Drie van die: Redenen om RE Village Shadows of Rose te spelen

2021 was voor mij persoonlijk een ontzettend goed gamejaar. Er waren genoeg titels die een ontzettend hoge score pakten en met de winst terug naar huis liepen. Eén van die titels was Resident Evil Village. Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik versteld ik stond van het design van deze horrorgame. Hoe ik de Mercenaries modus grindde voor de beste score. En natuurlijk hoe ik totaal over de rooie was, toen ik live op stream vastzat tijdens de laatste eindbaas op de Village of Shadows moeilijksgraad. Ja, echt top dat wanneer je zo weinig ammunitie hebt, dat de game je dan softlockt. Afijn, het punt is dat Resident Evil Village een speciaal plaatsje heeft in mijn hart. Na Resident Evil 4 is het mijn favoriete titel in de reeks en het is niet moeilijk om de gelijkenis te zien tussen de twee titanen. Capcom presenteerde trots dat ze toch maar aan de slag gingen met DLC, terwijl dat eigenlijk niet op de planning stond. De timing van de DLC voelt ook alsof één van je beste vrienden heel laat op je verjaardag komt aankakken – je bent blij dat ze er eindelijk zijn, maar had het nou zo lang moeten duren? Vandaag vertel ik jullie meer over de hoofdattractie van de Winter’s Expansion: Shadows of Rose.

Een grimmig sprookje

Shadows of Rose staat centraal rondom één personage: de dochter van Ethan, Rose Winters. Zij vindt het maar niks dat ze superkrachten heeft ontwikkeld door haar vaders schimmel. Ze wil er dus ook zo snel mogelijk vanaf. Ze moet echter daarvoor een reis maken in het bewustzijn van de megamychide. Ik denk niet dat RE ooit zo fantasievol geweest is. Tuurlijk is deze franchise vaak over de top en gebeuren er de gekste dingen, maar dit verhaal voelt soms als een sprookje. Het is echter wel een sprookje van de gebroeders Grimm. Luister, ik sta mijn grond als het gaat om spooky business. Horrorgames eet ik als ontbijt. Shadows of Rose heeft echter momenten, waarvan ik toch erg nerveus werd. Dacht je dat de baby erg was? Bereid je maar voor op een vergelijkbare marteling. Wie dacht dat third-person games niet spannend konden zijn, verkijkt zich wellicht op deze uitbreiding.

De doorn van Rose

Tijdens mijn playthrough op Hardcore modus kwam ik tot de conclusie dat Rose een teer bloempje is. Ja, haar vader kan flinke klappen verduren, maar zijn dochter is toch uit ander hout gesneden. Gelukkig zijn we niet weerloos. De krachten van Rose kunnen ervoor zorgen dat ze omgevingsgevaren elimineert en ze kan zelfs vijanden voor een poosje bevriezen. Deze game speelt dus ook heel anders dan je doorsnee Resident Evil titel. Het voelde soms echt meer aan als een spin-off game. Het heeft zeker de lengte van een behapbaar avontuur. Ik was ongeveer drie uur bezig met de content op de moeilijkere settings. Ik raad de Hardcore modus wel aan trouwens, de game voelt hier op zijn best. Rose is krachtig, maar kwetsbaar. Dat is precies de mix die je wilt hebben. Al moet je wel geduld hebben met een aantal van de eindbazen in deze DLC.

It’s the big cheese

Nu hoor ik je al denken. Zeg jij bevooroordeelde Resident Evil fanboy, kun je ook eens wat kritischer ernaar kijken, in plaats van het ophemelen van alles wat Capcom doet!? Damn, vooruit dan maar. Ik was niet per se fan van het schrijfwerk in deze DLC. Ik had het gevoel dat Resident Evil Village's campaign het verhaal eigenlijk mooi had afgerond. Als we dan vervolgens weer oude zombiekoeien uit de sloot halen, dan voelde het soms wat geforceerd. Het verhaal geeft ons echter meer inzicht in het karakter van Rose. De persoonlijke groei die zij meemaakt is herkenbaar voor iedereen die moeite heeft gehad om zichzelf te accepteren voor wie ze zijn. Het is flink melodramatisch, maar goed dat is deze franchise al sinds deeltje uno. Wat voornamelijk interessant is om over na te denken, is de toekomst van deze serie. Is Shadows of Rose hetgeen waar Capcom heen wil? Terug naar third-person en met meer fantasie-elementen? Zolang Chris maar geen bokswedstrijden gaat organiseren tegen grote ronde stenen, dan is er niks aan de hand.

Shadows of Rose is de moeite waard als je een avondje fantasierijk wilt griezelen. Het weet RE Village een frisse injectie te geven, waardoor het soms voelt als een spin-off game. Hou je het liever bij het origineel? Je kunt nu ook door heel de Resident Evil Village campaign spelen in third-person. De Mercenaries modus heeft ook een flinke update mogen ontvangen. Ik heb al een paar potjes als Chris en Heisenberg gespeeld en het ziet er tot nu toe uit dat dit niet mijn laatste potjes gaan worden. De rode draad van dit verhaal is simpel. Heb je Resident Evil Village nog niet in huis? Dan is de Gold Edition zeker de moeite waard. Heb je Resident Evil Village wel in huis? Pik die uitbreiding op als je simpelweg een excuus wilt hebben om wederom jezelf onder te dompelen in de koude wereld van een horrorgrootmacht.