Review: Saints Row IV: Re-Elected + Gat Out of Hell PlayStation 4

Saints Row is eigenlijk maar een rare serie. Van een vrij serieuze Grand Theft Auto-kloon heeft men de serie weten om te toveren tot een absurdistische speeltuin. Saints Row: The Third heeft me daarmee vele tientallen uren zoet gehouden, waarna het vierde deel ongeveer hetzelfde deed en daardoor minder imponeerde. Een next-gen variant van Saints Row IV en de gloednieuwe stand-alone game Saints Row: Gat Out of Hell liggen vanaf morgen gebundeld in de fysieke schappen. De wrange vraag voor wie dit pakket momenteel nog interessant is, blijkt een lastige te zijn.

Re-Elected

Oude games in een nieuw jasje, die op de next-gen consoles een nieuw of juist bekend publiek moeten vinden, zijn tegenwoordig geen uitzondering meer. Saints Row IV: Re-Elected is niets minder dan een opgepoetste versie van Saints Row IV met ook nog eens een berg aan downloadbare content. Dat oppoetsen is overigens niets om over naar huis te schrijven, want Re-Elected, en overigens Gat Out of Hell ook, is geen game die je graag aan je vrienden laat zien om de kracht van je PlayStation 4 of Xbox One te tonen. De game oogt gedateerd, maar speelt nog altijd even lekker als twee jaar geleden. Met de bijgevoegde DLC heb je bovendien nog wat interessante extra's in handen. Naast wat extra missies, zijn er een groot aantal voertuigen, wapens en outfits (bijna) direct beschikbaar voor je personage. Dat maakt de game aanzienlijk leuker, want ieder onderdeel van Saints Row IV is nog gekker dan het vorige en zal ongetwijfeld voor heel wat gegrinnik zorgen. Ken je Saints Row IV nog helemaal niet en wil je meer weten over hoe deze game precies in elkaar steekt, lees dan gerust even de recensie van destijds.

Alleenstaande duivel

Saints Row: Gat Out of Hell is in tegenstelling tot Re-Elected wel nieuw. Nou ja, nieuw, de game heeft wel erg veel weg van Saints Row IV. In Gat Out of Hell belandt de hoofdpersoon van Saints Row IV (jouw personage, als je die game eerst speelt) in de hel en reizen Johnny en Kinzie zonder enige aarzeling af naar de hel om de baas te redden en de duivel letterlijk een klap in zijn gezicht te geven. Als speler kruip je dit keer dan ook in de huid van dit tweetal, waarbij er op praktisch ieder gewenst moment tussen de twee gewisseld kan worden. Levert dat dan ook daadwerkelijk andere gameplay op? Nee. De gameplay van Gat Out of Hell komt in de basis overeen met die uit het vorige deel. Vergeet het springen en gliden van Saints Row IV echter, in Gat Out of Hell beschik je daadwerkelijk over vleugels en vlieg je daardoor gemakkelijk van punt naar punt. Dat moet ook wel, want de bekende clusters bevinden zich soms op angstaanjagende hoogtes.

Die clusters gebruik je wederom om je krachten verder uit te bouwen. Zo kun je ervoor zorgen dat je weer sneller kunt rennen, langer kunt vliegen en ga zo maar door. Dat zoeken (lees: vliegen) naar clusters voelt heerlijk, want er gaat nog altijd niets boven het trotseren van het luchtruim. Bovendien kent Gat Out of Hell nagenoeg geen hoofdverhaallijn, althans, daar probeert de game je van te overtuigen. Bekende en onbekende activiteiten en situaties zullen afgehandeld moeten worden, maar de rode lijn door de game is het zoeken naar een aantal belangrijke Npc's die je zullen helpen bij het lokaliseren en verslaan van de duivel. Deze Npc's zullen je een viertal krachten geven, waarvan de helft gloednieuw is en de andere helft enige gelijkenis vertoond met de krachten uit Saints Row IV. Ook deze kunnen weer worden uitgebouwd, waardoor het zoeken naar clusters een wederkerende bezigheid blijkt.

To hell and back again

Af en toe wordt de actie afgewisseld met leuke en vooral absurde cut scenes, maar verder wordt je nagenoeg aan je lot overgelaten. Dat voelt goed en bovendien is er toch nog enige houvast. Een enorme lijst in je hub toont een immense hoeveelheid uitdagingen, van het ombrengen van een bepaalde hoeveelheid van een specifieke vijand, tot het redden van de eerder genoemde belangrijke Npc's. Hoe lang die lijst ook mag zijn, na nog geen vier uur spelen stond mijn vuistafdruk in het gezicht van de duivel en tuurde ik met open mond naar de credits. Had ik de game compleet doorlopen? Nee. Het hoofdverhaal, zoals dat volgens de game niet genoemd mag worden, was uit, maar er was nog een hoop te doen in de stad. Al die activiteiten waren echter bedoeld om je personage voldoende kracht mee te geven om de duivel te verslaan en aangezien die al was verslagen, zag ik weinig redenen om nog terug te keren naar de helse stad.

Bovendien vallen de activiteiten nogal eens in herhaling en wordt het zoeken naar clusters op een gegeven moment wel erg saai. Ook is je personage na een uurtje al aardig krachtig en biedt de game vanaf dan geen enkele vorm van uitdaging meer. Natuurlijk kun je nog even doorzetten om alle toffe wapens vrij te spelen en al je krachten helemaal te upgraden, maar er is gewoonweg niets wat je dat zetje geeft om dit ook daadwerkelijk te gaan doen. Dat is jammer, want de game kent aardig wat aantrekkelijke elementen, die helaas niet goed en genoeg worden benut. Ook de bekende humor is wel degelijk in de game aanwezig, maar komt door het ontbreken van een herkenbaar hoofdverhaal helaas niet altijd goed uit de verf. Speel je de game samen met een vriend, aangezien co-op nog altijd tot de mogelijkheden behoort, dan zul je ongetwijfeld toch aardig wat plezier hebben in de hel.

Re-Elected VS. Gat Out of Hell

Tijdens het spelen van deze twee Saints Row-games, begon ik mijn vraagtekens te zetten bij dit geheel als bundel. Vooral ook omdat beide games ook los te downloaden zijn. Heb je Saints Row IV gespeeld, dan heb je waarschijnlijk geen behoefte aan Re-Elected en ben je eigenlijk alleen geïnteresseerd in Gat Out of Hell, mits je een enorme fan van de serie bent. Heb je Saints Row IV nog niet gespeeld en zit je eraan te denken om Gat Out of Hell los aan te schaffen, dan kun je eigenlijk beter voor Re-Elected gaan, aangezien je daar aanzienlijk meer speeluren uit zult halen en er relatief minder voor betaalt. Gat Out of Hell heeft me prima weten te vermaken, maar de game is gewoonweg te kort. Re-Elected wist me vooral te boeien, omdat ik Saints Row IV destijds slechts gedeeltelijk heb doorlopen en de DLC voor wat leuke twists zorgde. Los zijn de games dus zeker interessant, als pakket echter aanzienlijk minder.