Review: 007 Legends Xbox 360

Na maandenlang hebben moeten wachten, was hij er eindelijk dan hoor. De James Bond-game die het helemaal zou worden. De game zou er goed uit moeten zien, awesome gameplay hebben en ultra-vette Bond-gadgets. Maar helaas, als je daar op hebt zitten wachten, dan kom je toch echt van een koude kermis thuis.

Goede tijden/slechte tijden

Weet je, er waren dit jaar tijden dat er alleen maar vette games uitkwamen. Dat was smullen en je bankrekening plunderen. Maar dan worden dit soort schaarse tijden toch weer verkloot door een weekje waarin games uitkomen waarvan we de kwaliteit gewoon bijna niet kunnen verklaren. Het is allemaal leuk geprobeerd, maar jongens, het zijn ze gewoon niet. Niks aan te doen, keertje spelen en dan hop, in de kast ermee!

De waarheid

Genoeg gepraat over die goede tijden/slechte tijden ongein. Nu weer terug naar onze held James die een zuur gezicht zal trekken wanneer hij zijn eigen game zal spelen. Want wat is nu het geval? Tegenwoordig stellen de gamers nogal hoge eisen. We willen onder andere dat een game er grafisch goed uitziet, we pleiten voor een geweldige gameplay-ervaring en willen vooral vernieuwing. Helaas heeft 007 Legends het allemaal niet of maar een gedeelte ervan en dat is heel erg jammer.

De ontwikkelaar probeert het goed. Er wordt gebruik gemaakt van de bekende James Bond-gadgets zoals de smartphone waarmee alles te hacken is en het horloge met een ingebouwde laser. Er is nagedacht over stealth en het sneaky-gebeuren wat we ook kennen uit bijvoorbeeld Deus Ex en een XP-systeem waarmee je upgrades kunt kopen voor je wapens is ook van de partij.

Waar de game op blijft hikken is dat dit allemaal helemaal niet lekker uitgewerkt is en dus ook niet goed functioneert. Ik heb het meerdere malen geprobeerd om naar een checkpoint te komen zonder dat ik de aandacht zou trekken van de vijanden, maar steeds werd ik na een of twee gasten die ik had gekilled met mijn pistool met daarop een silencer, ontdekt. Als je wordt ontdekt is het niet meteen game-over. Er komen reinforcements bij en het wordt meer een Call of Duty waarin je terecht komt. Het loopt uit in een gevecht dat nog lang zal duren. De vijanden blijven maar komen.

De smartphone kan te vaak gebruikt worden om bijvoorbeeld computers te hacken waarmee je bijvoorbeeld camera's offline haalt en op een gegeven moment weet je niet meer wanneer je hem wel of niet moet gebruiken. Daardoor ga je vanzelf die ontiegelijk saaie, zware 1 tegen 100 gevechten aan. Ook het XP-systeem is leuk bedacht, maar nadat je een scope naar keuze, een extended magazine en een silencer hebt gekocht, ben je ook klaar en heb je helemaal niet het idee dat je daar ook maar iets voor gedaan hebt.

Grafisch is de game echt van een vroeger tijdperk. Zelfs heel erg storend op sommige moment. Vlaggen die bewegen als een gif-bestandje en ontploffingen zoals een klein kind ze zou omschrijven. Dat is eigenlijk nog niet het ergste. De gehele game heeft een nare stijl die we tegenwoordig niet meer tegenkomen en verwachten van een game.

High five. High low, too slow!

Ook de vijanden die allemaal van hetzelfde ras afstammen zijn niet helemaal in orde. Ze zien er bijna allemaal hetzelfde uit en het lijkt net of ze nog moeten bijkomen van de tuinparty waar ze de dag ervoor flink hebben lopen zuipen. Ok', vooruit daar kunnen we nog mee leven hè mannen? Ze staan toch niet aan onze kant. Maar wat me dan wel weer tegenvalt, zijn de quicktime-gevechten tussen jou en een eindbaas (gemene schurk uit een James Bond-film). Met je pookje naar boven of naar beneden bewegen waardoor Bond tegen de buik en hoofd van de tegenstander aan slaat. Ik weet het, heel veel games gebruiken ditzelfde principe, maar juist daarom. En omdat het er niet uit ziet.

Qua soundtracks is er natuurlijk niks mis. Wat we gewend zijn van de films. Maar de doffe geluiden van de wapens die daarnaast ook helemaal niet synchroon lopen met het schieten, zijn niet helemaal in orde.