Review: Grand Theft Auto IV Pc

Oostbloklanders. Simpel, ruig, halfdronken en meestal niet gesierd met veel tact. Dat is het stereotype dat we graag voor ogen houden. Dat is ook het type dat in deel vier van GTA vooraan staat. Nico Bellich is vers geïmporteerd uit Oostbloklandië, en wordt bij aankomst al meteen verwelkomd door ons aller favoriete presentje: Teleurstelling. Neef lief heeft het tegen eigen zeggen in blijkbaar niet erg ver geschopt en het is aan Nico om hier verandering in te brengen. Uiteraard gaan we dat niet doen door een banketbakkerij te openen.

Technische kant van het verhaal

Om maar met de plank in het krot te vallen: Kut. Met peren. En slagroom. GTA is een port, en niet te zuinig ook. Framerates op een dual core systeempje worden uitgedrukt in 'Frames per maand', en bovendien ziet het er niets eens echt heel mooi uit. Het vervelende van GTA is dat het ontzettend 'CPU-intensief' is. Hierdoor wordt het bijna onmogelijk goede framerates te behalen op een low-, mid- of zelfs high-end (game) systeem. Het enige wat echt helpt is een quad-core. Erg spijtig, want lang niet iedereen heeft er een. Geluid is gelukkig wel redelijk in orde, surround werkt goed en alles beschikt over goede samples. De conversaties zijn bijvoorbeeld dik in orde en altijd leuk om even uit te zitten. De controls kunnen er ook redelijk mee door, al is het aanschaffen van een heuse 360 controller voor de PC geen overbodige luxe.

Het actueel boeiende gedeelte van de review (als je een quadcore hebt)

Gelukkig is GTA grotendeels als vanouds. Je kan je missies doen voor verschillende crime-lords, of je kunt taxi-ritjes voor je neef verzorgen als je een keer zin hebt om virtueel te werken in plaats van te gamen. GTA heeft hier zelfs rekening mee gehouden door het onderhouden van relaties met vrienden/bats-sletjes een prioriteit te geven. Zelf had ik liever gewoon banken overvallen en drugsdeals gesloten, maar een goed gesprek met Michelle na een romantisch avondje uit eten is misschien zelfs wel beter! (Ik hoop dat het sarcasme hier doordringt.) Realistisch: ja. Leuk: nee, het is irritant en saai. Als ik er zo graag een sociaal netwerk op na wil houden doe ik dat wel in mijn echte leven. Beetje jammer dat je er ook nog eens grotendeels doorheen moet om tot de leuke missies te komen. De missies zelf zijn meestal redelijk te doen, maar vaak wel een beetje onduidelijk. Het gebrek aan een fatsoenlijke optie tot saven breekt hier de PC gamer ook redelijk op. Frustratie slaat makkelijk toe als je een missie verprutst en vervolgens weer die hele takke intro (bellen, afspraakje maken, heenrijden) door moet voordat je aan de actuele missie mag beginnen.

Vrijheid Stad

De spelwereld in GTA is ontzettend uitgebreid en divers, het zou zo een bestaande stad kunnen zijn. Nergens is het echt saai door verschillende architecturen en culturen. Mensen zijn met dingen bezig en lopen geen van allen een vast patroontje. Zo kan het gebeuren dat er voor je ogen iemand keihard aangereden wordt, of staat een bende een ander af te rossen. De personages rondom het verhaal zijn ook allemaal menselijk, consequent in hun karakter en divers, waardoor GTA geloofwaardig overkomt. Ook wordt er niet te zeikerig gedaan over drugs, sex en criminaliteit, maar dat wisten we al na 200+ nieuwsberichten over neergestoken Aziatische taxichauffeurs.