TopSpin 2K25 review - Een iconische franchise

Dertien jaar lang is het stil geweest rondom TopSpin, maar 2K brengt de franchise terug naar het hedendaagse gaminglandschap. Afgezien van de Mario Tennis-, AO Tennis- en Matchpoint-games, is het eigenlijk akelig stil rondom de tennissport in gamingvorm. Gezien 2K de beste papieren in handen heeft wanneer het aankomt op sportgames, is het haast vanzelfsprekend dat de uitgever aan de haal gaat met weer een nieuw genre binnen de line-up. Zo’n eerste iteratie is echter altijd tricky en het is dan ook aan ons om te checken of TopSpin 2K25 een aanschaf waard blijkt. Pak de bidon erbij, dit is namelijk de review van TopSpin 2K25!

TopSpin 2K25, de resurrectie van een iconische franchise

Laten we direct met de deur in huis vallen. Wij vinden het supertof dat er nieuw leven geblazen wordt in de iconische TopSpin-franchise. Goede tennisgames zijn er nauwelijks te vinden en 2K heeft met deze eerste iteratie een aardige blauwdruk weten neer te zetten. Is de formule dermate sterk dat perfectie direct is bereikt? Nee, maar het is absoluut een begin waar het gros van de fundering stevig is neergezet. Wat direct opvalt is hoe clean en summier de menu’s, maar ook de gameplayopties zijn. Het is een gestroomlijnde ervaring, een die door niemand minder dan John McEnroe wordt begeleid.

Bij het opstarten is het mogelijk om direct in de TopSpin Academy te duiken. In deze tutorial/ oefenmodus leer je alle ins- en outs omtrent effecten, positionering, geavanceerde technieken en natuurlijk de regels. Het is een flinke cursus, maar de aanhouder wint. Heb je de volledige Academy afgerond, dan start je namelijk met een vliegende start en weet je wedstrijden te domineren. TopSpin 2K25 bevat niet bijzonder veel modi, maar beschikt wel over alles wat je zou verwachten van een sportgame. Kortom, een carrièremodus, een exhibition, tournament en online multiplayer modus. In deze modi speel je singles en doubles tegen (een aantal) toppers uit de hedendaagse en historische catalogus van de sport. Er zit voor ieder wat in, maar het zijn vooral de singleplayers die in de handjes kunnen wrijven.

Van nobody tot wereldster

Zoals we inmiddels wel kunnen verwachten van 2K is het de MyPlayer-modus waar we flink wat tijd in kunnen dumpen. Middels een vrij diepgaande character creator zijn we in staat om een eigen personage op te tuigen die zijn of haar slag mag slaan naar de winst op de meest felbegeerde evenementen binnen de sport. We starten het avontuur als onbekende nobody die een balletje slaat in toernooien voor de Top 100 tennissers van de wereld. Als nieuwkomer dien je middels vergaarde XP te stijgen in level waardoor je weer attribute punten kunt toewijzen aan jouw personage. De punten zijn vrij te besteden over een aantal eigenschappen. Hierdoor is het mogelijk om een compleet eigen stijl te ontwikkelen die zich bijvoorbeeld hoofdzakelijk focust op een goede forehand, backhand, snelheid, kracht, service of andere eigenschappen. Stijg je verder in level, dan ontgrendel je naast de punten ook coaches, additionele stafleden en hulpmiddelen voor je racket. XP verdien je door toernooien te winnen, te stijgen in ranking, door het succesvol voltooien van trainingen en door speciale evenementen te winnen. Stijg je in ranking (en daarmee in status), dan ontgrendel je moeilijkere evenementen, trainingen en toernooien om je skills verder te verbeteren.

Qua progressie hebben we wat dat betreft weinig te klagen. Er is een (te) breed spectrum aan moeilijkheidsgraden en merk je dat het te makkelijk wordt, dan schaal je eenvoudig op naar een iets hoger niveau. Weet je bepaalde milestones aan te tikken, dan stijgt je status tot een maximum van wereldster. De weg is echter lang en je dient dan ook aardig wat Grand Slams, ATP Masters en andere evenementen te voltooien alvorens je het hoogste niveau weet te bereiken. Het is echter jammer dat er zo weinig verhaal kleeft aan de MyPlayer-modus. Alles verloopt via menu’s, tekst en eventuele voice overs. Soms krijg je een mailtje van je coach of andere speler, maar van een gestructureerd verhaal kunnen we niet spreken.

Wat dan wel weer fijn is, is de planning die er bij deze modus komt kijken. De kalender is opgedeeld in maanden. In één maand kan je een training doen, een speciaal evenement bijwonen en een toernooi spelen. Je hebt echter ook te maken met een beperkte hoeveelheid aan energie. Speel je een toernooi van meerdere rondes, dan loopt die energie in rap tempo terug en dien je uit te rusten om eventuele blessures te voorkomen. Hierdoor moet je nadenken over wat je die desbetreffende maand doet, waar je je tijd aan besteedt en hoe je energie zo efficiënt mogelijk toewijst. Reizen van hot naar her kost namelijk ook energie. Het is een leuke mechanic die wellicht wat ondergesneeuwd wordt door anderen, maar belangrijk is desalniettemin.

Goed begin, maar nog niet Top(Spin)

Wanneer het aankomt op performance, kunnen we weinig klagen over TopSpin 2K25. De actie op het veld is overzichtelijk, de controls zijn strak en de courts zijn prachtig ontworpen. Ook de diverse ondergronden spelen een grote rol op bijvoorbeeld het traject dat de bal heeft en op je bewegingsvrijheid. Ook visueel is hier aandacht aan besteedt. Een kleien ondergrond zie je bijvoorbeeld in een wedstrijd steeds verder beschadigen door een sliden van de spelers. Het voegt net dat realistische laagje toe dat een tennisgame nodig heeft. Daarnaast draait de game als een zonnetje, waardoor je een verkeerd geslagen bal alleen maar aan jezelf kunt toewijzen. Middels de diverse facebuttons en triggers geef je een bepaald effect aan de bal. Houdt je knop langer ingedrukt, dan sla je de bal harder. Time je echter verkeerd – wat aangegeven wordt middels de welbekende 2K shotmeter – dan loop je het risico om de bal in het net of uit te slaan. Je moet er even aan wennen, maar heb je het eenmaal door, dan speelt de game soepel, speel je continu op het randje en ontstaan er waanzinnige rally’s.

Het is echter jammer dat er zo weinig bekende spelers in de game zitten. Met grote regelmaat speel je de zoveelste keer tegen Alcaraz of Murray, wat een beetje afbreuk doet aan de algehele ervaring. Dit is iets wat we waarschijnlijk kunnen toewijzen aan het feit dat dit de eerste TopSpin in dertien jaar tijd is. Naarmate er meer versies verschijnen, zal dat roster waarschijnlijk enkel groter worden. Ook het gebrek aan meer diepgaande modi is iets dat na een x-aantal uur gaat opvallen. De status van wereldster is namelijk vrij snel te bereiken. Natuurlijk kan je verder spelen om zo jouw eigen avatar de ultieme speler te maken, maar andere echt uitgediepte modi zijn er helaas nog niet. En hoewel de locaties prachtig zijn vormgegeven, mist de presentatie wat flair om er echt een oogstrelende ervaring van te maken. De NPC’s hebben zoals gewoonlijk de uitdrukkingsloze gezichten zoals we die kennen uit andere 2K-sportgames en hoewel het audiodesign van het publiek waanzinnig is, is de visuele vormgeving daarvan weer bijzonder ondermaats. Jammer, want TopSpin 2K25 is oprecht vermakelijk om te spelen, zeker voor mensen die tennis een warm hart toedragen.