Review: Trials Rising PlayStation 4

Vroeger ging ik vaak op school tijdens informatica naar verzamelwebsites waar allerlei flash-games opstonden. Daar stonden dan vaak games op als Bejeweled, Tetris en slappe aftreksels van Super Mario. Toch waren de Trials-achtige games in die lessen mijn grootste vriend. Als klasgenoten onder elkaar probeerden we dan altijd verder te geraken dan de ander. Inmiddels is het aanbod van dat soort type games toch een behoorlijk stuk beter. Vijf jaar geleden werd Ubisoft's Trials Fusion uitgebracht en goed ontvangen. Nu is het de beurt aan de opvolger, Trials Rising. Dus start uw motoren.

Trials en error

In de basis is Trials Rising evenals zijn voorgangers een leuke game, waarin je over verschillende parcoursen je motor over de finish moet zien te krijgen. Wat al snel opvalt, is dat de parcoursen die je aflegt, dit keer nog meer over de top zijn. Of je nu over de Chinese muur rijdt, het Colosseum in Rome bezoekt of de Eiffeltoren in Parijs beklimt, het voelt allemaal erg groots aan. Ieder parcours kun je op verschillende manieren afleggen en vaak leiden er meerdere wegen naar Rome. Door met je motor de beste route en juiste flow te vinden is het je doel de wit-zwart geblokte finishlijn te bereiken. Dat klinkt in veel gevallen makkelijker dan het is, want veelal zijn de parcoursen niet statisch en vinden er allerlei interactieve gebeurtenissen plaats.

Hierdoor is het bepaald geen 'walk in the park', maar oefening baart kunst en dat is bij Trials Rising zeker niet anders. Het gebeurt niet snel dat je een level meteen de eerste keer ongeschonden doorkomt en daar zit ook direct de kracht van een game als deze. Iedere keer neem je je toch voor om het nog één keertje te proberen en wil je jezelf verbeteren. Het is een aaneenschakeling van gassen, stunten, vallen en opstaan. Zelfs als je een bepaald parcours al hebt gehaald, kun je nog steeds uitdaging vinden in het nog sneller behalen van de finish. Het vinden van shortcuts kunnen hierbij natuurlijk enorm helpen. Hierbij is het loslaten van het gaspedaal of remmen soms verstandiger dan je motor volle bak over de baan te laten vliegen. Door situaties goed in te schatten behaal je de beste tijden.

Mister Worldwide

Zoals ik eerder in de review al aangaf, spelen de races over de gehele wereld af. Dit maakt dan ook dat de diversiteit aan tracks enorm is. Buiten dat heb je ook nog verschillende type races. Om sponsors te vergaren dien je bepaalde opdrachten te volbrengen, zoals het verslaan van een bepaalde tegenstander of een aangegeven hoeveelheid stunts maken. Als je voldoende krediet hebt opgebouwd, neem je het in stadionraces op tegen zeven tegenstanders. Deze tracks in de stadions zijn wat simpeler, maar je tegenstanders zijn ook een stuk beter. Een stadionrace vindt plaats over drie rondes, waarbij elke ronde de helft van het deelnemersveld afvalt. De eerste ronde moet je dus bij de beste vier eindigen, de tweede bij de beste twee en de derde ronde moet je zien te winnen van je directe concurrent.

Naast de singleplayer modus kun je je skills ook inzetten tegen echte tegenstanders. In de partymodus kun je bijvoorbeeld thuis op de bank racen tegen vrienden om te kijken wie het snelst is. Dit kan alleen in de relatief simpele stadionraces. Om aan de winst ook een waarde te plakken heb je vooraf de keuze waarvoor je speelt. De verliezer moet bijvoorbeeld het huis schoonmaken of de afwas doen. Nou, dan wil je wel winnen. Online kun je ook je geluk beproeven tegen tegenstanders van over de hele wereld. Door de gehele game is de muziek dik voor elkaar. Ubisoft heeft echt lekkere opzwepende muziek gebruikt, dat erg lekker voelt als je een vette stunt uithaalt. Helaas ligt wat mij betreft de focus wel teveel op het racen en te weinig op stunts. Zo nu en dan moet je een bepaalde hoeveelheid flips uitvoeren op een parcours, maar de verhouding is een beetje uit balans.

Vette track

Wanneer je een game als deze voorhanden krijgt, weet je in grote lijnen al wat je kunt verwachten. De verrassing zit hem vooral in de extraatjes als bijvoorbeeld het customizen en het bouwen van je eigen tracks. Dit is natuurlijk niet nieuw in de serie, maar wel weer uitgebreider. De track editor vergt wel behoorlijk wat geduld om onder de knie te krijgen. De menu's zijn allerminst overzichtelijk ingedeeld en het werkt allemaal niet heel soepel. Daarentegen heb je wel zeer uitgebreide mogelijkheden en heb je ook allerlei objecten en obstakels uit eerdere games tot je beschikking. Als je je er echt in wilt verdiepen, dan brengt de track editor enorme mogelijkheden met zich mee. Al had een kleine tutorial of een betere indeling van het menu absoluut niet misstaan.

Het customizen is dan een stuk eenvoudiger. Iedere keer dat je je personage een level hoger brengt, ontvang je een gear box waaruit je stickers, kleding en onderdelen voor je motoren kunt ontvangen. Hiermee kun je je rijder dus helemaal naar jouw wens aankleden en aanpassen. Helaas is hetgeen je uit de boxen krijgt best beperkt en dien je het gros van de stickers, kledij en onderdelen te kopen. En je raadt het al, daar zijn kosten aan verbonden. Tijdens de races verdien je wat in-game geld, maar dat is lang niet genoeg om het een en ander van te kunnen kopen. Als je dus echt wat wilt met het aanpassen van je personage dan moet je er echte flappen tegenaan gooien. Ook is het zestal (waarvan één een tandem is) motoren dat je vrij kunt spelen een tikkeltje beperkt. Wel is goed te merken dat elke motor unieke eigenschappen heeft. Zo is de één bijvoorbeeld heel makkelijk te manoeuvreren, waar een ander het juist weer moet hebben van de snelheid.