Review: Wo Long: Fallen Dynasty - Slashy Souls Xbox Series

Team Ninja is één van de weinige ontwikkelaars die zich in dezelfde kamer mag bevinden als Fromsoftware, als we het hebben over het soulslike-subgenre. Ze hebben met hun Nioh-games aangetoond dat ze in staat zijn zeer degelijke actiegames op de markt te brengen. Waar veel ontwikkelaars het moeten afleggen tegen de torenhoge verwachtingen, weet Team Ninja tot nu toe altijd te leveren. Wo Long: Fallen Dynasty is het volgende passieproject en de vergelijking met Nioh en andere soulslike-games is al snel gemaakt. Er is veel om van te genieten in Wo Long, maar de bekende kwaaltjes die we gezien hebben in hun vorige werk zijn niet te negeren. Maak je klaar om begraven te worden in loot, om jezelf wakker proberen te houden tijdens het verhaal, maar vooral om te genieten van de intense combat!

Exotische locatie zonder tolk

Stel je voor dat je in het tijdperk van de Drie Koninkrijken in China terecht komt tijdens de climax van de oorlog. Gooi er nog een flinke lading demonen en andere duistere fantasie-elementen overheen en voilà: dit is de setting van Wo Long: Fallen Dynasty. Zeker wanneer je de Chinese of Japanse dub speelt, krijg je het gevoel alsof je in een totaal andere wereld stapt. De architectuur is fraai en wanneer het is gemixt met de fantasierijke interpretatie van de Drie Koninkrijken, heb je echt het idee alsof je in een tijdmachine bent gestapt die toevallig tijdens het reizen naar Beijing is gebonjourd. De aandacht voor de details is groot en cultuurliefhebbers kunnen hun ogen uitkijken in de diverse levels die Wo Long: Fallen Dynasty in petto heeft voor de spelers.

Je stapt in de schoenen van een naamloze krijger die je zelf vorm kan geven. De opties die Wo Long biedt zijn bizar uitgebreid. Je kan werkelijk van alles doen om jouw personage eigen te maken. Ik zag dat iemand zelfs al Micheal Jackson post-op had nagemaakt en het leek sprekend. Ik hoop wel dat zijn neus beter blijft zitten als er een katana langs snijdt. Afijn, Wo Long: Fallen Dynasty vertelt het verhaal over een obsessieve zoektocht naar macht tijdens oorlogstijden. Het is ook meteen de reden dat er demonen rondspoken. Er zijn echt een enorme hoeveelheid personages die telkens zichzelf erg belangrijk voelen. Ik moet je meteen meegeven dat het verhaal in Wo Long niet echt de moeite waard is. Dit heeft meerdere redenen.

De manier waarop het verteld wordt is niet al te aangrijpend. Ten eerste trapt de game vaak op de rem om je te vertellen dat je een te laag level bent om deze missie fatsoenlijk te kunnen tackelen. Vaak negeerde ik dat, want hier had ik dus helemaal geen trek in. Waarom je per se de angel uit het tempo wilt halen is mij een raadsel, maar niet de grootste boosdoener - dat is eerder de schuld van je medemensen. Telkens komen er meer personages bij die binnen no-time weer opgehoepeld zijn, om vervolgens een paar missies later weer tevoorschijn te komen. Ik had toen vrijwel altijd dezelfde gedachte: ken ik jou? De game spendeert niet al te veel tijd met de meeste personages en aangezien jouw eigen held doofstom is, is er niet echt interactie te bespeuren. Het verhaal is ontzettend veel aan het zenden door middel van dialoog en cutscenes na elk level. Je voelt je niet verbonden met veel van de personages en het algemene plot verliest daardoor ook zijn belang. In elk level doorloop je dezelfde stappen: je wordt bedankt omdat je zo'n held bent, één van de NPC's vertelt alles over hun leven door middel van een stijlvolle cutscene en daarna wordt er aan jou gevraagd of je even mee wilt gaan naar de volgende locatie. Je antwoordt niet, maar je knikt gewoon eenmaal. Het is niet per definitie een slecht verhaal, maar het is wel ontzettend onopmerkelijk.

Slashy Souls

Maar goed, wie loopt er ook te zeuren over een verhaal, joh. I came here to kick ass en chew bubblegum, and I'm all out of ass. Combat in Wo Long: Fallen Dynasty is een hoogtepunt. Het is snoeihard, vliegensvlug en ontzettend bevredigend. Mits alles goed gaat natuurlijk. Wo Long is een echte koning van het pareren. Het voelt ontzettend goed om vijf hits achter elkaar van een grote vijand af te slaan om vervolgens zelf een flinke tik uit te delen. Het pareren moet even klikken, maar zodra je de flow in de smiezen hebt, voel je je een echte krijger. Spelers krijgen ook veel keuze in hoe ze te werk gaan. Ik focuste mij voornamelijk op een gezonde melee build, maar je kan ook kiezen om te investeren in afstandswapens, spreuken, stealth en andere strategieën. Dit geeft Wo Long meteen een ontzettend uitgebreide cataloog aan combatopties.

We gaan het later hebben over de toegankelijkheidsopties in de combat, maar voor nu wil ik het ook even hebben over de moeilijkheidsgraad. Het is vaak goed te doen. Wo Long heeft echter de neiging om opeens 180 graden te draaien en een verschrikkelijk pittige tegenstander tegenover je te zetten. Nu is dit niet erg, als het niet zo plotseling zou gebeuren. Je kan een heel level lekker je gang gaan, om vervolgens compleet tegen een muur aan te rennen. Wat meer opbouw hierin zou fijn zijn. Zeker wanneer je game zoveel draait om pareren. Om deze mechanic goed te leren, moet je vallen en opstaan. Het is daarom niet erg plezierig als je binnen twee hits het loodje legt tegen een of andere uit de kluiten gewassen krijgsheer met een complex. De ene eindbaas/opponent heeft hier meer last van dan de ander. Geloof me, je komt er vanzelf achter wanneer je de tegenstanders tegenkomt die ik bedoel.

Buiten het feit dat menig soldaat echt even naar Specsavers had moeten gaan, ben ik tevreden met de vijandelijke line-up die Wo Long in huis heeft. Je vecht tegen krijgsheren, demonen en het wilde leven van het oude China. Ze vallen agressief aan, maar met geduld en lef kom je een heel eind. Het is traditiegetrouw een kwestie van patronen lezen, zodat je met veel vertrouwen je een weg baant door alle opponenten. Dat vertrouwen kan natuurlijk het raam uit wanneer je bij een eindbaas komt die jou een uur lang het leven zuur maakt. Het is echter wel vaak een spektakel wanneer je het einde van een level benadert en het opneemt tegen een figuur dat duidelijk net wat meer in huis heeft dan zijn onderlingen.

Fun with flags and friends

In niet alle opzichten is Wo Long: Fallen Dynasty een soulslike. Zo is bijvoorbeeld de wereld niet verbonden en wordt je telkens naar losstaande levels gebracht. Hierdoor is er veel variatie te vinden in de omgevingen, dus het is in mijn ogen oké. Niet alles hoeft een open-world te hebben en de levels in Wo Long zijn keurig, al wat standaard in opbouw. In deze levels kun je diverse checkpoints vinden en sluiproutes openen naar makkelijkere paden. Checkpoints en de mini-varianten daarvan worden Battle Flags genoemd. Door deze te activeren gaat je moraal omhoog. Je begint elk level met nul moraal, maar dat kan je opbouwen t/m level 25. Met een hoger moraal deel je veel meer schade uit en kan je ook makkelijker tegen een stootje. Wanneer je het dus moeilijk hebt, kun je best even op zoek gaan naar alle checkpoints om jezelf zo krachtig mogelijk te maken voordat je aan de slag gaat met de eindbaas.

Een andere mogelijkheid om het jezelf makkelijker te maken, is door NPC's of co-op partners op te roepen. Dit kan ontzettend gemakkelijk. Lever simpelweg een Tiger Seal in waar je een enorme verzameling van hebt bij een Battle Flag en hoppa: er staan krijgsheren aan jouw kant. De meeste verhalende missies in Wo Long sturen je standaard op pad met een NPC, dus dan hoef je niet eens iets te ondernemen. Daarnaast werken de Wizardry Spells als een soort groot steen-papier-schaar spel. Sommige vaardigheden van vijanden kun je compleet buitenspel zetten, wanneer je de juiste spreuken inzet. Dit is echter een tweezijdig zwaard, want jouw spreuken kunnen ook worden geëlimineerd. Mochten sommige delen van de game dan nog te moeilijk zijn, heeft Team Ninja een laatste truc. Ze hebben denk ik bij SEGA afgekeken, want jouw personage sprint net zo hard als de Blue Blur. Dus mocht het allemaal even te veel worden, dan trek je gewoon een sprintje en laat je ze stofhappen.

Overpopulatie in loot

Via de HUB-wereld kun je wat sleutelen aan je gear en wat sidequests opstarten. Verschillende NPC's zijn hier te vinden en ze hebben allemaal een andere taak voor je in petto. Een ex-jager zorgt bijvoorbeeld voor de kleine en onschuldige pandademonen genaamd Shitieshous. Ja, deze zijn erg aandoenlijk. Wanneer je deze wezentjes wat van metaal voedt, zijn ze je vrienden voor het leven. Zo heeft de HUB-wereld dankzij dit soort NPC's wat bestaansrecht. Het is ook een ideale plek om eventjes tot rust te komen en je betaaleenheden te spenderen. Even wat meer health verkrijgen. Je gear naar het volgende level brengen door middel van staal en leer. Maar over de gear moeten we het echt eventjes hebben.

In Wo Long: Fallen Dynasty vind je een absolute berg aan gear. Wapens, pantserstukken, bruikbare items en meer krijg je in overvloed. De overmaat aan loot zorgt ervoor dat ik de interesse verlies. Ik heb in mijn inventory meer dan vier zwaarden zitten met min of meer dezelfde aanvalskracht. De een deel echter een 2% extra steenschade uit, terwijl de ander ervoor zorgt dat ik 4% meer health heb. Dit soort details boeien mij dus echt geen stront. Ik wil gewoon een wapen hebben dat fijn speelt en dat flink wat gaten achterlaat in hetgeen dat ik aan het prikken ben. Ik speelde dus voornamelijk nog met mijn speer, wat eigenlijk altijd mijn beste wapen bleef qua pure aanvalspotentie. In andere games ben ik altijd geïnteresseerd in de vele wapens en pantserstukken die het mij aanbiedt. Maar doordat Wo Long je er letterlijk in begraaft met onzinnige details, had ik niet de behoefte om mij heel erg te verdiepen in het systeem. Vooral omdat mijn huidige gear goed genoeg was om mij in leven te houden en menig eindbaas doormidden te splijten.