Preview: Sekiro: Shadows Die Twice

Afgelopen donderdag mocht ik bij Activision langs om een uurtje aan de (zwaard-)slag te gaan met Sekiro: Shadows Die Twice, de nieuwste titel van From Software. Als liefhebber van bijna al hun games en veteraan in pittige games kijk ik erg uit naar Sekiro. Er is echter nog een grote reden waarom ik heel erg uitkijk naar deze game: Het speelt zich af in (een mythologisch) feodaal Japan waarbij je als een soort ninja samoerai bad-ass het op moet nemen tegen andere samoerai, demonen en monsters. Heeft het speeluurtje op de PS4 mijn enthousiasme voor Sekiro neergesabeld of deed het mij BANZAI! roepen?

Gameliner.nl

Feodaal verhaal?

Eén ding kan ik al gelijk zeggen: Shadows die twice, but Peter dies a lot. Dit kwam ook niet als een verrassing. Het is inmiddels al wel algemeen bekend dat Sekiro een game is in de stijl van de Souls games qua moeilijkheid en “je zoekt het zelf maar uit” gameplay. De speelsessie gooide mij gelijk in het diepe, want uitleg kreeg ik niet. En zo hoort het ook met deze soort From Software games, vind ik. Echter is “het diepe” enkel figuurlijk, want ik begon met mijn shinobi samoerai figuur hoog in een boom, uitkijkend over een berggebied met middeleeuwse Japanse huizen. De sfeer was gelijk gezet. Een verhaal kreeg ik niet vooraf, noch wordt er iets echt duidelijk waarom alles en iedereen jou wil aanvallen.

Inmiddels is er al wel een story trailer vrijgegeven, waaruit we wel wat kunnen opmaken, al is het meer een teaser te noemen. Het lijkt erop dat er iets meer verhaal en dialoog in zal zitten dan voorheen het geval is geweest met de Souls games, maar in de speelbare demo zat in elk geval geen enkele regel dialoog. Ik verwacht wel dat From Software er de echte geschiedenis van Japan ook bij zal hebben gepakt in combinatie met mythologische elementen. Er is dermate veel oorlog en ellende door heel de geschiedenis van dat land dat het niet nodig is nog extra veldslagen en conflicten te bedenken.

Shinobionisch

Wat gelijk opvalt aan Sekiro is, naast dat het er schitterend uitziet en klinkt, de game vooral erg lekker vloeiend speelt. De controls zijn van een Nintendo niveau: strak en direct. En dat is voor het eerst dat From Software dit is gelukt bij hun souls type games. Je kunt met je hoofdpersoon snel rennen en wegduiken voor attacks. Je hebt naast je standaard katana aanval ook een shinobi wapen knop, waarmee je gebruik maakt van je bionische linkerarm. Je hebt verschillende dingen die je daarmee kunt doen, zoals ninjasterren werpen, een aanval met vlammenwerper of een soort hakbijlaanval. Je kunt hierin snel switchen met de L en R buttons, en het wisselt per vijand welke soort aanval je het beste kunt toepassen. Net als bij de Souls games heb je dan ook nog een item-use knop, waarmee je soort health potions kunt gebruiken en dergelijke.

Dat klinkt nog niet bijster origineel, maar toch is Sekiro echt vernieuwend voor een Souls game. De game onderscheidt zich naast de snelle en betere controls met name in nieuwe gameplay elementen. Zo kun je vanaf elke plek als een soort ninja Batman met een grappling hook gemakkelijk naar een andere tak of een dak vliegen door de L2 trekker, zolang het binnen het bereik is. De game speelt dus een stuk verticaler en het speelt al gelijk vanaf het begin intuïtief goed. Daarbij is stealth meteen ook een sterker spel element geworden. De eerste vijand kon ik gelijk keihard executeren met een brute death from above katana vol door zijn schedel. Alles bestuurt hierbij heerlijk en ik voelde me al gelijk hooked.

Sekiro: Peter Dies a LOT

Executeren is uiteindelijk een super belangrijk spelelement aan Sekiro. Bij elk gevecht met een vijand verschijnt bovenaan in het midden een metertje die vult bij elke klap die je uitdeelt. Is de meter vol, dan kun je een executie-move uitvoeren. Dit resulteert dan direct in de bloederige dood van de vijand, ook al was hun energie-meter nog niet eens zo ver op. Bij eindbazen loopt dit anders, daarbij moet je dit vaak meerdere keren doen. Boven hun krachtmeter staan namelijk een aantal ruitjes en elk ruitje staat eigenlijk voor een nieuwe ronde, nieuwe kansen voor de eindbaas. Deze taaie monsters hebben dus meerdere levens. De creepy gemaskerde baas van 2,5 meter lang die ik kreeg te verduren op het einde van de demo had er drie. Helaas heb ik hem net niet dood weten te krijgen. Het wezen mij echter wel... Vele, vele malen.

Een ander belangrijk element bij Sekiro is, je voelt het al aankomen: doodgaan! Het is natuurlijk niet voor niets dat de subtitel “Shadows Die Twice” is. Je krijgt namelijk altijd een tweede kans met je middeleeuwse shinobi krijger. Ben je doodgegaan, dan kun je kiezen om weer terug te gaan naar je laatste savepoint (wat nu een soort beeldjes zijn in plaats van bonfires), of om door te gaan. Wanneer je dan weer verder gaat met het Japanse landschap rood verven met het bloed van je vijanden, krijg je na x aantal klappen uitdelen weer opnieuw hiertoe de mogelijkheid. Uiteindelijk gaat het opnieuw terug tot leven komen gevolgen hebben op het einde, is mij verteld, maar hierover is nog niks zeker. Het is in elk geval een heel gaaf spelelement wat de game wat minder oneerlijk doet voelen, maar niet minder moeilijk.

Voorlopig oordeel van Peter Scheffer

Sekiro: Shadows Die Twice gaat naar mijn gevoel en smaak denk ik de beste Souls game worden die From Software tot nu toe heeft gemaakt. Het is niet alleen de feodale Japanse setting en sfeer is wat mij zo enthousiast maakt over deze game. Het is vooral de vloeiende snelle gameplay, het rondvliegen met de grappling hook en de stealth elementen wat Sekiro letterlijk én figuurlijk naar een hoger niveau tilt. Dat de game er dan ook nog eens prachtig uitziet en je, zoals we van From Software gewend zijn, overrompelt en verrast met bizarre locaties, grimmige vijanden en grote eindbazen maakt dit een must-have voor 2019.

Sekiro: Shadows Die Twice verschijnt 22 maart voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.