halt toe te roepen. Wanneer Takeshi Chisai bij zich heeft, kan Chisai vijanden afleiden zodat Takeshi ze af kan maken. Er zijn echter ook een aantal secties die je als Chisai zelf speelt. Dit zijn stealth- en platformsecties. Kodama is af en toe ook aan zet. Hij is een kleine bosgeest, dus met hem kun je geen grote vijanden te lijf gaan. De gevechten in The Spirit of the Samurai volgen de Soulslike-formule, waarbij timing essentieel is voor het blokkeren, ontwijken en pareren van aanvallen. Daarnaast kan Takeshi verschillende aanvalscombinaties uitvoeren met de rechter analoge stick. Ook heeft hij een stamina-meter die leegloopt wanneer hij wegrolt, sprint, blokkeert of geraakt wordt door een aanval van een vijand. Wanneer hij geraakt wordt wanneer de stamina-meter niet vol genoeg is om de aanval op te vangen, verliest hij een leven. Verliest hij ze alle drie, is het game over.

Het stamina-systeem voegt een laag strategie toe en beloont geduld en precisie, ten opzichte van het eindeloos spammen van aanvallen of juist steeds wegrollen. Daarnaast speel je gaandeweg verschillende nieuwe aanvallen vrij die je zelf kunt toewijzen aan een richtingsaanval. Met Takeshi’s aanpasbare aanvallen kun je experimenteren met combo’s en de gameplay naar jouw stijl aanpassen, wat het ontdekken van zijn arsenaal extra bevredigend maakt. Helaas is de combat niet altijd soepel. Vijanden kunnen je soms stunlocken en de korte finisher-animatie na het verslaan van een vijand zorgt ervoor dat je eventjes geen controle hebt over Takeshi, maar laat je wel kwetsbaar achter voor aanvallen. Deze momenten voelen soms wat oneerlijk en verstoren een beetje het ritme van de gevechten. De vijanden, variërend van zombie-samoerai tot folklore-wezens zoals de Tengu, zijn divers en visueel indrukwekkend. Maar sommige, zoals de boogschietende zombie, kunnen frustreren doordat ze je van ver buiten het beeld kunnen snipen. Hoezo hebben zombies zo'n goede hand-oogcoördinatie?

Samoeraifilms tot leven gebracht

Het eerste wat verder opvalt aan The Spirit of the Samurai is de adembenemende visuele stijl. Elk nieuw gebied voelt aan als een kunstwerk, met cutscenes die de sfeer van oude Japanse films oproepen, compleet met een korrelige, oude filmische uitstraling. De stop-motion-animaties geven de game daarnaast een unieke uitstraling en maken elke beweging en interactie een genot om naar te kijken. Deze animatiestijl zie je niet vaak en werkt eigenlijk best wel goed voor een 2D side-scrolling game. De sterke voice-acting sluit daar goed op aan, al is het jammer dat er alleen Engelse stemmen zijn. Ondanks dat de Engelse voice-over zeker in de smaak valt, had ik hier wel graag de optie gezien om Japanse stemmen te kiezen. Een Japanse voice-over had de authenticiteit van de game zeker versterkt.

Hoewel de wereld prachtig oogt, belemmert het ontwerp de gameplay soms ook. Het gezichtsveld is vrij beperkt, wat platformsecties en gevechten frustrerend kan maken. Platforms waar je naartoe zou moeten springen, staan soms net buiten beeld, waardoor je meer moet gokken dan anticiperen. Vooral in gebieden waar lange sprongen of nauwkeurige timing vereist zijn, kan dit leiden tot onnodige frustratie. Daarnaast is er geprobeerd diepte aan te brengen in de 2D-wereld door middel van het plaatsen van dingen zoals bomen, struiken en rotsen op de voorgrond van het gezichtsveld. Hoewel dit het gevoel van diepte en de filmische uitstraling van de game zeker versterkt, zorgt dit er af en toe ook wel voor dat je niet goed ziet waar je staat ten opzichte van de vijand. De visuele stijl is een enorm genot om naar te kijken, maar deze tekortkomingen maken het soms lastig om echt van de ervaring te genieten.

Toch ook wat technische obstakels

De progressie in The Spirit of the Samurai draait om het verzamelen van ervaringspunten waarmee je Takeshi’s statistieken kunt verbeteren bij speciale shrines. Met elk level dat je stijgt, krijg je een aantal punten die je kunt spenderen om Takeshi's strength, resistance, dexterity of bow te verbeteren. Je kunt hier ook items kopen met incense, die je verdient door te verkennen of door vijanden te verslaan. Daarnaast vind je tijdens het verkennen van de wereld ook verschillende verzamelobjecten zoals bessen en sake. Deze moet je bij een shrine weer inruilen tegen meer incense. Dit inruilsysteem voelt een beetje overbodig. Het voegt een onnodige stap toe aan een verder goed uitgebalanceerd progressiesysteem.

Ook beïnvloeden wat technische problemen hier en daar de ervaring. Frame drops zorgen er af en toe voor dat de actie tot een paar frames per seconde vertraagt. Nu is het bij pc-games altijd de vraag of dit ligt aan de optimalisatie van de game, of aan de hardware waar de game op gespeeld wordt. Heftige frame drops zijn voor mij geen veelvoorkomend probleem bij andere games, dus trek daar je conclusies maar uit. Hoewel het performanceprobleem meestal opgelost wordt door de game opnieuw op te starten, is het wel een kleine domper op de ervaring. Daarnaast is er op pc geen ondersteuning voor ultrawide-resoluties, wat jammer is gezien de indrukwekkende visuals. Deze zou ik juist over de volledige breedte van mijn asociaal grote scherm willen bewonderen.