Event: Dark Void

Tijd om Dark Void te testen, de nieuwe digitale creatie van Capcom. Eens kijken of de titel gaat staan voor hoe de algehele verkoop eruit gaat zien, of staat voor sfeervolle grimmige kwaliteit. Zal Capcom met Dark Void de eerste titel van een nieuwe reeks gameseries introduceren die het succes van Resident Evil en Street Fighter gaat evenaren?

Dark Waalre
Als enige persoon van Gameliner was ik in staat afgelopen maandag rond twee uur 's middags mijzelf in Waalre te bevinden bij de distributeur van Capcom, genaamd Brizamila Entertainment. Daar mocht ik Dark Void ervaren met mijn eigen zintuigen en controller in de pollen. Eenmaal in het kantoorgebouw werd ik vervolgens gebracht naar een kamer waar ik werd vergezeld door nog een tester, en een behulpzame stagiair van het bedrijf. Om uitgebreid de game te kunnen testen was het een goed idee van de distributeur om voor een HDTV te zorgen ter grootte van een garagedeur, wat zorgde voor ultieme gameplay natuurlijk. Enige probleem was dat ik geregeld info boven in het scherm mistte omdat ik daarvoor ook daadwerkelijk mijn nek moest bewegen om het bovenste van het beeld te kunnen zien.

Dark Voidoordeel
Ik had voorheen nog maar weinig gezien van Dark Void, want net als met vrijwel iedere game wil ik er nooit teveel van te weten komen. Zodra ik globaal een idee heb over de kwaliteit, stijl en gameplay probeer ik het in ieder geval nog een beetje een verrassing te houden voor mezelf. Dark Void leek mij een grimmige action adventure game, waar men een nieuw soort sci-fi saga voor verzonnen heeft, want de titel geeft wel de suggestie dat het duister zal zijn toch? Alles wat ik al had gezien zag er erg veelbelovend uit, vooral qua sfeer en het voelde meteen erg origineel aan. Nu kwam ik er maandag achter dat ik over een aantal dingen goed dacht, maar niet alles.

Undarked: Drake's Void-acting
In eerste instantie viel Dark Void mij eigenlijk vrijwel niks anders dan tegen. Er hing gelijk een 'popi-jopi voor de massa' sfeertje over de game heen, zoals tegenwoordig met heel veel games het geval is, met veel luchtige praat en bijdehante humor. Na een paar minuten zei ik: Goh, wat lijkt die stem van de hoofdpersoon toch veel op die van Uncharted. De respons die ik kreeg was: Nou, sterker nog, het is ook dezelfde stem als die van Nathan Drake. Het verklaarde gelijk de hele luchtige Uncharted sfeer die ik Dark Void vond hebben. Nu is daar in principe niks mis mee, maar het was het tegenovergestelde van wat ik verwacht had en daarom voor mij persoonlijk een beetje een tegenvaller. Niet enkel de stem creeërde natuurlijk die sfeer, je merkte aan alles dat men het een beetje licht verteerbaar wilde houden.

Dork Void
Het verhaal gaat over een wereld genaamd de Void waarin allerlei dimensies bij elkaar komen, en jij speelt een piloot uit de jaren veertig, die neerstort met zijn vliegtuig. Aangekomen in de Void kom je in aanraking met oude stammen, Nichola Tesla, een soort geavanceerde robots en, hoe kan het ook anders, een mooie vrouwelijke metgezel. De robots zijn de boosdoeners in het verhaal, maar je weet niet waar ze vandaan komen. Klinkt als een mix van teveel stijlen en genres door elkaar, maar toch valt het langzaamaan steeds meer op zijn plek. Persoonlijk vond ik het echter wel een beetje de sfeer breken en waan je je echt in een B-film (neigende naar C).

Jet pret to the max
Allemaal niet zo positief tot dusver in mijn ogen. Maar wat bleek, hoe verder we in Dark Void kwamen, des te boeiender de game werd. Al vrij snel krijgt je character een jetpack, wat echt een te tof ding is om mee rond te vliegen, al kostte het mij een half uur en voor de piloot vijf nekbreuken, dertig liter bloedverlies en driehonderd botbreuken om eraan gewend te raken. Daarnaast heb je ook veel verticale gevechten waarbij je naar beneden of naar boven moet schieten. De hoofdpersoon gaat er ook helemaal bij hangen, waardoor het heel desoriënterend over kan komen, maar wel erg gaaf speelt. Eigenlijk werd alles steeds beter, want qua sfeer kreeg de game ook langzaamaan zijn eigen smoel. Na een uurtje of twee waren we vrolijk aan het schieten en vliegen met de jetpack, gebouwen aan het opblazen en in UFO's aan het rondvliegen. Uiteindelijk verliet ik de testkamer met een positief gevoel over Dark Void, al voelt het voor mij wel nog steeds aan alsof de titel met gemak meer had kunnen zijn, als men zich niet had laten beïnvloeden door andere games als Uncharted, maar meer bij zijn eigen ding was gebleven.

Voorlopig Voidict
Uiteindelijk ben ik er nog niet geheel over uit wat ik nu echt moet denken van Dark Void. Het lijkt wel alsof men midden tijdens de productie besloot om een meer conventionele mainstream kant op te gaan qua algehele stijl, terwijl men eerst bezig was met een erg originele titel qua sfeer en gameplay. Nou heeft Capcom nog nooit een game op de markt gebracht zonder een B-film verhaal, maar toch kwam het op mij over alsof men dit met Dark Void in eerste instantie wilde doorbreken. De rare mix tussen Inca-stammen, tweede wereldoorlog en robots (die eruit zien als de Geth bij Mass Effect) was iets waar ik eerlijk gezegd na drie uur spelen nog niet bepaald aan was gewend, met name omdat het in de hele stijl van de game zelf in eerste instantie zo misplaatst overkwam. Ik had zelf dus echt een veel serieuzere en grimmigere game verwacht, maar eigenlijk is Dark Void dus behoorlijk luchtig. Eén ding weet ik echter wel zeker, en dat is dat ik deze game toch echt wel ga halen zodra hij uitkomt, want het heeft toch een vrij originele gameplay en speelt erg lekker door. Wel weer een beetje veel schieten, tja, dat wel, maar het vliegen met de jetpack en de vage UFO's maken dat wat dat betreft wel weer goed.