Review: Far Cry 6 - De herkenbare guerrilla Xbox Series

Far Cry, we meet again. De Far Cry-serie en ik hebben onze ups en downs gehad. Far Cry 3 staat voor mij nog steeds als symbool voor het toppunt van de serie, terwijl de meest recente game Far Cry New Dawn toch wel staat voor het dieptepunt. Nu presenteert Ubisoft vol trots Far Cry 6. De uitgever geeft aan dat ze met Far Cry 6 terugkeren naar de roots van de serie en dat doen ze ook. A Ubisoft Original noemen ze het. Deze statement is honderd procent de waarheid. For better or worse.

A Ubisoft Original

Dat Ubisoft hun games nu labelen als "A Ubisoft Original" is voor mij vrij ironisch. Zeker als we het gaan hebben over Far Cry 6. De first-person shooter speelt zich af in een land genaamd Cuba Yara en we komen in de schoenen te staan van een verzetsstrijder. Je neemt het op tegen de dictatuur die over het land heerst. De wereld van Far Cry 6 is gigantisch en visueel zeer indrukwekkend op momenten. Ubisoft heeft goed in de smiezen hoe je een visueel aantrekkelijke wereld maakt. Van de heldere oceanen tot de dichtgegroeide jungle, de wereld van Far Cry 6 is een tropisch paradijs. Net zoals in de vorige delen is er genoeg leven te bekennen. Van de normale werkende boeren tot het exotische wilde leven, de game voelt als een echte Far Cry-game. Zeker wanneer je een kijkje neemt in de sandbox.

Far Cry 6 is op zijn best wanneer het doet wat alle Far Cry-games zo tof maken; complete chaos zaaien. Het arsenaal dat je tot je beschikking hebt, is zeer uitgebreid. Van de doe-het-zelf wapens tot de rugzakken waar raketten uit worden gevuurd, Far Cry 6 weet de speler goed te verwennen met de leukste speeltjes. Wanneer de pleuris uitbreekt en jij met je adrenalineboost iedereen doormidden zaagt als Wolverine met hondsdolheid, dan is het genieten geblazen. Daarnaast kun je gebruikmaken van vuurspuwende tanks, vliegtuigen en je eigen killer croc. Klinkt vet, toch? Dat is het ook. Het is de ultieme B-movie actie en dat is wat Far Cry zo vermakelijk maakt om te spelen. Helaas wordt deze gameplay-loop te vaak onderbroken.

Yup, A Ubisoft Original. Wat betekent dit jongens? Quest lines die niet weten wanneer ze even moeten kappen, honderden verzamelobjecten en missies met een tempo waar je niet goed van wordt. Ik herinner mij dat ik super veel zin had om een belangrijk figuur te onthoofden, maar wat deden we daarvoor? Een bootritje van tien minuten en een NPC die ik nog nooit eerder gesproken had, die de oren van mijn kop kletste. Far Cry 6 heeft een ontzettend leuke combat-loop. Daarom vind ik het erg jammer dat ik er zo vaak uitgerukt wordt. Sommige games hebben dat. Korte pauzes om even te kunnen genieten van het verhaal en te kunnen bijkomen van de actie. De pauzes in Far Cry 6 zijn echter niet kort en als we het hebben over het verhaal, dan valt er weinig te genieten.

Hoofdstuk uno; Dani zegt coño

Om meteen maar de pleister in een felle beweging eraf te rukken, ik denk niet dat Far Cry 6 het beste verhaal heeft wat de Far Cry-serie te bieden heeft. Het is niet vreselijk, maar goed kan ik het helaas niet noemen. Dit ligt aan meerdere factoren. Laten we beginnen bij protagonist Dani. Ik koos voor de vrouwelijke variant van deze verzetsheldin. Wat meteen opvalt, is hoe Dani heel lichtjes de trekjes heeft van Jason uit Far Cry 3. Maar waarin Jason Brody's reis van studentje naar legendarische strijder de hoofdrol pakte in het verhaal, is dat bij Dani niet het geval. Ze zegt af en toe dat het cool is om shit op te blazen. Ja, niet dat ze ongelijk heeft, maar dat zijn niet bepaald dezelfde levels aan intense shit die ik gezien heb in een ander Far Cry-verhaal. Nee, Dani wordt vooral gemotiveerd door wraak. Het dingetje hierbij is echter dat dit plot-stuk vrijwel direct wordt voorgeschoteld. Voordat we Dani en haar vrienden kenden, dus erg veel medeleven voor haar heb ik niet. Een protagonist die veel pijn lijdt, is niet per definitie interessant. Daarnaast heeft Dani eigenlijk niks interessants te zegggen. Dani en Ethan uit Resident Evil Village kunnen samen aan tafel een discussie voeren en kijken wie als eerste in slaap pleurt.

Dani is dus niet zo leuk om naar te luisteren. Maar wat denken we van Ánton Castillo? Leven ingeblazen door niemand anders dan Giancarlo Esposito. Zijn werk is wederom weer goed. Het is niet zijn hoogtepunt, dus verwacht niet een performance op hetzelfde meesterlijke niveau als Gus Fring in Breaking Bad, maar zijn klasse en charme zijn zeker wel aanwezig. Er is echter wel een probleempje. De interactie tussen de protagonist en Castillo is vrij minimaal. Dit zorgt ervoor dat het conflict zelf niet erg aangrijpend is. Laten we weer even een vergelijking trekken met de golden boy Far Cry 3. Vaas is een meesterlijke antagonist, omdat hij constant de confrontatie opzocht met Jason. Dani en Castillo vechten wel, maar vrijwel altijd vanaf een afstand. Dus het voelt ook alsof je het verhaal observeert vanaf een afstand, terwijl je juist graag wilt dat een Far Cry-verhaal je bij de kloten grijpt en niet meer loslaat.

Verder wordt de cast aan personages flink uitgebreid in kwantiteit, maar niet in diepgang. Ik ben geen fan van de manier hoe deze personages geschreven zijn. Ze zijn allemaal op te sommen in een aantal kernbegrippen. Ze zijn veel te zelfverzekerd voor de situatie waar ze zich in bevinden, ze geven Dani domme nicknames en ze schreeuwen veel "fuck", "merda" en "coño". Achterliggende motivaties, ambities, enzovoorts, worden vaak niet uitgesproken. Behalve bij de Castillo-familie, ironisch genoeg. Tuurlijk hebben ze als motivatie om Yara te bevrijden van het duivelse kwaad oftewel de regering, maar echte ambities die ze persoonlijkheid zouden geven, zijn nergens te bekennen. Naast het matige schrijfwerk werken de cutscenes niet optimaal. De frame rate is vaak ondermaats en de lipsynchronisatie is niet best. Alle factoren bij elkaar zorgen voor een vrij matig verhaal. Beter dan New Dawn, maar absoluut niet het beste wat deze franchise te bieden heeft.

For the people, by the people?

Ik wil Far Cry 6 even een complimentje geven. Ja, echt waar Ubisoft, wees maar niet bang. De opties die ze de speler geven op het gebied van toegankelijkheid zijn ontzettend sterk. Ik was bijvoorbeeld geen fan van de health bars die ze lieten zien op de vijanden. Ik mocht die gewoon uitzetten. Verder kun je de hele spel-ervaring tweaken en het is fijn om te zien dat dit steeds meer de norm wordt. Aanpassingen in je HUD, controls, kleurgebruik, enzovoorts, het is allemaal mogelijk in Far Cry 6. Petje af, Ubisoft.

Okido, en doe dat petje maar weer op, Ubisoft. Ik zie dat jullie een berg aan content hebben gestopt in deze game. Diverse verhaallijnen, Special Ops-missies, races, jachten, het bevrijden van basissen en de lijst gaat maar door. Geloof je me niet? Dan ga ik verder. Je hebt een mini-game waarin je met je haan vecht á la Soulcalibur, je kan domino's spelen, je kan grote anti-vliegtuig kanonnen kapot knallen en ik vergeet nu nog een paar items op de Ubisoft boodschappenlijst. Klinkt als een flinke pil, hé? Zo veel te doen, zo weinig tijd. Far Cry 6 zit vol content. Ubisoft denkt hier ook het een en het ander van.

Ondanks dat het goed is dat je zo veel te doen hebt, lijkt het soms alsof ze het expres zo gigantisch uitgebreid maken. Denk je dat je niet op tijd de beste wapens hebt? Of het beste pantser? Wil je wat extra crafting materialen kopen, zodat je niks mist? Ja, kopen. Je leest het goed. Far Cry 6 heeft microtransacties. Ik kan ze niet eens pay-to-win noemen. Het is eerder pay-to-not-play. Heb je deze microtransacties nodig om leuke dingen te ontgrendelen? Nee, absoluut niet. Het is echter wel een beetje jammer dat je ziet dat een gedeelte van het design van deze game gericht is op het pushen van dit systeem. Ook extra items, zoals exclusieve cross-over pakketten, kunnen gekocht worden. Het voelt onnodig, maar het is aan de speler om te bepalen met hun portemonnee of deze praktijken ondersteund moeten worden. Mijn antwoord daarin is en blijft: nee. Wil je dat dit soort systemen niet meer voorkomen in games? Koop dan geen extra troep.