Skull and Bones review - Ontstijgt middelmatigheid niet

Lange tijd is het maar de vraag geweest of Skull and Bones daadwerkelijk het levenslicht zou zien, het project is immers in 2013 gestart. Vervolgens is Skull and Bones talloze keren uitgesteld, gereboot en vakkundig onder de loep genomen. Ruim tien jaar na de start van ontwikkeling is het dan toch eindelijk zover. Skull and Bones ligt in de schappen en dat is op zich al reden genoeg voor een jolly good time. Talloze uren hebben wij in de game kunnen steken en nu we zijn aanbelandt bij de endgame, is het tijd om de game eens uitvoerig te bespreken. Wordt het een enkeltje loopplank of staat de game aan de top van het kraaiennest? Je leest het in de Skull and Bones review!

Licht het anker en hijs de zeilen!

Skull and Bones, er is inmiddels veel over gezegd en ik vertrouw erop dat er de komende tijd nog veel over gesproken zal worden. De veelbesproken Ubisoft game is jarenlang in ontwikkeling geweest en nu is Skull and Bones zelfs door Ubisoft CEO Yves Guillemot bestempeld als AAAA-game. Wellicht dat er een A voor ‘Aaaargh’ is aangeplakt, maar die extra A bespeur ik niet in de kwaliteitscontrole. Afijn, Skull and Bones is de nieuwste telg in de Ubisoft line-up en lijkt bij vrijwel iedere studio in ontwikkeling te zijn geweest. Het resultaat daarvan is een maritieme RPG waarin zeeslagen centraal staan. Je start het avontuur als uitgerangeerde kapitein op een stuk drifthout dat op sterven na dood is. Het is een moment waarop direct de alarmbellen beginnen te rinkelen. Bij aanvang is er namelijk nauwelijks sprake van een plot en dienen we ons personage te ontwerpen in een plasje water. Dat laatste is een tof idee, maar slaat kant nog wal. Je dient namelijk het complete uiterlijk samen te stellen, dat wil zeggen van gezicht tot lichaamsbouw en tatoeages. Het enige dat je in de plas ziet is echter het gezicht… Vervolgens kom je dus hoogstwaarschijnlijk tot de conclusie (net zoals ik heb gedaan) dat je een abominatie van een personage hebt samengesteld. Het is iets kleins, maar typerend voor deze game. Het zit namelijk vol interessante ideeën, maar nergens komt het echt tot z’n recht.

Afijn, maritieme RPG dus. Waar je de game start op een gammel schuitje promoveer je al snel tot kapitein van een eigen schip. Skull and Bones gooit de focus volledig op een avontuur waarin je dient te plunderen om vervolgens de loot te steken in nieuwe onderdelen. Deze onderdelen zijn te fabriceren bij de smid die aanvankelijk eist dat je bepaalde blauwdrukken bezit alvorens je het kanon, de ballista, mortier, ander wapentuig of pantseronderdelen daadwerkelijk kunt maken. Wat ontstaat is een bijzonder vermakelijke loop om continu te zoeken naar nieuwe blauwdrukken en grondstoffen. En zoeken zal je moeten, Skull and Bones speelt zich namelijk af op de Indische oceaan en die is behoorlijk van formaat. Verwacht echter geen Assassin’s Creed, want dat is Skull and Bones allesbehalve. En dat is dan ook direct waar de game de bal laat vallen, want zo goed als het op het water voelt, zo slecht voelt het wanneer je voet aan wal zet.

Wennen aan de zeebenen

Het leven van een piraat speelt zich niet enkel aan boord van een schip af. Regelmatig zet je voet aan wal om zo opdrachten te accepteren, een bezoekje te brengen aan de smid of om het plot voort te zetten. Skull and Bones kent in essentie een drietal soorten locaties. De main hub’s, de outposts en de settlements. Settlements zijn niet toegankelijk en bieden enkel een soort grondstof die je kunt plunderen of aanschaffen. De Outposts zijn locaties waar je de benen kunt strekken en bieden veelal het onbewoonde eilandgevoel. Hier praat je met NPC’s, graaf je schatten op en steek je bonfires aan om zo een tijdelijke boost te krijgen. Nu zeg ik dat je met NPC’s kunt praten, maar dat praten kan je met een korreltje zout nemen. Vrijwel alle NPC’s zijn namelijk niet meer dan handelaars die zijn voorzien van een paar regels tekst. Bij deze NPC’s kan je grondstoffen, blueprints en cosmetics aanschaffen. Daarnaast bieden ze ook op momenten een quest aan, maar heel inhoudelijk zijn deze niet. Dan rest ons nog de Main Hub’s. Deze locaties zijn groots van opzet, maar bieden eigenlijk meer van hetzelfde. Hier bouw je nieuwe schepen, smeed je nieuwe onderdelen en tref je bounty- en quest boards aan.

En dat is het eigenlijk wel wat betreft de benenwagen. Je rent enkel van hot naar her om bepaalde dingen te bemachtigen. Melee combat is er niet en dat betekent dat we geen zwaardgevechten houden, geen schepen fysiek enteren, niemand kunnen kielhalen en dus eigenlijk vrijwel niets in persoon doen. Super zonde, want in een piratenleven verwacht je de nodige intriges en confrontaties. Daar krijgen we dus helemaal niets van en dat kan voor veel spelers een groot minpunt zijn. Dat gezegd hebbende, hetgeen dat zich op het water afspeelt is absoluut vermakelijk. Gevechten kunnen intens zijn en zeker op de momenten dat je een floot met twee andere spelers samenstelt, voelt de game zich als een vis in het water. Het is een genot om je droomschip samen te stellen om er vervolgens achter te komen dat dat ene mortier toch beter bij je setup past. Het is een continue grind om dat ene perfecte onderdeel te craften en dat vervolgens uit te proberen op de ongelukkige ziel die maar net je pad kruist.

Yoho Yoho, a pirate's life for me, maybe

Je voelt het al een beetje, ik ben verwikkeld in een intern conflict. Enerzijds zie ik wat Ubisoft probeert neer te zetten, anderzijds is de game gewoon niet goed genoeg zoals het is. Voornamelijk het begin is compleet zaad, maar naarmate je een beetje doorspeelt, krijg je de vibe te pakken. Skull and Bones is geen game die je blijft spelen voor het verhaal of de afwisseling in gameplay. Het is een game die het vooral moet hebben van intrinsieke motivatie. Je moet de wil hebben om altijd naar die ene blueprint toe te werken of om die ene Settlement compleet leeg te roven. Zet je door, dan stuit je op dingen waarvan je helemaal geen idee had dat die in de game zaten. Zo ontgrendel je vrij laat in de game de zwarte markt, waarvoor je verboden waren zoals Opium en Rum kunt fabriceren om deze vervolgens wereldwijd te distribueren. Daarnaast krijg je later de optie om legendarische zeemonsters te bestrijden, roemruchte piraten naar Davy Jones’ locker te sturen of om Settlements te kapen voor wat passief inkomen. Plotseling moet je dingen gaan managen om zo bakken aan goud te genereren die je vervolgens weer kunt steken in één van de schepen die je bezit.

Anderzijds zal het oersaaie verhaal (of het gebrek daaraan) niet veranderen. Ook de stukken te voet blijven ondermaats en het gemis van melee combat blijft aanwezig. Daarnaast ziet de game er mooi uit, maar is het zeker niet perfect. De wereld zit tjokvol visuele artefacten en je moet wel heel erg je best doen om die niet te spotten. Ook het bewegen met de benenwagen is nou niet je-van-het. Het is allemaal vrij floaty en veelal hunker je weer naar de grote open zee. En terecht, want de controls daar zijn dan weer juist uitstekend. Verwacht geen simulatie of Sea of Thieves-kloon. Ubisoft Singapore heeft op dit gebied namelijk een uitstekende arcady naval shooter weten neer te zetten. De schepen voelen responsief aan, het richten is eenvoudig doch effectief en het wapentuig is divers en doet je hunkeren naar meer. En meer krijg je, want deze game kan je urenlang zoet houden met zijn verschillende facties, vele locaties en shitload aan wapens, uitrusting, cosmetics en grondstoffen.