Drie van die: Redenen waarom Luigi's Mansion een Horror-game is

Het gamelandschap bestaat uit een groot scala aan genres. Zo heb je fighting-games, adventure en action-games, race-games en horror-games. Om er maar een aantal te noemen. Met al deze genoemde genres kan ik mij wel vinden, op het horror-genre na dan. Daar heb ik eerlijk gezegd helemaal niets mee. En laat daar nu deze Drie van die over gaan. Nu moeten jullie niet denken dat ik er bang voor ben of er niet van kan slapen, zombies en ander bovennatuurlijk gespuis zijn gewoon niet mijn ding. Het enige waar ik wel warm van loop zijn de geesten in de Luigi's Mansion-reeks. Er hoeft namelijk niet altijd veel blood n' gore in een game te zitten om het de juiste creepy vibe mee te geven. In dit artikel geef ik jullie drie redenen waarom Luigi's Mansion een prima horror-game is.

Sue Pea

Het mag geen geheim zijn dat Luigi's Mansion tal van verschillende spoken en geesten bevat. Hoewel de game een cartooneske art style gekregen heeft (zoals wij die kennen uit andere Nintendo-games) hebben de geesten toch een griezelige en onheilspellende vibe. Neem de geest van Sue Pea bijvoorbeeld. Zij komt voor in de originele game en uiteraard ook in de remake op de Nintendo 3DS. In de loop van de game kom je dit meisje tegen en de manier waarop zij met jou bezoek omgaat, lijkt zo uit de film Paranormal Activity te komen. Bij het binnentreden van haar slaapkamer laat zij duidelijk weten dat zij het bezoek niet echt kan waarderen. Sue Pea ligt vredig in haar bed, wat op zichzelf niet eng is. Ware het niet dat haar bed tegen het plafond plakt. Sue Pea is in dat zelfde bed gestorven in haar slaap. Zodra jij weet hoe je de geest van Sue Pea kunt vangen, gooit het meisje met haar speelgoed clowns om de aanval af te slaan. Een dood meisje in een bed dat met clowns gooit, je zult haar maar tegenkomen.

Madame Clairvoya

Je gelooft er in of je doet dat niet. Een waarzegster is altijd een punt van discussie. In Luigi's Mansion is het echter zo klaar als een klontje, Madame Clairvoya is een waarzegster waar rekening mee gehouden dient te worden. Zij legt contact met het hiernamaals door gebruikte spullen van Mario vast te houden. Zodra Clairvoya contact heeft gelegd met de geestenwereld, begint de gehele kamer te schudden. Dit is iets wat doorgaans niet echt gebruikelijk is. Het is een gebeurtenis die toch wel eng kan worden genoemd. De geesten praten tegen Madame Clairvoya en vertellen haar wat Luigi wil weten. Contact leggen met het hiernamaals en praten met overledenen, het kan aan mij liggen, maar ik vind dat redelijk richting de kant van horror opgaan.

Angstaanjagende muziek

Niet alleen de beelden zorgen voor de enge sfeer. De muziek in games spelen net zo goed een grote rol. Misschien is de muziek wel het gene wat de horrorsfeer het beste weet neer te zetten en dit is zeker het geval bij Luigi’s Mansion. Er zit zoals eerder vermeld geen blood n' gore in en dus gebeurd er veel met geluid. Zodra jij als speler met jouw zaklantaarn door de donkere gangen van het landhuis loopt, wordt de spanning opgebouwd door middel van het geluid. In sommige gevallen hoor je amper geluid en dat is misschien wel het engste. Hierdoor voel je dat er wat gaat komen en wat er dan uiteindelijk komt, is niet best. Het zorgt er niet voor dat je na dit alles niet meer durft te slapen, maar Nintendo weet hiermee wel de perfecte duistere sfeer neer te zetten. Een sfeer die de game echt weet te maken.

Met Luigi’s Mansion heeft Nintendo een echte klassieker in handen. Misschien is het mijn liefde voor de serie die daar spreekt, maar er is in mijn ogen geen andere game die op deze serie lijkt. Het sfeervolle uiterlijk, de muziek die de beelden goed weet te versterken en de soms creepy-geesten. Luigi’s Mansion start je niet op om even lekker te gaan griezelen, maar voor diegene (zoals ik zelf) die tijdens Halloween een bijpassende game willen spelen en toch nog een fijne nachtrust willen hebben, is de Luigi’s Mansion-reeks een prima keuze.