Preview: INDIKA - Geheiligde non-zin met diabolische potentie

Vreemd. Als ik deze preview in één woord zou moeten samenvatten, dan is het wel met het woord 'vreemd'. Op zich is dat al niet vreemd. Ik ben zelf nou niet bepaald het toonbeeld van gewoon of normaal als ik anderen mag geloven, dus veel van mijn items hebben vaak een vreemde ondertoon. Maar in het geval van INDIKA - Odd Meters third-person non-action game - durf ik toch echt wel te stellen dat we te maken hebben met een vreemde game. En dat zegt dus wat wanneer dat van mij komt.

Een non-actieve thriller

Wie de trailers van INDIKA ooit heeft bekeken, staat hier overigens niet zo heel vreemd van te kijken en wie Odd Meter een beetje volgt, ook niet. Sterker nog, men doet niet eens moeite om te verbergen dat het de industrie een beetje op wil schudden met wat controverse. Niet dat we verstoken blijven van controversiële games (Devolver Digital is er groot mee geworden) maar Odd Meter doet het met INDIKA op peculiaire wijze: een richting kiezen en daar op zo veel mogelijk manieren van afwijken.

In essentie presenteert INDIKA ons een premisse met een boodschap. Indika is een jonge non die worstelt met zichzelf. Om antwoord te krijgen op de existentiële vragen die haar plagen, besluit Indika zichzelf te ontdekken met behulp van een zeer ongewone compagnion: de duivel. Want als er iemand is die de ins en outs van Indika's obstakels zou moeten kennen, dan is het wel goeie oude Lucifer. En dat brengt interessante taferelen met zich mee. Want een bruid van Christus die er een open lijn met de tegenpartij op nahoudt, dat is vragen om problemen.

Niet volgens het heilige boekje

Nu uitgever 11 bit studios de massa een audiëntie verleent middels een demo van INDIKA, kunnen we eigenhandig ervaren hoe dat uitpakt. Nog voor ik ook maar een seconde aan gameplay heb ervaren, bekroop me al dat gevoel: "Vreemd". Een ultra-realistische game met een pixelated font in het startmenu. Je verwacht het niet en meteen zet het je al op het verkeerde been. Is dit een placeholder? Hoort dit zo? En die rare retro geluidjes, zijn die ook normaal? Precies, je bent nog niet eens begonnen of de 'odd meter' slaat al flink uit. Eenmaal in-game wordt dat snel erger. Het is enigszins jammer dat men verkiest om de speler ergens midden in de game te laten starten in de demo, gezien je waarschijnlijk wel enige character build-up en context mist. Aan de andere kant word je zo overvallen door absurditeit dat je daar niet lang bij stil kunt staan.

Al knorrend op een alternatieve Oostblok Spartamet met een enorme buitenboordmotor neemt Indika in deze demo een gehavende passagier met een verrotte arm op sleeptouw. Het doel: met dit schimmige individu het einde van het level halen. Niks vreemds hier. Standaard zaken als een opgeworpen blokkade omzeilen, wat omgevingspuzzels oplossen en wegrennen voor een joekel van een hellehond is no big deal. Je vindt het in het genre met regelmaat terug, vaak nog intuïtiever uitgewerkt ook. Ook de bijna-verplichte zoektocht naar items om dit te voltooien is niets aparts. Maar de manier waarop INDIKA hiermee omgaat, dat maakt het wat absurdistisch.

Alsof de duivel ermee speelt

Wanneer je namelijk moet vluchten voor een hellehond, verwacht je namelijk geen vreemde retro-klinkende muzikale begeleiding, noch bij het aansteken van kaarsjes bij bidprenten van een heilige. En dat je daar dan punten voor krijgt om zondes mee af te kopen ook niet, al zal ook deze mechaniek begrijpelijker worden wanneer iets meer context wordt verleend in de volledige game. En Indika's onderonsjes met de duivel zijn ook op z'n zachtst gezegd curieus te noemen, al vormde de tête-à-tête in de demo wel meteen het hoogtepunt van de speelsessie. Dat was het moment waarop ik de potentie begon te zien.

Wanneer het level om je heen transformeert in een uit elkaar gereten schuur welke je al biddend kunt terugbrengen naar diens originele staat, dan doen opties voor breinbrekende omgevingspuzzels zich aan. Ook dit is in principe niets nieuws. Talloze games leunen op het concept van meerdere dimensies om door een ogenschijnlijk onoverbrugbare ruimte te geraken. Maar in het geval van INDIKA geeft het gehoon van de duivel - welke Indika al schertsend toespreekt terwijl je de weg naar het einde probeert uit te vogelen - een extra lading aan de taak voor handen. Alsof het nog niet genoeg is dat je de grijze massa aan het werk moet zetten, lacht de duivel je ook nog eens toe. Het is bijna alsof Odd Meter er iets mee wil zeggen.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Na het spelen van INDIKA laat het me met meer vragen dan antwoorden achter en ergens heb ik het idee dat dit ook het hele doel van de demo is. Obscuriteit staat onomstotelijk bovenaan op het lijstje van Odd Meters third-person nonnen sim en hoewel ik een geheiligd voorproefje heb mogen ervaren, ben ik er nog niet van overtuigd dat ik er celi-baat bij heb gehad. Het loopt op grafisch vlak allemaal prima en control-wise vooralsnog ietsjes minder, dat is het enige wat ik er echt van heb kunnen leren. Maar voor de rest weet ik nog steeds niet wat INDIKA allemaal op mijn pad gaat werpen wanneer het uitkomt. Ik vermoed dan ook dat INDIKA in hetzelfde straatje als Death Stranding gaat vallen: oogt interessant, toont potentie, maar heilige schijt... waar gaat dit in godsnaam over?!

Odd Meter, Hideo Kojima would be proud of you.