Elke game ontstaat uit een idee. Het is alleen de kunst om dit goed te vertalen naar een game wereld. Sommige ontwikkelaars delen hun grootse plannen voor game die ze gaan ontwikkelen, maar hierdoor worden onze verwachtingen steeds hoger. In sommige gevallen bereikt deze hype een hoogtepunt waaraan de ontwikkelaar niet meer kan voldoen. Denk aan Ken Levine (No Man’s Sky), deze ontwikkelaar beloofde een verkenningsavontuur in de ruimte dat je nog nooit gezien had. Toen de game uiteindelijk uitkwam, bleek de helft van zijn beloftes niet waargemaakt te zijn. Gelukkig is de game gepatcht, maar de aangerichte schade is groot geweest. Bij ontwikkelaars met grootse ideeën die neigen naar het pretentieuze , moet ik even Hideo Kojima noemen. Hij heeft vaak leuke en originele ideeën gehad zeker als je naar de Metal Gear Solid-serie kijkt (al slaat hij ook vaak genoeg de plank mis), maar soms lijkt de roem wel naar zijn hoofd te zijn gestegen. Mocht je zijn laatste game niet leuk vinden of begrijpen dan ligt dat volgens hem aan jou en niet aan het vage verhaal of de saaie gameplay. De redactieleden hebben ook soms moeite met de pretenties van de ontwikkelaars en doen deze uit de doeken.
Wat maakte Nintendo toch een groot feestje van de aankondiging van Super Mario 3D All-Stars. Die game compileerde vorig jaar drie klassieke Mario-avonturen in een ‘hele speciale bundel’. De game vormde de afsluiter van de speciale Super Mario Bros. De Direct-presentatie werd met veel bombarie uit de doeken gedaan. Dit was voor Nintendo een hele gelegenheid. De grote N ging zelfs zover om de game slechts voor een halfjaar aan te bieden. Daarna werd deze ‘droomcompilatie’ weer uit de winkelschappen gemieterd. Maar een droomcompilatie kun je 3D All-Stars beslist niet noemen. Nintendo heeft de makkelijke weg gekozen en de games simpelweg geëmuleerd, op een kaartje gezet, vrijwel niets gewijzigd en er een prijskaartje van zestig euro aangehangen. Het is fijn om die games nu op de Switch te hebben, maar heel speciaal was Super Mario 3D All-Stars niet. Zeker omdat concurrenten voor een fractie van de prijs betere compilaties op de markt hebben gebracht.
Toen me gevraagd werd naar pretentieuze games schoot me Fahrenheit meteen te binnen. Het is een game met hoge ratings, maar eigenlijk stelt het verhaal niet veel voor. Ik heb me uiteindelijk met de game kunnen vermaken, toen ik het niet meer zo serieus ging nemen en het meer ging zien als een bovennatuurlijke B-film die een beetje over de top is. Dan kun je nog goed om alle rare momenten in de game lachen. Het is helaas niet duidelijk wat de ontwikkelaars voor ogen hadden in Fahrenheit, want de game neemt zichzelf heel serieus. De game bevat weinig humor en dat op zich geen probleem. Toch heb ik flink moeten lachen om de vreemde en belachelijke gebeurtenissen in een serieuze cutscene, die duidelijk bedoeld was om de diepgang van het verhaal te tonen. Daarnaast laat de game je denken dat je veel invloed hebt op het verhaal, maar eigenlijk is de game vooral gevuld met quick time events. Het is dus een vermakelijke game als je de game niet zo serieus neemt als de game dat zelf doet.
Als ik aan het woord pretentieus denk, dan denk ik als eerste aan Death Stranding. Hideo Kojima is natuurlijk een grootmeester als het om games gaat. Hij heeft een aantal briljante titels op zijn naam staan en hij mag zich dan ook met recht één van de top dogs in de game-industrie noemen. Toen hij echter met Death Stranding aankwam, had ik het idee dat hij toch iets te hoog van de toren blies. Hij gaf namelijk aan dat het een unieke game zou zijn die een heel nieuw game-genre in het leven zou roepen. Ook had de game een monsterlijke cast aan bekende acteurs die niet alleen hun stem, maar ook hun uiterlijk aan de game verleenden. Al met al leek het een dijk van een game te worden die het gamelandschap op haar kop zou zetten. Toen de game eenmaal uitkwam, bleek het echter allemaal mee te vallen. De game wordt niet voor niets gekscherend “UPS Simulator” genoemd.
Vroeg dit jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met de BioShock-games. De eerste game is ronduit perfect, een geweldige ervaring. De tweede kon er net niet aan tippen, maar wist toch een vermakelijke RPG/first-person shooter te zijn. BioShock Infinite is waar de plank even flink misgeslagen werd. Laat ik duidelijk zijn, BioShock Infinite is geen slechte game. Het is echter wel enorm pretentieus. De manier hoe het zo slim probeert te zijn met de meerdere tijdlijnen en het zogenaamd cryptische dialoog van de tweeling, ugh. Iets wat BioShock Infinite doet irriteert mij mateloos. Ze zoeken veel te vergezochte ideeën op, wat ontzettend jammer is, want de eerste BioShock werkte zo geweldig omdat het met beide benen op stevig op de grond stond. Door BioShock Infinite zijn echter de originele games retroactief veranderd, wat ontzettend zonde is. Of BioShock 4 nog iets kan maken van die overreden verhaallijn is nog maar de vraag. Wil je echter een ervaring, waarbij de schrijvers zichzelf echt veel te cool vonden, dan moet je voor de grap maar eens BioShock Infinite spelen.
Aan welke game denk jij als je het woord pretentieus hoort? Laat het ons weten en deel het in de comments.
Philip gaat niet van huis zonder zijn rode pen op zak. Ondanks het gebrek aan tijd, heeft hij altijd wel wat tijd over om wat d-tjes en t-tjes te corrigeren of beter nog, voor een groots avontuur in de meest uitgebreide RPG’s. In zijn lange leven heeft Philip al flink wat consoles versleten. Hij is echter nog lang niet klaar!
Nieuws
Larian Studios is bezig met het ontwikkelen van twee nieuwe games. Het nieuws werd bevestigd in een recent interview.
Nieuws
Prison Architect 2 is uitgesteld naar een latere datum. Dat werd aangekondigd op het blog van Paradox Interactive.
Trailer
F1 24 is officieel aangekondigd door EA Sports met een eerste trailer.
Series
De Fallout-serie is zo'n succes dat de producenten vandaag al lieten weten dat er een tweede seizoen op de planning staat.