Het einde van live-service en de wederkomst van onorthodoxe multiplayer

In een zeldzaam moment durf ik te observeren dat de game-industrie aan het leren is van haar fouten. Nee, ontwikkelaars worden nog steeds opgehoopt en op ondankbare wijze bij het grof vuil gestort, terwijl CEO's zichzelf riante salarisverhogingen geven - ondanks het feit dat het bedrijf teleurstellende cijfers terugkoppelt aan de investeerders. Ja, geen zorgen hoor; we zijn echt wel een artikel aan het klaarstomen om alle rotzooi rondom de Xbox-ontslagrondes te behandelen. We wachten eerst even op het moment dat alle informatie rond deze shitshow is verzameld en tot die tijd kunnen we het hebben over iets wat net even een positievere insteek kent. Er is een verandering opkomst in gameland en ik ben er maar al te blij mee. Het einde is in zicht voor die talloze live-service projecten die maar tot in de eeuwigheid door willen gaan en de wederkomst van de intiemere (en vooral vreemdere) multiplayer-ervaringen lijken centraal komen te staan. En dit is beter voor iedereen.

Om een beetje begrijpen waar de hype rondom live-service zijn origine kent, blikken we terug op het jaar 2019. Multiplayer-gaming draait op volle toeren met gigantische franchises. Fortnite, Apex Legends, PUBG en vele andere titanen vechten om de spelers tijd, aandacht en vooral de centjes, terwijl vele games staan te springen om onderdeel te worden van de nieuwste live-service hype. Een trend die vooral blijft plakken bij het battle royale-genre, maar zich uiteindelijk qua formatie ook weet te nestelen bij andere genres, zoals PvP-shooters, partygames en MMORPG's - al kan je beargumenteren dat dit soort games het altijd al moesten hebben van een constant infuus aan content. Het zijn spannende tijden voor gamers en de dopamine wordt dan ook maar al te graag geleverd. Echter, dit kwam met een prijs.

Flashback to reality - en we zien dat live-service een verwoestend effect heeft gehad op diverse studio's. Anno 2025 zijn er maar een paar games die zichzelf live-service kunnen noemen en ook daadwerkelijk kunnen genieten van grote spelersbasissen. Alleen de allergrootste partijen krijgen het voor elkaar om de hypetrain op stoom te houden. Epic Games, Activision, Krafton, Electronic Arts - ze hebben allemaal de grootste moeite om de spelers geïnteresseerd en geprikkeld te houden. En dat zijn dan de 'succesverhalen'. Het feit is en blijft dat live-service gewoon simpelweg niet meer op een duurzame manier te verwerkelijken valt. PlayStation dacht gezellig mee te doen en ondanks dat Helldivers 2 de zaken goed op orde heeft, was Concord een absolute ramp voor Sony Interactive Entertainment. Ubisoft heeft daarentegen meerdere live-service projecten met de grond gelijk gemaakt; we mochten onlangs nog vaarwel zeggen tegen XDefiant. Wat te denken van Warner Bros. en hun vechtgame Multiversus? Het waren allemaal games die ten dode opgeschreven waren het moment dat ze de speler jarenlang moesten onderhouden met content, enthousiasme en een constante stroom aan microtransacties.

Het is gewoon niet te doen. Sure, een aantal live-service projecten hebben nu hun publiek en kunnen daarmee rondkomen - dat is prima. En de allergrootste games - zoals Fortnite en dergelijke - die moeten het wel heel bont maken, willen ze falen. Maar mocht je geen megakapitaal hebben en ontbreken er een aantal honderd medewerkers op de contentafdeling - wat tegenwoordig zomaar zou kunnen - dan ga je het simpelweg niet redden. Daarom ben ik eigenlijk enorm te spreken over de wederkomst van de onorthodoxe multiplayergames. Dure woorden, I know. Maar laat ik je even meenemen door de games die ik de afgelopen weken heb gespeeld.

Beginnende met FBC: Firebreak - een co-op shooter die nogal veel kritiek heeft moeten verduren op launch. Begrijp me niet verkeerd; er zaten legitieme punten tussen. Maar veel spelers leken ook de boodschap compleet verkeerd te begrijpen. Remedy Entertainment zei al pre-release: dit wordt niet een game die je obsessief dient te spelen. En dat is te zien. Ja, de content is wat gering, maar wat er is - is fantastisch. Zeker met vrienden haal je er genoeg plezier uit. Maar goed, co-op shooters hebben altijd al er een handje in gehad om met gematigde wijze de live-service toe te passen of juist te omzeilen. Dit is echter ook te zien in Elden Ring Nightreign. Een zeer vreemde versie van Elden Ring, waarbij roguelite survival-elementen de basis vormen van de ervaring. Ook hier hoef je niet constant te zeiken om een battle pass, nieuwe map of nieuw seizoen elke week. Nee, de content die er staat, daar moet je het voorlopig meedoen. Is dat erg? Bij lange na niet, want de diepgaande gameplaysystemen van FromSoftware zorgen ervoor dat je de game blijft spelen.

Dit zou de nieuwe standaard moeten zijn. Niet elke game hoeft eindeloos verder ontwikkeld te worden. Ergens zijn we het sentiment kwijtgeraakt dat een game prima een einde kan kennen - ook multiplayergames. Tuurlijk zijn nieuwe in-game evenementen en beloningen voor het spelen leuke prikkels om het een keer op te starten, maar ze zouden niet noodzakelijk moeten zijn voor een goede game. Het perfecte voorbeeld hierbij is de PvP sportgame Rematch. Ik ben regelmatig op het digitale voetbalveld te vinden - en dat is niet omdat er telkens iets nieuws te vinden is. Nee, de beschikbare content in hun versie van de battle pass had ik binnen no-time uitgespeeld en was ook nooit een drijfveer om de game op te starten. Een nieuw paar sokken en een pruik van de SoLow? De volgende keer krijg je een rode kaart als je dat mij probeert te verkopen. Weet je waarom ik zo nu en dan Rematch opstart? Omdat ik het leuk vind. Ik ben tevreden met de content die aanwezig is. Ik zit dan ook niet elke dag urenlang te grinden; ik speel het puur en alleen omdat ik plezier in de gameplay vind en mij niet opgejaagd voel door live-service bullshit. Het is een heerlijke sociale ervaring die ik kan delen met mijn vriendin en vrienden - en dat is een veel krachtigere middel dan welke stimulant dan ook.

Live-service lijkt op de retour te zijn en ontwikkelaars die nu met een multiplayergame aankomen en van tevoren communiceren dat het niet je tweede baan wordt, plukken de vruchten. Luister, in deze markt met een verzadigde hoeveelheid games in vrijwel elk subgenre, wordt het enorm gewaardeerd als een game niet al je vrije tijd opslokt om überhaupt wat meters te maken in de beschikbare content. Maar wat denk jij ervan? Laat ons weten welke multiplayergames jij tegenwoordig graag opstart en wat voor impact ze maken op jou als speler. Volgende week zijn we weer terug met een nieuwe opinion - en die gaat hoogstwaarschijnlijk een negatievere invalshoek kennen.