Review: Tom Clancy's Rainbow Six Extraction - Weg comfortzone Pc

Met Tom Clancy’s Rainbow Six Extraction distantieert Ubisoft zich alsmaar verder van het originele Rainbow Six-concept. Waar Tom Clancy’s Rainbow Six Vegas zich nog focuste op een hardcore verhalende ervaring waarbij realisme en onderlinge gelijkheid centraal stonden, veranderde dat al snel met Tom Clancy's Rainbow Six Siege. Vergis je niet, Siege is nog altijd realistisch, maar neigt de laatste jaren steeds meer naar een hero shooter waarin je het volledig opneemt tegen andere spelers. Extraction borduurt verder voort op Siege, maar lijkt enkel in de basis op de alweer zeven jaar oude game. Extraction schotelt je namelijk een compleet andere ervaring voor, maar toont ook veel herkenbare Rainbow Six-trekjes. Is dit dan de ideale route voor de tactische hero shooter?

Haal me weg hier!

Tom Clancy’s Rainbow Six Extraction plaatst vertrouwde operators uit Siege in een nieuwe omgeving. De geharde veteranen dienen namelijk een besmette zone te betreden waar een Russische ruimtecapsule is neergestort. Deze capsule brengt de buitenaardse Chimera parasiet met zich mee, wat de locatie omtovert tot een grote rotzooi gevuld met aliens/ geïnfecteerden die alles koste wat kost willen vernietigen. Het blijkt echter al snel dat dit incident zich niet enkel tot de crashzone beperkt, veel meer locaties worden namelijk geïnfecteerd met de Chimera parasiet. Het doel van de operators – en overkoepelende organisatie, REACT – is om de locaties te bestuderen, informatie te verzamelen en de infectie te beperken. Geen makkelijke taak, zeker niet met het brede scala aan Archæns – de wezens die uit de Chimera ontstaan – die op de loer liggen.

Qua game- en gunplay doet Extraction erg denken aan voorganger Siege. Je dient voorzichtig te infiltreren, te scouten wanneer mogelijk en altijd zo stilletjes mogelijk te werk te gaan. Onopgemerkt blijven resulteert altijd in succes, maar wacht niet te lang, want de timer loopt altijd door. Iedere locatie, waarvan er in totaal twaalf zijn, is voorzien van drie objectives die je in een drietal zones dient te voltooien. Iedere playthrough krijg je weer een andere objective en je weet dan ook nooit waar je aan toe bent. Niet alleen de objectives varieren van playthrough tot playthrough, ook de belegering van de Archæns is iedere keer weer anders. Hierdoor voelt de game ook wel ergens aan als een Roguelike-avontuur, waarbij je continu door dezelfde locaties banjert, maar het toch iedere keer weer anders aanvoelt. De infiltratie wordt gestart met maximaal drie deelnemende operators. Je kunt er echter ook voor kiezen om met één medespeler of helemaal solo te werk te gaan. Het aantal operators bepaald echt de toon van de game. Waar je met drie operators al snel meer in de chaos terecht komt (vooral met de niet zo tactische Patrick aan je zijde), voel je je in je eentje extreem geïsoleerd en kan Extraction benauwend en vooral spannend aanvoelen. De game is echter wel overduidelijk ontworpen om met meer spelers te spelen en dat is dan ook zeker onze aanrader.

Hoe ver ga jij?

Hoewel een infiltratie bestaat uit drie objectives, word je nooit verplicht om alle drie de opdrachten met succes te volbrengen. Je kunt namelijk op ieder moment kiezen om met de staart tussen de benen naar de extraction zone te rennen. Hiermee cash je de opgedane experience punten uit en keert je operator weer veilig huiswaarts. Daarnaast wil het lang niet altijd lukken, waardoor de objective als gefaald kan worden beschouwen. Dat breekt de missie echter niet direct af, je kunt na een failure namelijk altijd door naar de volgende zone om de volgende objective te tackelen. Hoe verder je komt, hoe meer experience je kunt verdienen. Risico nemen kan dan ook zeer positief uitpakken wanneer je door het oog van de naald weet te kruipen. Een missie kan echter ook flink in de soep lopen. En wanneer de shit de spreekwoordelijke fan raakt, vliegen de bloedspetters met hoge snelheid door de kamer.

Het meest aantrekkelijke punt van Rainbow Six Extraction komt voort uit het Operator systeem. In totaal beschik je over achttien verschillende (vrij te spelen) operators. Iedere operator komt met een eigen healthbar en een eigen levelingsysteem. Weet je een operator omhoog te levelen, dan speel je een boost voor die specifieke operator vrij. Zo draagt Doc bij aanvang slechts drie syringes die twintig healthpunten per stuk healen met zich mee. Een level of tien later zijn dat vijf syringes met dertig healthpunten per stuk. Een operator kan echter gewond raken tijdens een missie. Hierdoor dient een operator te herstellen waardoor je uit de comfort zone moet treden door een andere operator te selecteren. Weet je echter niet te ontsnappen uit de missie wanneer het mis gaat, en weet een medespeler je lichaam niet te bergen middels een extractie, dan is het zelfs zo dat de operator M.I.A. is. Hierdoor is de desbetreffende operator niet langer beschikbaar. Tenminste, totdat je de locatie opnieuw bezoekt om de operator te redden. Hier is overduidelijk goed over nagedacht en het is een slimme manier om mensen uit hun comfort zone te trekken.

Lichte identiteitscrisis

In de eerste paar alinea’s heb ik beschreven waar Tom Clancy’s Rainbow Six Extraction over gaat. Daar heb ik veel moeite voor moeten doen, want van dat verhaal krijg je verdomd weinig mee in de game. Tenminste, wanneer je de game met andere spelers speelt. Wanneer je solo speelt, krijg je namelijk tijdens het spelen allerlei opties om onderwerpen in de spelwereld te onderzoeken. Dan hoor je zo nu en dan een begeleidende tekst en kan je een beetje een idee vormen omtrent de ernst van de situatie. Met een squad krijg je dat allemaal niet mee. Nu kan ik dat ergens begrijpen, maar de game leent zich juist het beste om met anderen te spelen. Sterker nog, solo had ik er de helft van de tijd weinig zin in. Niet dat de game solo slecht is, maar met anderen is het gewoon leuker. Nu snap ik echter niet hoe ik de game moet zien. Is het nou een multiplayergame met singleplayer onderdelen, of is het een singleplayergame met multiplayer opties?

Daarnaast wil ik ook nog wel even een kanttekeningetje plaatsen bij de afwisseling die Rainbow Six Extraction te bieden heeft. De game kent in totaal vier moeilijkheidsgraden. De game is eigenlijk altijd best tricky, maar met wat ervaring onder de riem ben je al snel gereed voor een stapje hoger. Een hogere moeilijkheid introduceert nieuwe Archæns, maar ook nieuwe mutaties van de Chimera parasiet. Deze mutaties zijn random en zoals eerder gezegd zijn de Archæns die door de map kruipen ook puur random. Dit versterkt het Roguelike-gevoel dat je krijgt tijdens het spelen. Sowieso wordt aangeraden om te starten op de laagste stand, want je dient te levelen alvorens je de moeilijkheid opschroeft. Momenteel kent Extraction dertien verschillende missietypen (waarvan je dus drie per infiltratie speelt), dat is niet bijzonder veel. Daarbij ben je ook gewoon vaak hetzelfde aan het doen in dezelfde maps die je al een paar keer eerder hebt gespeeld. De maps zijn goed ontworpen, maar veel diversiteit heb ik in de eerste zes locaties niet gespot. Je begeeft je veelal op een locatie die zich binnen afspeelt en waar Archæns de boel onveilig maken. Vanaf het moment dat ik in Alaska kwam, kreeg ik het idee echt in een andere omgeving te zijn. De diversiteit komt dus echt voort uit de diverse operators, wapens en gadgets die de game rijk is.

De kers op de Chimera taart

Het is echter niet enkel kommer en kwel in de wereld van Extraction. Ik kan namelijk prima complimenten geven over het design van de Archæns. Deze zijn goed ontworpen en zijn prima te onderscheiden van elkaar. Op hogere moeilijkheidsgraden kom je andere Archæns tegen en loop je zelfs in speciale missies tegen Proteans aan. Deze Proteans hebben de vorm van een operator aangenomen en dienen als echte bossfights. Deze momenten brengen een enorme rush met zich mee en vereisen een andere manier van spelen. Daarnaast ben ik tegen bijzonder weinig bugs aangelopen en draaide de game als een zonnetje op mijn pc. Matches zijn snel geladen en ook het samenstellen van een squad is eenvoudig gedaan. Dit komt voornamelijk door de overzichtelijke menustructuur, waarbij ieder onderdeel duidelijk in beeld wordt geplaatst.

Dat de game vrijwel bugloos en als een zonnetje draait, wil overigens niet zeggen dat speelsessies altijd even soepel liepen. We moeten namelijk nog wel even een groot punt van kritiek uiten over het always online aspect van deze game. Gedurende het spelen voor de release, zijn de servers offline geweest. Hierdoor kom je het hoofdmenu niet in en kan je dus ook geen solosessie opstarten. Zijn de servers down, dan is de game onspeelbaar. Nu begrijp ik dat de progressie bijgehouden en verwerkt moet worden, maar als de game singleplayer speelbaar is, dan verwacht ik ook te kunnen spelen zonder internet.