Review: Desperados III - RTT must play Xbox One

Howdy cowboy! De setting van het Wilde Westen leent zich uitstekend voor de entertainment. Of je het nu hebt over een film, serie of game, verhaaltjes over cowboys en indianen doen het veelal goed en vallen bij menig gamer in de smaak. Denk alleen al aan Red Dead Redemption of Call of Juarez. Dat zijn van die games die goed hun inspiratie hebben geput uit het Wilde Westen. Vaak is het bij dat soort games wel dat je in een split-second een beslissing moet maken en sneller dan je schaduw moet schieten. Desperados III gebruikt hetzelfde decor, maar bewandelt daarin toch een iets ander pad. Hier zijn geduld en tactisch inzicht ingrediënten die de basis vormen voor een succesvol afgeronde missie. Nu is de vraag die rest nog of dit samenkomt tot een volwaardig en smakelijk gerecht.

Tactisch puzzelen

De eerste twee Desperados delen deden het destijds erg goed, maar op dit derde deel hebben we toch een jaartje of veertien moeten wachten. Mimimi Games, bekend van Shadow Tactics: Blades of the Shogun, heeft het aangedurfd om de franchise weer nieuw leven in te blazen. Laat je niet foppen door de titel van de game, want het mag dan inderdaad een derde Desperados titel zijn, dit is een prequel en speelt zich dus af voor de gebeurtenissen van Desperados: Wanted Dead of Alive. Desperados III is een real time tactics game, vergelijkbaar met de Commandos-games. Vol in de aanval gaan zonder een doordacht plan resulteert bij dit soort games in een slechte afloop. Dus moet je je stappen ver vooruit plannen en alles goed in de gaten houden.

Als je de game voor het eerst opstart kijk je al snel tegen een tof hoofdmenu aan, waardoor je direct door hebt dat je met een Western te maken hebt. Bij het starten van een nieuwe game krijg je eerst een korte tutorial voorgeschoteld waarin de basics van het gevechtssysteem beknopt aan je worden uitgelegd. Je raast er doorheen, waardoor niet alles echt goed blijft hangen en dat is best jammer. Je hebt al die tools namelijk wel hard nodig tijdens de missies die je gaat doen. Grafisch steekt de game prima in elkaar. De levels waardoor je je beweegt ogen levendig en ademen echt de sfeer van het Wilde Westen uit, terwijl ze toch heel afwisselend zijn. Het risico van deze setting is namelijk dat het al snel eentonig kan worden, maar dat is bij Desperados III dus zeker niet het geval.

Trial en error

Zo'n korte tutorial is natuurlijk best leuk, maar uiteindelijk gaat het om de rest van de game en ik kan je vast verklappen dat het behoorlijk pittig is. Je kunt wel een moeilijkheidsgraad instellen, maar de moeilijkheid zit hem vooral in het geduld opbrengen om een missie te voltooien. Alles draait om stealth in deze game en als je niet gezien wil worden terwijl je met je missie bezig bent, dan moet je eerst goed kijken waar alle vijanden staan, welke richting ze op kijken en hoe je ongezien aan ze voorbij kunt komen. Dat klinkt allemaal nog makkelijker dan het is, een foutje is snel gemaakt en het is vrij eenvoudig om iemand net over het hoofd te zien. Het enige dat je dan kunt doen is je verlies pakken, opnieuw beginnen en een andere tactiek proberen.

Je hebt door de missies heen verschillende personages tot je beschikking, die allemaal weer andere eigenschappen hebben. Zo heeft John Cooper bijvoorbeeld een throwing knife, kan Kate O'Hara zich verkleden als een local waardoor ze niet gespot wordt door vijanden en heeft Hector Mendoza een grote berenval bij zich die hij liefkozend Bianca noemt. In totaal zijn er vijf personages die allemaal hun unieke eigenschappen hebben. Zo kan de één bijvoorbeeld zwemmen, terwijl de ander het dan weer moet hebben van zijn snelheid of kracht. Het is dus belangrijk om goed uit te stippelen welke actie je met welk personage wilt uitvoeren om de missie te volbrengen. Voor de echte fanatiekeling heb je binnen iedere missie ook nog een aantal sub-opdrachten die je kunt volbrengen om sterren te verdienen. Deze zijn niet verplicht en maken de game vaak al moeilijk dan 'ie al is.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk

Want moeilijk is het. Iedere vijand heeft een bepaald gebied waarnaar hij kijkt. Zodra jij binnen zijn zichtveld loopt, dan verandert deze groene zone langzaam naar geel. Als het gele gedeelte bij jou is, dan ben je gespot, gaan alle seinen op rood en wordt het alarm ingeschakeld om de hulptroepen aan te laten treden. Als het zo ver komt kun je het meestal al wel schudden. Als je ze toch te snel af bent en je je nog net hebt kunnen verstoppen keer de rust na een tijdje weer terug. Het uiteinde van het zichtveld is gestreept. Dit betekent dat je daar wel gespot kunt worden, maar niet als je bukt. De moeilijkheid zit hem in dat deze zichtvelden vaak bewegen, zelf al staat een personage stil. Bijna niemand kijkt altijd naar één punt, dus ook de vijanden in Desperados III niet. Ook kijken de vijanden elkaar vaak aan. Dus ongezien een van hen uitschakelen is er bijna niet bij.

Als je aan Desperados III gaat beginnen moet je het niet erg vinden om het loodje te leggen, want je zult heel vaak doodgaan. Veel vaker dan je lief is. Zelfs als je alles tot de puntjes uitgedacht denkt te hebben, zie vaak toch weer iets over het hoofd en kun je weer opnieuw beginnen. De enige redding die je hebt is de quick save-functie die in de game zit. Door een simpele druk op de knop save je de game, vanwaar je weer opnieuw kunt beginnen als je doodgaat. Het devies is om deze heel vaak te gebruiken, dat scheelt je een hoop tijd en frustratie. Een timer in beeld herinnert je eraan als je laatste save al een tijdje geleden is. Toch vergat ik het nog weleens of dacht ik nog wel even een vijand te doden waardoor ik weer een heel stuk opnieuw moest doen. Dat wordt dan ook snel en hard afgestraft. Dan moet ik toch nog afsluiten met een puntje van kritiek. Of puntje, je kunt het gerust een behoorlijk punt noemen. De laadschermen in de game tussen de levels door zijn namelijk echt tergend. Zo lang als je moet wachten voordat het level wordt geladen, staat niet in verhouding tot het level waar je je vervolgens in begeeft. Als het een grote open wereld betreft, dan kun je het daardoor nog enigszins verantwoorden, maar dat is hier niet het geval.