Opinion: Dit is hoe de ideale Pokémon-game eruit ziet

De Pokémon-franchise heeft een speciaal plekje in mijn hart. Dat meen ik oprecht. Ik ben ooit als klein jongetje begonnen met de originele games op de Game Boy. De games klikten direct. Alhoewel ik nog geen Engels kon lezen en geen idee had hoe ik de game überhaupt moest opslaan, heb ik er enorm veel plezier mee gehad. Nadat ik eenmaal aan de Pokémon-games begonnen ben, ben ik er ook nooit meer mee gestopt. Ik heb alle acht de generaties gespeeld. Door de Pokémon-serie heb ik nieuwe contacten gelegd, vrienden gemaakt en heel veel plezierige dagen gehad. Maar de laatste jaren neemt mijn plezier met de franchise enorm af. De omslag begon voor mij met Pokémon Sun en Moon in 2016. Sinds dat moment is vrijwel iedere nieuwe mainline Pokémon-game die uitkomt mijn minst favoriete in de serie. En dat doet pijn. Het is niet fijn om een franchise die zoveel voor mij betekent zo hard achteruit te zien gaan. In dit artikel ga ik daarom in op hoe in mijn ogen de ideale Pokémon-game eruit ziet.

Meer tijd in de oven

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. De Pokémon-games voelen de laatste jaren onafgemaakt aan. Het is te merken dat het team achter de games met strakke deadlines te maken heeft. En dat is logisch. Pokémon is groter dan alleen een gameserie. Er is een animeserie, er verschijnt vrijwel ieder jaar een nieuwe film, het kaartspel ontvangt constante expansies en er wordt een hoop merchandise geproduceerd. Deze hangen allemaal met elkaar samen. Als er een Pokémon-game uitgesteld wordt, heeft dat grote gevolgen voor alle andere producten. Daarom is de meest logische optie om de games niet uit te stellen als dat niet nodig is. Maar daar hebben de games zelf onder te lijden. Ik zie de games eigenlijk als een pizza. De basis van het Italiaanse gerecht is geweldig. Het deeg is goed, de tomatensaus is van uitstekende kwaliteit en ook de toppings zien er smakelijk uit. Vervolgens gaat de pizza in de oven. Echter wordt de pizza er net iets te vroeg uitgehaald. Bij de consumptie merk je dat de pizza daardoor niet zo goed is als hij eigenlijk had kunnen zijn. De ingrediënten zijn nog steeds lekker, maar door de ongesmolten kaas laat de pizza toch een vieze nasmaak achter.

Hoe zie je die vieze nasmaak terug in de Pokémon-games? Eigenlijk op verschillende manieren. Vooral in Pokémon Sword en Shield merkte ik dat de latere helft van het avontuur minder sterk is. Er is veel onnodige opvulling en het verhaal voelt afgeraffeld aan. Eerlijk gezegd denk ik dat de achtste generatie beter was geweest als er helemaal geen verhaal was toegevoegd. Verder zijn er een hoop technische mankementjes die wellicht met wat meer tijd opgepoest hadden kunnen worden. Zo is er afgrijselijke pop-in in Pokémon Sword en Shield, lijken sommige animaties door een blinde Vlaamse reus gemaakt te zijn en zijn enkele textures oerlelijk. Ik wil liever niet beginnen over de Nintendo 64-bomen in Sword en Shield, maar ontkom er hier niet aan. Er was veel woede naar Pokémon Sword en Shield voor de release vanwege de tegenvallende graphics. Een voorbeeld dat veel fans gaven, was dat de bomen rechtstreeks uit een Nintendo 64-game leken te komen. Die woede werd op social media veel geuit, ook rechtstreeks naar de ontwikkelaars van de game. Als je dan toch iets oppoetst voor de release, zouden het de bomen moeten zijn. Niet alleen om de fans gerust te stellen, maar ook zodat de dreigementen richting de ontwikkelaars (ja, die ontving het team helaas) zouden stoppen. Maar toen de games uitkwamen, bleek dat er niets aan de bomen in game was veranderd. Dat doet mij vermoeden dat de ontwikkelaars simpelweg geen tijd hebben gekregen om de bomen aan te passen. Er lijkt een groot gebrek aan tijd te zijn bij de ontwikkeling van de games die de kwaliteit in de weg zit. Daarom hoop ik dat het team voor opkomende delen wat meer tijd krijgt. Het feit dat de Ponyta in de laatste Pokémon Legends: Arceus-trailer fatsoenlijke draaianimaties hebben, geeft mij goede hoop.

Geef ons opties

Als ik terugkijk naar waarom ik steeds minder van nieuwe Pokémon-games kan genieten, zijn het vaak de kleine aanpassingen. De verplichte EXP Share, het weghalen van de moeilijkheidsgraden, het feit dat je de games niet meer met de D-Pad kunt spelen, enzovoort. Het lijken misschien kleine aanpassingen, maar voor sommige spelers zijn ze van uitermate belang. De Pokémon-games bepalen steeds meer voor de speler hoe hij moet spelen. En dat gebrek aan vrijheid is voor mij lastig. Zo speelde ik altijd de Pokémon-games op de 3DS zonder de EXP Share. Voor wie het niet weet: de EXP Share is een voorwerp in de Pokémon-games waardoor je gehele team ervaringspunten ontvangt na gevechten. Dit vergemakkelijkt de gameplay - je hoeft immers niet meer telkens je Pokémon om te ruilen om ze ervaringspunten te geven. Maar ik was juist iemand die enorm van het omruilen van Pokémon kon genieten. Zo krijgt ieder zakmonstertje ongeveer evenveel aandacht en bouw je een band op met de virtuele wezentjes. Maar sinds Pokémon: Let's Go, Eevee en Pikachu is het niet meer mogelijk om de EXP Share uit te zetten. Iedere Pokémon in je team ontvangt ervaringspunten, ook als ze het hele gevecht uit hun neus hebben zitten vreten. En dat is iets wat ik niet fijn vind.

De oplossing is heel simpel: laat ons de EXP Share uitzetten. Je weet wel, die optie die in voorgaande games zat, maar er plotseling uitgehaald is. Maar haal de EXP Share ook weer niet volledig weg voor spelers die het gebruik ervan wel fijn vinden. De Pokémon-games missen tegenwoordig mogelijkheden om je avontuur in te richten zoals je zelf wil. Daardoor moeten veel spelers door de zure Applin heen bijten. Dat geldt overigens ook andersom. Zo heb ik niets tegen de kortere timer in online gevechten in Pokémon Sword en Shield. Maar voor competitieve spelers is die timer een drama. Als GameFreak ons opties zou geven om de games te spelen zoals we willen, garandeer ik je dat minder mensen over de games zouden klagen. Zo wensen fans al jaren om de herinvoering van verschillende moeilijkheidsgraden in Pokémon-games. Pokémon Black 2 en White 2 beschikten bijna tien jaar geleden over een Challenge Mode, een optie waar mensen al jaren om vroegen. Maar ook die is er direct weer uitgeknikkerd in Pokémon X en Y. Door fans wat meer opties te geven, kunnen we ons avontuur naar eigen zeggen inrichten. Zo kan Finn van zeven net zoveel van de games genieten als Larissa van 27.

Hou de basis hetzelfde

Tot nu toe heb ik het vooral gehad over dingen die ik graag veranderd wil zien in mijn ideale Pokémon-game. Maar nog belangrijker is in mijn ogen wat er juist niet veranderd moet worden. En dat is de basis: die pizzabodem met alle toppings waar ik het eerder over had. Het concept van Pokémon staat nog steeds als een huis. Zakmonstertjes vangen en trainen is nog steeds net zo leuk als vijfentwintig jaar geleden. Een regio verkennen terwijl je jouw team verstrekt en er een band mee opbouwt, wordt simpelweg niet oud. Dat geldt in mijn ogen ook voor de turn-based-gameplay. Pokémon zou niet meer hetzelfde zijn zonder de dingen die er al vanaf het begin zijn. Door die weg te halen, haal je ook een deel van de Pokémon-ervaring weg.

De laatste jaren hoor ik vaak verhalen van mensen die de Pokémon-serie volledig willen veranderen. ''Gooi alle regio's bij elkaar in één game, verander het vechtsysteem, maak de games volledig online'', enzovoort. Maar het is juist die kern van Pokémon die mij blijft terugtrekken naar de games. Zelfs van Pokémon Sword en Shield heb ik enigszins kunnen genieten, omdat de gameplay nog steeds vrijwel hetzelfde is als vroeger. Wat niet kapot is, hoef je niet te repareren. Dat is in mijn ogen waarom de Pokémon-serie anno 2021 nog steeds zo populair is. Het is zo gemakkelijk om een Pokémon-game op te pakken en het naar je zin te hebben. Pas als GameFreak afstapt van het originele concept, ben ik weg. Tot die tijd kunnen ze ieder jaar op mijn zestig euro rekenen, zelfs als ik genoeg te klagen heb. Pokémon blijft leuk. Maar met de juiste aanpassingen kan de serie nog leuker worden.