Wildgate review - Achter intergalactisch slot en grendel

Een tijdje geleden publiceerde ik een stuk over onorthodoxe multiplayergames. Ik bejubelde de ontwikkelaars die risico's durfden te nemen in een verzadigde markt en ik voorspelde het einde van live-service als dé trend waar iedereen achterna zou jagen. Met die instelling zou je denken dat ik Wildgate dus ook met open armen zou ontvangen. Deze PvP-shooter heeft bizar unieke ideeën en neemt geen enkele concessie om ook maar iets in te leveren op diens visie. En om eerlijk te zijn: ik stond te trappelen om Wildgate eens goed te ondervinden. Het enige probleem hierbij is dat het gevoel niet insgelijks was. Dreamhaven en Moonshot Games hebben een bijzondere game in handen, maar de beste momenten van Wildgate staan op slot. Er moet snel wat gebeuren, anders is deze avontuurlijke first-person shooter binnen no-time een gated community. Ik vertel je er alles over in de review van Wildgate.

Sea of Space Thieves

De propositie van Wildgate is als volgt: je maakt deel uit van een crew bestaande uit vier ruimte-avonturiers. Je wordt een hectisch gebied ingesodemieterd, genaamd de Reach. Net zoals de prequel van Halo is het een ongeremd stukje ruimte; het beste vergelijkbaar met de wilde zeven zeeën uit de Gouden Eeuw van de Piraterij. De schatten vliegen je om de oren, maar één specifiek stukje tech is toch wel het allermooist: de verschillende Artifacts. Rustig aan, Strelok - deze wonderbaarlijke items vind je niet in Chornobyl, maar in willekeurige dungeons. Mocht je eenmaal de locatie van een Artifact hebben gevonden, dan is het de bedoeling dat je alle zeilen bijzet om als eerste de desbetreffende dungeon door te spitten en de schat terug aan boord te brengen. Met een beetje geluk gaat dan ook het portaal om te ontsnappen open, genaamd de Wildgate. Je wint het potje als je heelhuids met de Artifact weet te ontsnappen door deze teleporter. Nou ja, of je schiet al je tegenstanders aan flarden - het is maar net waar je voorkeur ligt.

Wildgate doet qua systemen erg denken aan Sea of Thieves. Je hebt namelijk als crew de verantwoordelijkheid om het schip te onderhouden, te sturen en gevechtsklaar te maken. Uiteraard zijn er veel meer toeters en bellen dan enkel vier stuks, zodat iedereen zich kan focussen op één onderdeel. Nee, je moet goed kunnen schakelen om een beetje bij te blijven. Terwijl Jantje hier aan het stuur staat, is Pietertje al met een drone de boel aan het verkennen. Patrick en ik zijn ondertussen al overboord gedonderd en kwamen toen in een (deels) verlaten wrak terecht. Nou ja, meteen maar eventjes de loot meenemen, zodra we hebben afgerekend met de overgebleven bemanning. De deuren vliegen open en rijkdommen liggen voor het oprapen. Zo snel mogelijk laden we de kar vol, totdat we opmerken dat Jantje heeft lopen verzaken en het schip onbemand heeft achtergelaten. Uitstekend, perfecte timing ook gezien een vijandelijke trekschuit ons aan het bombarderen is met allerlei soorten kanonskogels. Ik grijp het stuur, gooi onze schilden offline en maneuvreer me een weg door het astroïdeveld. Geluk bij een ongeluk trekt het geweld andere piraten aan en zo zien wij een mogelijkheid om te ontsnappen. Hier en daar een deukje, maar de prijzen zijn veilig - voor nu. Dit zijn de scenario's waar je naar op zoek bent. Moonshot Games heeft diverse systemen op z'n plek gezet die rijp zijn om te plunderen.

It's a big club, and you ain't in it

De diepgaande systemen binnen Wildgate komen met hun eigen uitdagingen en dan heb ik het niet alleen over het oppakken van de mechanics als een groentje. Nee, in één keer alles snappen, dat kun je op je buik schrijven. De tutorial legt je een keer de basis uit en daarna moet je het zelf maar gaan ondervinden. Je moet even wennen aan hoe je een schip bestuurt, waar je de upgrades installeert en hoe je ze überhaupt inzet - om maar een paar voorbeelden te schetsen. Op zich is dit geen issue, als het daarbij zou blijven. Ja, de vleugels uitslaan en alles jatten wat niet vast geboord zit; je moet daar zelf een handigheidje in krijgen. Maar Wildgate gaat hier flink de mist in, want de matchmaking-systemen werken de beginnende speler behoorlijk tegen.

Als een beginneling word je in dezelfde stukjes heelal gesodemieterd als de spelers die al sinds Steam Next Fest de game grijs hebben gespeeld. Deze elite squads maken gehakt van de aspirerende piraatjes en geen enkel kruit dat jij weet te verzamelen is tegen hen opgewassen. Ze hebben niet alleen een veel betere knowhow over hoe Wildgate in elkaar steekt en hoe je bepaalde systemen kan exploiten - ze worden ook nog eens beloond door het vergrendelen van betere gameplay-items achter battle passes. Dus als nieuwkomer moet je je maar zien te redden tegen spelers die betere gear hebben ontgrendeld, meer ervaring hebben opgedaan en als klap op de vuurpijl met een squad van vier de boel onveilig maken. Ga dan maar eens met je willekeurige teamgenoten die over hun controllers kwijlen genieten van de gameplay-loop. Elke keer word je binnen no-time terug het menu in gebonjourd, terwijl het opstarten van een potje telkens meerdere minuten duurt. Of nog erger: 40 minuten lang loot verzamelen om alleen maar tijdens de eerste confrontatie finaal stardust te happen, alsof je door een zwart gat vliegt. De balans is simpelweg nergens te bekennen.

Een Concordiaans lot beschoren?

Toen ik het previewevenement van Wildgate mocht bijwonen, werd aangegeven waarom gekozen werd voor een betaalde release. De verzadigde markt kent genoeg free-to-play alternatieven, dus je moet al heel zeker zijn van jezelf als je een basistarief aanslaat. In het geval van Wildgate ben je minimaal 30 goudstukken kwijt en dat is fair enough. Ik ben van mening dat niet alles gratis de deur uit hoeft en ik ben bereid hier en daar met wat muntjes te strooien, als dat betekent dat de ontwikkelaar is verzekerd van wat meer inkomsten. Echter, deze barmhartigheid heeft een grens. Zo ben ik namelijk minder te spreken over het feit dat je dus zo'n bedrag neerlegt en vervolgens te maken krijgt met een in-game shop die alle fouten herhaalt van de moderne gamemarkt. Veel te dure skins - die al op zichzelf weinig voorstellen - maar dan de grootste dolk die menig speler uit z'n ruggengraat moet trekken, is het feit dat je niet genoeg currency kan aanschaffen om één aankoop te doen. Je weet wel: je kunt kiezen uit een bundel van 500, 1000, 2000, etc. Maar die lelijke skin die je wilt aanschaffen kost heel toevallig net 1100. In free-to-play games zijn deze grappen al een drama, maar voor een game met een redelijk prijskaartje? Doe even normaal.

Wildgate geeft me een beetje Concord-vibes. In geheel mindere mate en niet alle vergelijkingen passen, maar hear me out. Onze hoofdredacteur Patrick Lamers gaf het in zijn review destijds meer dan prima aan. Qua game was er niks mis met deze first-person shooter, maar er is een bepaald gebrek aan animo. Nu was dat met Concord vooral uit desinteresse en de ronduit saaie designkeuzes. Wildgate daarentegen hoeft niet datzelfde lot tegemoet te gaan. Het heeft namelijk wel iets te vertellen en een unieke ervaring te bieden aan de spelers van gameland. Waar het echter misgaat is de onboarding, de matchmaking en het gebrek aan opties voor de beginnende spelers om ook daadwerkelijk het plezier te kunnen ervaren dat Wildgate in de mars heeft. Het is daarom voor Moonshot Games geen slecht idee om de PvE-modi zo snel mogelijk uit te breiden. Ja, je kan de reguliere gamemodus spelen tegen bots, maar om de game toch net wat meer bestaansrecht en beginnersvriendelijk te maken, zou verhalende content hier niet misstaan. Het zorgt ervoor dat spelers op een aangrijpendere manier meer kunnen leren over de game en zichzelf kunnen klaarstomen voor het echte werk - zonder dat ze drie potjes achter elkaar na vijf minuten weer terug in het menu zijn beland.