Dragon's Dogma 2 review - Vurige RPG van monsterlijke proporties

In mei 2012 maakte de wereld kennis met een actievolle RPG boordevol persoonlijkheid. Ja, dat kan er maar eentje zijn: ik heb het natuurlijk over Dragon's Dogma. Capcom nam een groot risico en betrad een genre waar ze niet per se ervaring mee hadden. Gebrek aan zelfvertrouwen had de ontwikkelaar in ieder geval niet en dat resulteerde in een titel met vuur in de ogen. Ja, het is niet heel gek om je in te beelden waarom de originele Dragon's Dogma zo geliefd was bij het gamende publiek. Nu meer dan tien jaar later keert Capcom terug met één van de meest felbegeerde sequels die de industrie gezien heeft: Dragon's Dogma 2. De verwachtingen staan zo hoog als de uitkijktoren van het kasteel en de passie van de vele fans brandt nog heter dan de vurige brul van de Draak. Ben jij klaar om deze grootse RPG in te duiken, Arisen? Gij zult eerst deze review lezen en zien waar gij mee te maken krijgt!

A tale for the ages

In Dragon's Dogma 2 speel je als de gefabelde Arisen, al heb je de schijn tegen. Je bevindt je in een slavenkamp, waar je een leven vol ontbering tegemoet gaat en je geen idee meer hebt over je vorig bestaan. Echter, het duurt niet lang, voordat de chaos uitbreekt en jij met de hulp van een aantal mysterieuze NPC's weet te ontsnappen van jouw eigenaar. Jouw ontvluchting brengt je in Noord-Vermund; het eerst vredige koninkrijk dat nu wordt bedreigd door de komst van de Draak. Dit vuurspuwende reptiel met een goddelijke status is tevens jouw persoonlijke antagonist. Ja, je herinneringen komen langzaam terug en je realiseert je een vrij belangrijk detail: deze omvangrijke hagedis is de dief van jouw hart. Letterlijk. Traditiegetrouw betekent dit dat jij, de Arisen, de terechte opvolger bent van de troon en dat de confrontatie met de Draak in de sterren geschreven staat. Alleen jij kan het monster een halt toeroepen en zo de destructie van talloze levens voorkomen. Klinkt simpel genoeg, toch? Alles behalve, want er zijn genoeg personages die hun eigen agenda hebben en zij kunnen de bemoeienis van de uitverkorene missen als kiespijn.

Voordat we wat dieper in het verhaal duiken, wil ik je erop attenderen dat de Character Creator in Dragon's Dogma 2 magistraal is. Ja, De Sims mag zich schamen en ook Baldur's Gate 3 gaat deze award niet afsnoepen. Dragon's Dogma 2 heeft dé beste Character Creator die deze industrie te bieden heeft anno 2024. De hoeveelheid opties is ongekend en het oog voor detail is echt indrukwekkend. Het is daarom niet geheel verrassend dat toen de Character Creator een paar weken eerder werd uitgebracht - wat overigens een geniale marketingstunt is geweest - je overal op het internet levensechte imitaties tot leven gewekt zag worden. Van Walter White tot 'Bully' Maguire, de mogelijkheden zijn eindeloos. Zelfs iemand (ondergetekende) die normaal gesproken absoluut geen geduld heeft voor het zeer gedetailleerd ontwerpen van een personage, aangezien er toch een hele hoop bepantsering overheen wordt getrokken, zit echt wel een uurtje of twee vast in dit scherm. Het mooie van dit systeem is het feit dat je niet eens per se een menselijk personage hoeft te maken. Nee, ditmaal is mijn personage een 2,12 meter hoge alfamannetjes leeuw met een design geïnspireerd door inheemse stammen. Daarentegen heeft mijn vriendin een leuk wannabe elfje gemaakt als Pawn met een vriendelijke lach en een uitbundige persoonlijkheid. Dus nee, ik ben niet die viespeuk die daar heel lang naar heeft lopen turen, thank you very much.

Het plot van Dragon's Dogma 2 kent twee kanten - het snijdt als een tweezijdig zwaard. Aan de ene kant weet Capcom de interesse te wekken, dankzij een aantal factoren. Het narratief weet te boeien vanwege de veelzijdigheid die het kent. Vele thema's worden betrokken bij het algemene verhaal. Het is daarom ook onmogelijk om het verhaal van Dragon's Dogma 2 in één woord te omschrijven. Je krijgt namelijk te maken met ambitie, verraad, samenhorigheid, empathie en het kiezen van je eigen levenslot. Klinkt het een beetje vaag? Dat doe ik expres, want ik wil nul spoilers in deze review hebben staan, omdat het narratief het beste ervaren kan worden als je er blanco ingaat. Echter, ondanks dat het narratief van deze RPG zeker weet te interesseren, meer samenhang kent dan het origineel en spannend blijft tot het bittere einde, voelde ik mij zo nu en dan ook wat bestolen. Dragon's Dogma 2 heeft vaak de neiging om narratieve probleemstukken op te starten en ze naderhand heel minimaal af te ronden. Begrijp mij niet verkeerd, het verhaal in Dragon's Dogma 2 is intrigerend, maar het gevoel dat er nog veel losse eindjes aanwezig zijn, blijft.

De wonderen zijn de open-wereld nog niet uit

Voordat we verder gaan met de diverse gameplaysystemen is het belangrijk om te weten wat Dragon's Dogma 2 precies is; het is namelijk niet je doorsnee RPG. Hier zit ook meteen de grootste creatieve uitdaging van deze review in verscholen - hoe ga ik de aankomende Arisen vertellen wat hij/zij kan verwachten? Je moet je maar voorstellen dat je een RPG hebt, die bestaat uit een klein beetje Elden Ring, een klein beetje The Elder Scrolls, flink wat Monster Hunter en voilà: dan heb je iets wat ongeveer op Dragon's Dogma lijkt. Een westerse fantasie/RPG door de lens van een Japanse ontwikkelaar. Capcom vertrouwt de speler en neemt deze dan ook absoluut niet bij de hand. Vogel het zelf maar uit waar je heen moet, hoe je de quest voltooit, enzovoorts. Het is aan de speler de taak om te bewijzen dat het vertrouwen niet verkeerd ingeschat is. Luister aandachtig en lees geconcentreerd - dan kom je een heel eind. Overigens niet een titel die zichzelf enorm serieus neemt en zich omhult in een duistere sluier. Nee, het moment dat ik naar de dichtstbijzijnde NPC kon wandelen, hem kon optillen en vervolgens de beste man van een klif kon lazeren, wist ik meteen hoe de toon werd gezet. Verwacht een game vol met eigenzinnigheidjes.

Het eigen smoel van de game wordt versterkt dankzij één van de terugkerende systemen die tekenend is voor Dragon's Dogma: het Pawn-systeem. Ondanks dat deze RPG een singleplayer-ervaring te noemen is, sta je er nooit alleen voor. De Arisen is de commandeur van een aantal Pawns. Je hebt je Main Pawn en dit personage functioneert als jouw strijdgeharde partner. Naast de Main Pawn kun je nog twee andere Pawns van andere spelers inhuren voor jouw party. Ze zijn hondstrouw, volgen elk bevel van je op en twijfelen nooit aan jouw beoordelingsvermogen - zelfs niet als je de zoveelste onschuldige in een ravijn hebt gebonjourd. Ze vervullen in de game ook talloze rollen. Zo verzamelen ze items voor je tijdens het foerageren, brengen ze je op de hoogte van het verloop van de quest en zorgen ze voor extra vuurkracht in de strijd tegen de diverse monsters. Ja, de Pawns zijn eigenlijk niet weg te denken uit Dragon's Dogma 2. Naast de gameplay-functionaliteiten zijn de Pawns vooral nuttig voor de uitstraling van de game. Het zorgt ervoor dat Dragon's Dogma 2 nog meer bestaansrecht voor zich wint en additionele systemen weet te presenteren tegenover de competitie. Al hebben de Pawns wel de neiging om te functioneren als de grootste slijmballen van de eeuw. Ja, ik hoop dat je het leuk vindt dat er iemand je constant 'meester' noemt en je kont compleet schoon likt bij elke voltooiing van een triviale actie. Ook is het de moeite waard om te vermelden dat de Pawns - en de gemiddelde NPC - een hoog Oblivion-gehalte hebben. Dus als je soms wat verbaasd uit je ogen staart, omdat de NPC's zich gedragen als complete zwakzinnigen - dat ligt niet aan jou.

Afijn, de RPG heeft dus een eigenzinnig karakter en de Pawns dragen daar zeker een steentje aan bij. De andere factor waarin Dragon's Dogma 2 zichzelf weet te onderscheiden op het gebied van 'role-playing' is de setting. De open-wereld van Dragon's Dogma 2 is een masterclass hoe je een fascinerende wereld op de kaart zet. Om te beginnen is er genoeg ruimte om een ommetje te maken in de prachtige omgevingen van de RPG. Ja, mocht je geen fan zijn van lange wandelingen in jouw gameavonturen, dan heb ik slecht nieuws. Gelukkig maak je deze wandelingen niet voor niks. Naast het feit dat verkenning een grote rol speelt in Dragon's Dogma 2, word je maar zelden met lege handen terug op het olifantenpadje gestuurd. Verkenning en beloning voor nieuwsgierigheid staan centraal in de wereld van Dragon's Dogma 2, maar de immersie is de echte hoofdrolspeler. Ondanks de fantasierijke setting is de wereld van Dragon's Dogma 2 geloofwaardig te noemen. Het kent twee specifieke regio's - genaamd Vermund en Battahl - waarin je te maken krijgt met verschillende culturen, quests, gameplaysystemen en meer. Het is een leefbare wereld met stelsels waar de speler gebruik van kan maken. Vermoeid na een lange dag? Logeer een nachtje bij de gastvrije herbergier. Moet je écht een pokkeneind lopen? Neem de Ox-taxi voor jouw gemak. Gefrustreerd omdat je een quest finaal verknalt hebt? Zuip je een ongeluk in de lokale kroeg. Het is een wereld met wonderschone visuals, maar ook laagdrempeligheid, waardoor de immersie exceptionele hoogtes bereikt. Het is overigens niet een gevalletje kwaliteit boven kwantiteit. Na meer dan dertig uur in de game te hebben gestoken is er nog steeds aanzienlijk wat content, waarvan ik de locatie nog niet achterhaald heb - of simpelweg het bestaan er niet eens vanaf weet. In een wereld, waarin de meeste mensen toch wel een beetje open-wereld moe zijn, bewijst Capcom hier maar weer eens dat de formule nog steeds kan werken, mits je een masterclass afgeeft.

Monster Hunter Extreme

Zoals je kunt lezen in de vorige alinea's zit het wel snor met het stukje 'role-playing'. Wellicht dat we ook even de grote G van de afkorting erbij pakken, namelijk de 'game'. Hoe speelt deze titel weg en wat doe je voornamelijk? Naast de RPG-gameplaysystemen staat de combat centraal. Wil je het korte sentiment? Het is erg goed, maar het kost je wellicht even de tijd om erin te komen. Het heeft namelijk geen lock-on op vijanden, het hecht erg veel waarde aan je stamina-management en je moet echt wel wat uurtjes erin steken om op een bepaald powerlevel te komen. Zodra je acceptatie hebt kunnen vinden in deze drie onderdelen - wat voor mij nog wel een dingetje was als fanatiek soulslike-speler - dan is het genieten geblazen. Het is natuurlijk te zien dat het RPG-team bij Capcom veel afgekeken heeft bij Monster Hunter, maar het is geen regelrechte kopie ervan. Nee, het neemt wat die games goed maakten, maar dan alleen de onderdelen die passen in het gameplay-kader van Dragon's Dogma 2. Zo kun je klimmen op grotere monsters, kun je bepaalde onderdelen van de beesten vernietigen lang voordat ze het loodje leggen en moet je vooral ernaar toe werken om de stance van een gedrocht te breken, zodat je optimaal schade kan veroorzaken. Rond dit af met de omgeving die je kan utiliseren om het monster onder de druk te zetten, zoals met het gebruik van wilde rivieren, hoge kliffen en explosieve tonnen - en dan weet je waar de inspiratie voornamelijk vandaan komt. Het werkt onwijs goed en zorgt voor memorabele onderonsjes.

Door middel van een Vocation te selecteren maak je een keuze in een speelstijl. Dit beroep is leidend voor jouw vaardigheden en combat-mogelijkheden, maar wees gerust: je kan in de game van beroep wisselen, mocht je het idee hebben dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Ik begon zelf als een respectabele Fighter - een strijder met een mix van offensieve en defensieve opties - maar ik vond de aantrekkingskracht van de Warrior onweerstaanbaar. Veteranen van het origineel weten dat deze bruut van een class best wel matig was, maar in het vervolg is het een monster in het uitdelen van afbreuk. Gewapend met een kolossaal zwaard laat je de kleine vijanden vliegen en stoot je de grotere opponenten omver - daar zorgen de diverse moves die je kan inzetten wel voor. Het is bewonderingswaardig hoeveel vaardigheden tot je beschikking komen per Vocation en als je dat combineert met de impact die je voelt, dan heb je het goud van de Draak in handen. Ik kan niet wachten om mezelf te verdiepen in de Vocations die ik nog niet genoeg gespeeld heb om er nu een oordeel over te vellen, zoals de magische Sorcerer, de rappe Mystic Spearhand, de veelzijdige Warfarer of toch de listige Trickster. De keuze is reuze, net zoals de vele monsters die je confronteert.

Zoals we nu wel hebben mogen stellen, weten we dat Capcom ervaring heeft met Monsters en met name het 'Hunten' daarvan. Dit is prachtig terug te zien in het designwerk van Dragon's Dogma 2. De monsters die gekozen zijn voor de sequel zijn vooralsnog mormels die je tegen kunt komen in de meeste fantasiewerelden. Denk hierbij aan: goblins, griffioenen, minotaurussen, cyclopen en nog veel meer. Ondanks dat het over het algemeen veilige keuzes zijn, zien ze er gewoon écht heel goed uit. Visueel zijn het grijpende designs, waarbij je altijd meteen in de gaten hebt, waar je mee te maken hebt, terwijl het audiodesign van de grotere beesten je knieën doen knikken. De verschillende monsters kennen vervolgens unieke movesets, waardoor elk conflict anders aanvoelt. En dankzij de flinke line-up aan addergebroed heb je genoeg unieke gameplay kan ik je verklappen. Ja, de monsters in Dragon's Dogma 2 zijn om van te smullen. De geflambeerde kers op deze gruwelijke taart? De draken en dan met name de 'big bad'. Ik durf mijn hand in het drakenvuur te steken om te zeggen dat dit dé beste draken zijn in het RPG-genre. Wellicht een compliment en een sneer in één voor Capcom, maar wel eentje die ze in hun broekzak kunnen steken.

Steek jij de draak met mij?

Kijk, ik heb nu heel veel alinea's vol geklad met wat Dragon's Dogma 2 te bieden heeft en waarom ik mij er zo enorm mee heb weten te vermaken. Weet wel dat - net zoals in het origineel - er toch wat factoren spelen die de ervaring omlaag halen. De performance van de RPG is een praatpunt geweest en ik kan in ieder geval vermelden dat op de Xbox Series X het niet altijd feest was. De framerate heeft tijden gekend, waarin het moeite had met de drukte van een bruisende stad of de vele SFX-effecten die kwamen kijken bij de vlammenwerper van de Draak. Gezien de titel gebruikelijk op 30fps draait, waren deze dips wel een doorn in het oog - zeker als je nog best wat boodschappen te doen had in één van de bruisende locaties die de RPG te bieden heeft. Gelukkig zijn dit de enige momenten, waarin de performance negatief opvalt. Verder draait de titel stabiel en is het een audiovisueel feestje. De iconische soundtrack keert bombastisch terug en de visuals schilderen een prachtig plaatje op je beeldscherm. Ik hoop wel dat Capcom de game nog weet te optimaliseren in de toekomst, zodat de speler iets minder ongemakken ervaart, hoe sporadisch deze ook dan mogen zijn.

Het moment dat het kwartje voor mij viel en ik mij realiseerde dat we hier te maken hebben met een GOTY-kandidaat, kwam op een bijzonder moment. Bijzonder als in: we hebben natuurlijk embargo's om rekening mee te houden die we respecteren, dus hoe ga ik dit uitleggen? Zoals ik dat wel eens vaker doe: ietwat zweverig en nogal aan de vage kant. Geen zorgen, als het aan mij ligt, ontdek jij straks alles in je eentje en word je hopelijk net zoals ik omver geblazen door de pure brutaliteit van Capcom als het gaat om de content van de post-game. In een interview met Game Director Hideaki Itsuno en Lead Game Designer Kento Kinoshita bespraken de heren de filosofie achter het ontwerpen van een open-wereld RPG. Hoe het helaas gaat voorkomen dat een spelers die alle content gaat meekrijgen, omdat het nou eenmaal goed verstopt zit. Natuurlijk is er de mogelijkheid om een New Game+ op te starten, maar Dragon's Dogma 2 heeft nog veel meer in huis. Geheimen waar je mond van open gaat staan. Het is wellicht een hels karwei, maar het enige wat ik je nu kan meegeven is dat je een goede en overwogen keuze moet maken wanneer je het einde nadert - het is het dubbel en dwars waard.