Review: Call of Duty: Modern Warfare 2 - Campaign PlayStation 5

Jarenlang heb ik kunnen genieten van Call of Duty, maar de afgelopen jaren is de sjeu er voor mij een beetje af. Steeds maar weer diezelfde multiplayer en een andere spin op een verhaal dat we al talloze keren hebben mogen meemaken, heb ik inmiddels wel een beetje gezien. Toch weet een Call of Duty met de subtitel Modern Warfare mij altijd te prikkelen. Grotendeels door de originele Modern Warfare-trilogie, maar ook de aanstormende Call of Duty: Modern Warfare II wist interesse te wekken. Zo mag wel blijken uit ons vorige artikel waarin we Alles vertellen over wat je moet weten over Call of Duty: Modern Warfare II. Een week voor launch mocht een select clubje mensen die een pre order hadden geplaatst van start met de campagne. Alhoewel de singleplayer van Call of Duty: Vanguard behoorlijk tegenviel, is dit toch altijd een onderdeel waar ik naar uitzie. Met goed reden, want de campaign van COD: Modern Warfare 2 (2022) valt absoluut niet tegen! De bevindingen lees je in deze Call of Duty: Modern Warfare II campaign review!

Laat de Soap niet vallen

De Call of Duty: Modern Warfare II Campaign gaat direct bij het opstarten lekker van start. In dit directe vervolg op Call of Duty: Modern Warfare (2019) heeft Ghost eindelijk zijn doelwit gespot in de woestijn. Deze leider van een terreurorganisatie is zwaarbewaakt en met een simpel geweer ga je het afleggen tegen de Russen. Zwaar geschut is nodig en al snel bestuur je een ballistische raket die zijn tot op de meter nauwkeurig moet zien te treffen. De campagne opent met flink wat actie en geweld, een toon die eigenlijk continu aanhoudt. Wederom beleven we het verhaal van Captain Price, die met een zooitje elite soldaten gestolen raketten moet zien te vinden. Deze raketten zijn in handen van de terreurorganisatie Al-Qatala, die de Verenigde Staten vrij letterlijk in het vizier heeft. Natuurlijk staan deze niet simpelweg op één algemeen verzamelpunt van de PostNL en dus vliegen we heel de wereld over. Een groot deel speelt zich af in Mexico, aangezien Al-Qatala de handen ineen heeft geslagen met het Mexicaanse kartel, Las Almas. Zelfs de hoofdstad van ons kikkerlandje wordt aangedaan en we moeten toegeven; het is behoorlijk goed nagemaakt! De lichteffecten en het oog voor detail zijn van hoog niveau, wat absoluut bijdraagt aan een steengoede ervaring.

Je beleeft dit verhaal vanuit drie perspectieven, Soap is veelal op pad met Ghost, Rodolfo van de Mexican Special Forces haakt in met Alejandro en Captain Price is veelal op pad met Gaz. Alle drie de teams zijn zwaar gespecialiseerd, maar voeren tegelijkertijd ook totaal verschillende missies uit. Soap en Ghost zijn meer gefocust op het overleven. Het zit dit tweetal niet mee en regelmatig liggen ze dan ook zwaar onder vuur en worden ze zielsalleen zonder wapens voor dood achtergelaten. Dit duo is dan ook continu nieuwe wapens aan het craften om zo alledaagse voorwerpen in dodelijke bommen te veranderen. Deze stukken zijn intens, lang en op de hogere moeilijkheidsgraden behoorlijk pittig. Rodolfo en Alejandro nemen het continu op tegen vijanden op onbekend terrein. Deze Mexican Special Forces zijn bekend met ongelijkheid en zwaar geweld en zit dan ook veelal midden in de actie. En dan resteert nog het olijke duo van Captain Price en Gaz. Dit tweetal is juist veelal aan het sluipen in de welbekende Ghillie Suits. Teamwork staat centraal en het geduld van de triggervinger wordt aardig op de proef gesteld.

Gaz erop

Alhoewel deze gespecialiseerde squad is opgesplitst in drie verschillende teams, zakt de actie eigenlijk vrijwel nooit in. Zelfs niet tijdens het sluipen en het overleven. Infinity Ward doet wederom waar het goed in is, het verhaal is namelijk bijzonder filmisch opgebouwd en houdt je continu op het puntje van je stoel. Daarnaast ziet de game er bizar goed uit en knalt de audio uit je speakers. Het verhaal zelf is niet bijzonder edgy, maar dat vind ik eigenlijk wel een keer prima. Het wordt niveautje No Russian wordt niet aangetikt, maar is dat echt zo erg? In een tijd waarin continu het randje wordt opgezocht om maar te kunnen choqueren, ben ik eigenlijk gewoon blij met een vermakelijke blockbuster die het lekker safe speelt. Veel missies zijn fantastisch om te spelen, zien er bijzonder goed uit en introduceren iedere keer weer wat nieuws. De grote uitschieters zijn toch wel weer de missies met Price en Gaz, maar dat is een persoonlijke voorkeur.

Waar ik wel een beetje in teleurgesteld ben, is het abrupte einde. Terwijl je op het ene moment vol in de actie zit en een nieuwe missie verwacht, zie je na een paar keer knipperen een cutscene waarin een open deur wordt ingetrapt om vervolgens de credits te zien rollen. Het is overduidelijke een opzet naar ofwel Call of Duty: Modern Warfare III of een DLC voor Call of Duty: Modern Warfare II, maar het is een beetje een dooddoener. Jammer, want de hele rit ernaartoe was geweldig. Let op, ik zeg niet perfect, want ook dat is de Call of Duty: Modern Warfare II Campaign niet. Regelmatig zie je namelijk dingen passeren die gewoon slordig zijn afgewerkt. Zo konden we allemaal tijdens onze Twitch-stream zien dat grasperkjes opeens in de kledingkast van een random huis te vinden waren, en zie je dat veel vijanden op gescripte momenten hun entree maken. Op zich niet erg, maar wel als dat scripted moment net te laat triggered. Hierdoor staan vijanden bijvoorbeeld gewoon naar je te kijken of zie je een vijandelijke soldaat zonder loopanimatie door de deur zweven.