Review: Agony Pc

Agony, letterlijk vertaald betekent het zoiets als kwelling en het wordt nogal eens geassocieerd met het hiernamaals waar volgens gelovigen de minder nette mensen belanden. Het is dan ook niet vreemd dat het Poolse Madmind Studios uitgerekend deze alleszeggende titel koos voor hun Kickstarter-project, een game waarin alles draait om de hel en de folteringen die daar te wachten staan. Agony belandde door diens trailers en demo vlot in menig ‘meest veelbelovende horrorgames die in 2018 verschijnen’-lijstje, wat de lat al direct tergend hoog legt. De vraag is alleen of de lat niet iets té hoog is gelegd. Agony doet namelijk de naam eer aan, maar niet direct op de goede manier.

"This is the Hell you have created"

Aanvankelijk doet Agony precies wat altijd naar de buitenwereld is gecommuniceerd. In de eerste seconden van de game aanschouw je hulpeloos hoe je keihard in de hel wordt gedonderd, waarna je eerste vleespop al naar de klote is voordat je ook maar een stap hebt kunnen zetten. Agony draait namelijk geheel om het doorkruisen van de hel in de gedaante van een ogenschijnlijk naamloze ziel, die al transporterend van lichaam naar lichaam zijn of haar weg moet banen naar de beruchte Red Goddess. Zij is namelijk de enige die je weer terug kan laten keren naar het land van de levenden, de plek waar jij heilig van overtuigd bent dat je daar thuis hoort en niet in de hel.

Uiteraard gaat dat niet geheel zonder slag of stoot, gezien de Red Goddess niet voor niets de chef van de toco is. Het is haar wil dat je minstens een uurtje of 12 door haar landschap bonjourt voordat je ook maar enige kans op vrijlating krijgt. Madmind Studios heeft ervoor gekozen om diens idee van de hel sterk te laten beïnvloeden door Dante Alighieri’s “Goddelijke Komedie”, welke je wellicht ook nog wel kent van de game Dante’s Inferno. Subtiel is de studio daarmee allerminst en de omgeving valt dan ook het beste te omschrijven als ‘een endoscopie van iemand met een zwaar geïrriteerd en bloederig darmkanaal, die kennelijk graag een kunstgebitje verorbert’. Agony’s hel is ranzig, akelig en werkt hevig op je eetlust. Het is, samen met de bekende en sterk uitgewerkte Clive Barker-eske ‘hoeven en boobies’ demonen, hét verkoopargument van de game. Helaas, en ik zeg dit absoluut met pijn in het hart, is dat ook het enige wat momenteel voldoening schept in Agony.

Laat hier uw hoop maar varen

Agony kampt namelijk met een alles overkoepelend probleem; het voelt ongepolijst en niet af aan. Het is bijna alsof Madmind heel veel tijd heeft gestoken in het maken van smerige levels en het perfectioneren van de demonen erin, maar daarna niet meer de tijd heeft gehad om het niveau hiervan door te trekken naar de rest. Allereerst ogen de User Interface en het laadscherm zo outdated dat je je bijna afvraagt of Agony nog in dit millennium is gemaakt, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. NPC’s zijn daarentegen niet om aan te zien, missen variatie en hebben lipsynch-problemen en gelaatsuitdrukkingen waar de hellehonden geen brood van lusten. Daarnaast zijn veel van de levels in de game zodanig donker dat je je bijna verplicht voelt om de gamma vol open te schuiven, wat dan weer resulteert in fletse omgevingen. Cutscenes zijn van wisselende kwaliteit en lopen niet zo naadloos over als Madmind zelf voor ogen had, als je ze überhaupt al weet te triggeren.

Helaas houdt het hier niet op met de malheur. Ook op het vlak van de besturing schort er nog wel het een en ander aan Agony. Deze voelt namelijk nogal log en clunky aan, vooral wanneer je besluit om de game met de controller te spelen. Nu klos je dan ook behoorlijk door de bloederige drek in Agony, maar vooral in situaties waar je flink moet rennen voor je leven, werkt dit allemaal behoorlijk tegen. Daarnaast is een matige collision detection een erg vervelende bijkomstigheid, waardoor het meer dan eens gebeurt dat je totaal vast komt te zitten in de omgeving. Het is allemaal koren op de irritatiemolen en het zorgde er in mijn geval voor dat de lol er mateloos hard uit werd gehaald. Bedenk je daarnaast ook even dat je manuele savepunten slecht drie keer te gebruiken zijn voordat deze weer gedeactiveerd worden, en je snapt dat knullige bugs als deze vlug bijdragen aan een vervelende spelervaring. Dat zou zoiets zijn als Dark Souls spelen met de kennis dat je Bonfire na drie keren weer uit is. Deze optie valt overigens wel te omzeilen wanneer je op extra easy speelt, maar toch.

Pijniging in de oneerlijkste vorm

Als klap op de vuurpijl is Agony ook veel te onvergeeflijk en met vlagen ronduit oneerlijk. Nu is deze helse walking simulator natuurlijk bedoeld om je het vuur aan de schenen te leggen en houdt de game je daarom never nooit niet aan het handje vast, maar enkele elementen die je een overlevingskans moeten gunnen, werken amper tot niet. Madmind herinnert je er al vlot aan dat doodgaan er allemaal bij hoort in Agony en dat je je ondergang het beste kan uitstellen door geduldig te zijn en stealthy te spelen wanneer demonen je pad kruisen, maar wanneer deze stekeblinde demonen je warmtesignaal al van een kilometer ver kunnen spotten, is het snel gedaan met je overlevingskans. Verstoppen in daarvoor bedoelde kieren heeft namelijk ook geen nut meer wanneer je eenmaal gespot bent. En rennen, tja, met die verrotte collision detection wens ik je veel succes.

Het is alles bij elkaar gewoon ontzettend jammer, want in principe heeft Madmind Studios een mokertjevet concept te pakken die de industrie weer eens lekker laat rammelen. Weg met het politiek correcte, het veilige en het voorspelbare. Shockeren die handel met content die de ESRB op de achterpoten laat staan, waardoor je zelfs wordt gesommeerd om wat te censureren om de game überhaupt uit te mogen brengen. Het had allemaal zo mooi kunnen zijn en de markt is er overduidelijk klaar voor. Waar de markt daarentegen niet klaar voor is, is een game die duidelijk nog niet af is. Madmind Studios heeft nog flink wat te patchen om deze game representatief te krijgen, want in deze staat kan ik Agony niemand aanbevelen. Daar kan geen blote tiet of suggestieve appelkut verandering in brengen.