Review: Forspoken - Van de regen in de drup PlayStation 5

De eerste grote game van 2023 is dan eindelijk hier. Forspoken wist tijdens de onthulling gedurende de E3 onder de naam Project Athia hoge ogen te gooien. De beelden waren veelbelovend en ook de trailers maakten veel gamers nieuwsgierig naar het eindproduct. Zo was al te lezen in onze Alles wat je moet weten over Forspoken. Wie wil nou immers niet een oppermachtige tovenares zijn in een unieke, doch vreemde, wereld? Wij zijn al even bezig met Forspoken en zijn dan toch eindelijk tot een conclusie gekomen. Is deze game een directe aankoop waard, of moeten we toch wachten op dat stickertje met een gereduceerde prijs? Je leest het in de Forspoken review!

Forspoken, van de regen in de drup

Forspoken kent een duidelijke opzet. Frey Holland heeft het nooit makkelijk gehad. Deze jongedame is als baby achtergelaten in de drukke straten van New York bij de Holland Tunnel. Door de turbulente jeugd is Frey nooit geaccepteerd en heeft ze altijd moeten vechten, en dan meestal niet aan de goede zijde van de wet, voor haar bestaansrecht. Hierdoor raakt Frey diep in de problemen met justitie en de lokale gangs van New York. Gek genoeg treft ze bij diezelfde Holland Tunnel een leegstaande winkel aan met een unieke armband. Bij het oppakken van de armband transporteert Frey echter naar een onbekende wereld, genaamd: Athia. Ze had het slecht in New York, maar Athia gooit daar nog een schepje bovenop. De armband, die ze de naam liefkozende naam “Cuff” geeft, praat en geeft haar unieke krachten waarmee ze de elementen kan beheersen. Maar met extreme krachten, komt ook een grote verantwoordelijkheid…

De wereld van Athia wordt namelijk geplaagd door een evenement dat “The Break” wordt genoemd. Hierdoor wordt alle lokale fauna en flora aangetast en gezombificeerd. Ook de Tanta’s, wat een soort beschermheiligen zijn, worden hierdoor aangetast. Kort de bocht, de wereld is naar de knoppen. Het is een bijzonder sterke opening die direct compassie voor de hoofdpersoon weet te creëren. Frey is een buitenstaander en logischerwijs wordt ze daarom aangewezen als degene die het maar moet oplossen. De oplossing? Vermoord (ja, zo wordt het letterlijk verwoord) de vier Tanta’s. Athia is prachtig, de Luminious Engine (die tot op heden enkel is gebruikt door Final Fantasy XV) tovert prachtige effecten op het scherm. Iets waar Forspoken goed gebruik van maakt. Frey beschikt over diverse spreuken die het scherm vol toveren met particle effects. Ook tijdens het bewegen zie je dit goed terug. Frey is namelijk in staat om met haar magie een nieuwe vorm van bewegen te ontgrendelen. Hierdoor kan ze supersnel rennen, ver springen en zelfs over water lopen! Het bewegen door Athia is bijzonder tof gedaan en is het absolute hoogtepunt van de game.

Sympathie is een onbekend begrip in Athia

Frey wordt dus aangewezen tot de redder van Athia. Een nogal ondankbare taak want de inwoners van Athia zijn bijzonder grof. Waar de heldin van dit avontuur in New York bijna gevangen werd gezet, gebeurt dit in Athia vanaf moment één. Het volk vertrouwt haar niet en dat lijkt gedurende het avontuur, zelfs na flink wat goede daden, ook niet te veranderen. Frey moet maar even vier machtige leiders vermoorden, want dan wordt alles beter in de wereld die haar volledig onbekend is. Ook de interactie tussen Frey en Cuff heeft continu iets vijandigs, waardoor je constant in een negatieve vibe blijft hangen. Toch zijn er momenten waarin Forspoken juist erg realistisch aanvoelt. Een buitenstaander op sneakers in een middeleeuwse setting valt immers op en ook Frey krijgt een ondankbare taak in de maag gesplitst. Dat komt gepaard met het nodige gescheld en getier. De acteurs en actrices van de hoofdpersonages leveren dan ook goed werk. Realisme voert de boventoon, maar lijkt op een gegeven moment een plafond te bereiken. Alsof ze op een gegeven moment niet verder durfden te gaan. Frey heeft een verleden, niet alleen als wees, maar ook als Afro-Amerikaans meisje met een nogal turbulente achtergrond. Hier had zoveel meer ingezeten, maar de ontwikkelaar toont het lef niet om de dingen te noemen zoals ze zijn. En waar de main cast goed wordt neergezet, zijn het de NPC's die tergend slecht zijn. Het lijkt alsof je in een soort sketch van Jiskevet zit waarin het ene foute Cockney accent het andere afwisselt. Ervaar je een emotioneel moment, dan kan je erop rekenen dat je een seconde later wordt aangesproken als Guv, Guv.

Afijn, dan over naar de gameplay. Daar ben ik namelijk wel een stuk positiever over. Forspoken moet het voornamelijk hebben van de vele krachten die je weet te vergaren gedurende het verhaal. Aan het einde van de rit ben je een oppermachtige heks/tovenares die de vier elementen tot in de puntjes beheerst. Enerzijds heb je aanvallende krachten, waarmee je vijanden kunt bekogelen in een soort third person shooter stijl. Het begint simpel, waarbij je rotsjes afschiet, maar eindigt groots met pijlenregens en veel spektakel. Anderzijds heb je support spells, waarmee je minions kunt oproepen of vallen kunt zetten die even de aandacht van je af weten te houden. Hoe verder je komt, hoe meer experience je verdient en hoe meer spreuken je tot je beschikking krijgt. Forspoken biedt gedurende de endgame een ware powertrip die weinig andere games evenaren.

Hardcore Parkour!

Forspoken geeft bijzonder veel bewegingsvrijheid. Dankzij de magische krachten die Cuff met zich meebrengt ren je van hot naar her zonder dat dat vervelend aanvoelt. Met een simpele druk op de knop activeer je de magische parkour vaardigheden, waardoor je menig radslag, flip en megasprong maakt. Athia is opgedeeld in vier gebieden en een hoofdstad. De map staat boordevol aandachtspuntjes die je op eigen gemak kunt verkennen. Zo zijn er gigantische vijanden, mysterieuze kerkers, uitkijkpunten, fast travel punten en standbeelden te ontdekken. Iedere succesvolle ontdekking levert iets op. De uitkijkpunten vullen de map bijvoorbeeld in, de standbeelden leveren permanente stat boosts op en de kerkers belonen je na het voltooien met een nieuwe cape, ketting of nagels. Deze laatste drie leveren bepaalde perks die je weer kunt upgraden bij een workbench. Beschik je over de juiste materialen, dan kan je de upgrade uitvoeren zodat je beter bestand bent tegen de vele gevaren die Athia te bieden heeft. Er is dus aardig wat busy work om je zoet te houden, maar vrijwel alles is optioneel. Je hebt het niet per se nodig en het is dan ook mogelijk om je volledig op het verhaal te focussen.

Nu moet ik zeggen, de vulling op de map is ook echt gewoon vulling. Heb je een evenement binnen de individuele categorieën eenmaal gedaan, dan heb je ze eigenlijk allemaal gezien. Forspoken is opgedeeld in diverse hoofdstukken en de side events worden zeer liefdevol “Detours” genoemd. En zo voelt het ook echt. Het zijn omwegen die je eventjes afleiden van het verhaal, maar ook niet meer dan dat. Dat verhaal is overigens prima te pruimen, afgezien van de vele onbeschofte personages. Speel je enkel het verhaal, dan ben je er met zo’n twintig uur wel klaar mee. Kort voor een open wereld game, maar ik kan mij er persoonlijk niet aan storen. Je kunt immers nog veel meer tijd besteden aan het klaren van de Detours wanneer je je bijzonder goed vermaakt met de game.