Review: Babylon's Fall - Kost toch echt 70 euro PlayStation 5

Een co-op actie-RPG van de makers van Bayonetta en NieR: Automata, dat klinkt zeker wel veelbelovend, toch? PlatinumGames en Square Enix hebben de handen opnieuw ineengeslagen, ditmaal voor Babylon's Fall. Je zou dus denken dat dit betekent dat deze game vol met snelle actie zit, bijzondere personages, een intrigerend verhaal en adembenemende graphics. Tenminste, dat is wat ik dacht. Wat ik echter voorgeschoteld kreeg, was niet helemaal wat ik hoopte te zien van twee van de in mijn ogen meest prestigieuze gamestudio's ter wereld. Mijn speelervaring met Babylon's Fall was namelijk vooral verwarrend, frustrerend en onbevredigend.

Moeten is dwang en huilen is kindergezang

Wanneer ik een game voor het eerst opstart, dan verwacht ik bepaalde dingen te zien. Een prachtige cinematic die de setting van de game laat zien en me kennis laat maken met de hoofdpersonages, bijvoorbeeld. Of wellicht een tutorial die me uitlegt wat ik in de komende uren van de game moet gaan doen. Je weet wel ongeveer hoe die dingen gaan. Toen ik echter Babylon's Fall voor het eerst opstartte, werd ik begroet door iets heel anders. Nadat de game was ingeladen, wat gelukkig niet zo lang duurt op de PlayStation 5, werd ik namelijk gedwongen om PlayStation Plus aan te schaffen. Ja, Babylon's Fall is een online-only game, wat dus inhoudt dat je de game niet offline en dus niet zonder PlayStation Plus-abonnement kunt spelen. Online-only betekent voor mij niet alleen dat je de game niet offline kunt spelen, maar dat je de game ook niet in je eentje kunt spelen. Het is immers een co-op game waarbij je samen met maximaal drie andere spelers kunt spelen, toch? Onthoud deze gedachte even. Goed, dacht ik, laat ik dan maar eens een maandje PlayStation Plus aanschaffen. Waarom ik deze abonnementsdienst om online op de PlayStation te kunnen spelen niet al had, vraag je je af? Misschien heb ik geen vrienden en speel ik daarom alleen singleplayer games, ok? Goed, kleine frustratie, kan gebeuren. Nadat die acht euro van mijn PayPal-account was afgeschreven, dacht ik eindelijk aan Babylon's Fall te kunnen beginnen. Niets was echter minder waar. Ik moest namelijk ook een Square Enix Account aanmaken. Waarom, wist ik niet. Ik dacht dat account-gerelateerde dingen gewoon via PlayStation Network konden gaan of via Steam. Crossplay kent de game toch niet. Goed, ik kwam niet onder dat Square Enix Account uit. Ik dacht echter wel zeker te weten dat ik al zo'n dergelijk account had. Na een kwartier lang te zoeken naar de betreffende mail over mijn Square Enix-account, kwam ik erachter dat ik helemaal geen Square Enix Account had, maar een Square Enix Members account, of iets dergelijks. Blijkbaar zijn dat dus twee verschillende dingen en uiteraard had ik voor Babylon's Fall het account nodig dat ik nog niet had. Adem in, adem uit, dit is slechts een kleine horde die je moet overwinnen. De game zelf zal vast wel leuk zijn, als je er eenmaal in zit.

Goed, na een half uur van mijn leven te hebben verspild aan het aanschaffen van PlayStation Plus en het aanmaken en linken van mijn Square Enix Account-dinges, kon ik eindelijk beginnen aan Babylon's Fall. Ik werd gelijk in een character creator gepleurd en moest gelijk mijn eerste keuzes maken. Keuzes voor de character creator in games heb ik eigenlijk nooit zo nauw genomen. Vaak hebben deze een kleine impact op de gameplay of het verhaal. In Babylon's Fall scheen dat echter anders te zijn. Ik kon namelijk als eerste kiezen uit drie verschillende facties. De Huysian, Agavian en Geleilion waren de drie facties waar ik uit kon kiezen. Nu is het niets nieuws om in een RPG als eerste een factie of een class te kiezen voor je personage, ware het niet dat tijdens het uitkiezen van de factie in Babylon's Fall ik continu in mijn scherm een rode tekst zag staan die mij vertelde dat de factie die ik koos, voor mij bepaalde welke vaardigheden ik tot mijn beschikking zou krijgen en hoe mijn personage zou spelen. Onthoud ook deze uitspraak even. Ook stond er in het rood dat je uiterlijk en factie niet meer veranderd kunnen worden als je die eenmaal uitgekozen hebt en je uiteindelijk je Sentinel, je personage, ook niet kunt verwijderen nadat je deze eenmaal hebt aangemaakt. De keuze die ik dus nu moest gaan maken, die ik eigenlijk helemaal nergens op kon baseren, zou dus niet alleen voor mij bepalen hoe mijn gameplay-ervaring zou zijn, maar zou ook nog eens permanent zijn. Ik was nog niet eens begonnen met spelen, maar kreeg het al direct benauwd.

Een toren van Babel bouwen

Ok, ik heb de character creator overleefd. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de Geleilion als mijn factie. In de beschrijving stond dat deze factie niet op brute kracht vertrouwt om zijn vijanden om te leggen, maar eerder een soort support/debuff-achtige class zou moeten zijn. Echt zeker wist ik het niet, want de beschrijving was zo vaag dat ik het er maar op gokte dat dit de bedoeling van de factie was. Na mijn gezicht, haarstijl, haarkleur en stem uit te hebben gekozen, kreeg ik eindelijk de cinematic te zien die mij moest uitleggen wat mij te wachten zou staan. Blijkbaar ben ik een of andere gevangene die van een groep mensen een implantaat in haar rug ingeplant heeft gekregen. Dit implantaat, Gideon Coffin genoemd, zorgt ervoor dat mensen speciale krachten krijgen, maar alleen als ze het eerste moment na implantatie kunnen overleven. Uiteraard gaat iedereen na het implanteren dood, behalve natuurlijk mijn eigen personage en nog twee andere generiek ogende personages en nu kan het feest beginnen. Blijkbaar zorgt je Gideon Coffin ervoor dat je een Sentinel wordt als je het implantaat weet te overleven. Deze Sentinels worden door het Neo-Babylonische rijk ingezet om tegen de Gallu te vechten. Deze vijanden bevinden zich in een Ziggoerat die gebaseerd is op de toren van Babel.

Als je het verhaal van Babylon's Fall na het lezen van de vorige alinea verwarrend vindt, dan kan ik je vertellen dat je niet de enige bent. Wie ben ik eigenlijk? Wat is mijn achtergrond? Waarom ben ik gevangengenomen? Waarom ben ik een van de weinigen die niet doodgaat, maar een Sentinel kan worden? Waarom strijden we eigenlijk tegen de Gallu? Wat vindt mijn personage hier eigenlijk zelf van? Je kunt je dus voorstellen dat ik niet heel erg veel binding met mijn personage voelde en erg intrigerend vond ik het verhaal ook niet echt. Het hielp dan ook totaal niet dat de cinematic die mij dit verhaal vertelde, er echt niet goed uitzag. Stel je jezelf even voor dat je meer dan een slordige tweeduizend euro van je zuurverdiende knaken uitgeeft aan een PlayStation 5 en een 4K televisie met HDR en HMDI 2.1, voor die echte next-gen game-ervaringen. Vervolgens start je Babylon's Fall op en zie je graphics die eruitzien alsof ze van een PlayStation 3-game komen. Dat voelt ontzettend frustrerend en vooral ook zonde van mijn zuurverdiende knaken. Ik begrijp dat Babylon's Fall een speciale art style heeft die alles eruit moet laten zien alsof het olieverfschilderijen zijn uit de 18de Eeuw, maar het is gewoon niet heel goed uitgevoerd. Door dit olieverf Instagramfilter heeft alles een doffe uitstraling gekregen. Daarnaast ontbreekt het aan detail in de textures, zijn de animaties houterig en schittert je uitrusting op de meest vreemde manier in het licht, waardoor ik haast ga denken dat er een flinke bug in de belichting zit. Om nog maar te zwijgen over het tenenkrommend slechte stemacteerwerk. Gelukkig kun je de voice-over omzetten naar Japans. Dat is in ieder geval een pluspuntje.

Vechten tegen de bierkaai

Ok, esthetisch gezien is Babylon's Fall dus geen hoogtepuntje en qua stortytelling schort het ook aan alle kanten. Is de game dan op z'n minst wel leuk om te spelen? Het korte antwoord is nee. De Ziggoerat die je moet beklimmen, bestaat uit verschillende afgezonderde gangen. Deze gangen zijn super lineair en behoorlijk repetitief. Zo nu en dan loop je vanuit een gang een arena in die wordt afgesloten totdat je alle vijanden die er spawnen, hebt verslagen. Elk van deze arena's wordt een hoofdstuk genoemd en aan het einde van het gangenstelsel vind je een soort eindbaas of sub-baas, afhankelijk van het level waar je je in bevindt. Rinse, repeat, rinse, repeat. De levels lijken allemaal op elkaar, met hier en daar een sectie met vuur of ijs, want dat is een normaal iets om te hebben in een antieke toren, en zijn zo lineair opgebouwd dat je je afvraagt waarom je in godsnaam een kompas met quest marker bovenin je scherm hebt staan. Hier en daar vind je schatkisten met loot erin, maar ze staan vaak gewoon naast het pad en glimmen zo ontiegelijk hard, dat zelfs Stevie Wonder ze nog niet over het hoofd zou kunnen zien. Deze kistjes zijn wel belangrijk, omdat deze loot bevatten en daar doe je het eigenlijk allemaal voor. Kijk, Babylon's Fall is niet alleen een actie-RPG, maar ook een live-service game. Dit houdt dus in dat de ontwikkelaar er alles aan doet om jou elke dag zo veel mogelijk te laten spelen. Loot in verschillende zeldzaamheidsgraden rondstrooien is een van die live-service dingen. Je verslaat een vijand of opent een kistje en je ziet een voorwerp met een felgekleurde aura spawnen. Wil je weten wat het is dat je gekregen hebt, moet je wachten tot je het level voltooid hebt, want zolang je in de Zigoerrat op een missie bent, kun je niet checken wat het is dat je hebt gekregen. Dit is gedaan om de focus op de missie te houden en de speler niet uit de flow van de game te halen, ware het niet dat die flow er al niet echt in zat.

De combat in Babylon's Fall bestaat namelijk uit een snelle aanval die je kunt doen en een zware aanval. Deze kun je met elkaar afwisselen om combo's aan elkaar te rijgen. Daarnaast kun je ook gebruikmaken van twee extra armen die van je Gideon Coffin, die Dora rugzak die je bovennatuurlijke krachten geeft, af komen. Deze twee armen kunnen namelijk ook wapens vasthouden en deze kun je gebruiken, ongeacht wat je eigen lichaam aan het doen is. Deze aanvallen kosten energie, dat weer opgebouwd kan worden door combo's met je normale handen te doen. Welke wapens je in welke hand plaatst, bepaalt hoe deze wapens aanvallen. Heb je bijvoorbeeld een zwaard in je lichte hand, dan kun je er snel mee zwaaien. Geef je een van je Gideon Coffin-handen een zwaard, dan zwaait deze ermee rond in een grotere radius. Momenteel kun je kiezen uit een zwaard, boog, staf, hamer of schild. Naast aanvallen, kun je ook dodgen en als je een schild vast hebt ook blocken en parryen. De combat in Babylon's Fall is dus best interessant, ware het niet dat het allemaal erg traag aanvoelt. De combo's lopen niet lekker in elkaar over en door de Adaptive Triggers van de PS5 moet je ze best stevig indrukken als je je Gideon Coffin wilt gebruiken om aan te vallen. Het helpt daarnaast ook niet echt mee dat de camera je vaker tegenwerkt dan meewerkt en je Gideon Coffin ervoor zorgt dat je wapens eigenlijk altijd in de weg staan, waardoor je je personage en je vijanden niet meer goed kunt zien.

A match made in hell

Zoals ik eerder al zei, is Babylon's Fall een live-service game. Dit is eigenlijk op alle mogelijke manieren te merken. De gekleurde loot in verschillende zeldzaamheidsgraden geven je een drijfveer om de missies steeds opnieuw te doen om betere loot te verzamelen. Ware het niet dat loot eigenlijk geen zak uitmaakt. Weet je nog dat ik eerder in deze review zei dat de game aangaf dat de factie die je koos zou bepalen hoe je personage speelt? Dat valt allemaal reuze mee. Elke factie kan namelijk elk wapen en elke soort uitrusting dragen. Daarnaast is uitrusting ook niet zo heel spannend. Elk stukje uitrusting dat je kunt verzamelen, heeft verschillende stats, maar ook een Power Level. Het is uiteindelijk dit Power Level dat bepaalt hoeveel schade je doet of kunt oplopen en dit Power Level is uiteindelijk ook wat bepaalt of je sterk genoeg bent voor een missie of niet. Het verzamelen van loot is dus niets anders dan zoeken naar het hoogste cijfertje. Ook wordt er tijdens het spelen een score en een rang toegekend aan elke keer dat je een combat-segment doet. Deze rangen lopen van Stone tot aan Pure Platinum, maar wat dit betekent, wat je eraan hebt of wat je ervoor krijgt, mag Joost weten. De drijfveer om te spelen, het goed te doen en loot te verzamelen, is dus ver te zoeken.

Wanneer je niet in de Ziggoerat op zoek bent naar loot waar je niets om geeft, kun je in de hub rondlopen. Hier vind je verschillende NPC's en kun je nieuwe missies ondernemen. Weet je nog dat ik aan het begin van deze review zei dat Babylon's Fall een online-only game is en ik daardoor dus ook dacht dat ik deze game nooit in m'n eentje zou spelen? Wat als ik je nou eens vertel dat ik zo goed als alle missies helemaal in m'n uppie heb gedaan? Matchmaking in deze game werkt namelijk als volgt. Je kiest een missie uit die je wilt spelen, je kiest je loadout, je drukt op ready als je zover bent en je wordt gematcht met andere spelers waarmee je vervolgens de missie gaat doen. Simpel, toch? Ja en nee. Wanneer je een missie wilt starten, gaat de game ongeveer een minuutje op zoek naar andere spelers die dezelfde missie willen doen. Worden deze niet gevonden, en die kans is best groot, gezien verder niemand deze game speelt, dan word je gewoon solo in de missie gepleurd. Naast de normale matchmaking is er ook een Quick Match-modus. Hierbij worden spelers willekeurig samen in een missie gedropt, waardoor de kans op samen spelen groter is, maar je kunt hierbij niet kiezen welke missie je gaat doen. De kans op spelers is groot, de kans op het mogen doen van de missie die jij wilt, is klein.

Tot slot wil ik het nog even hebben over één laatste dingetje. Als live-service game probeert Babylon's Fall je niet alleen elke dag te laten spelen, zoals evident is aan het loot systeem en de bonussen die je krijgt wanneer je de game opstart. Babylon's Fall heeft namelijk ook een Battle Pass met een Premium variant die geld kost. De beloningen in deze Premium tier van de Battle Pass zijn echter niets om over naar huis te schrijven en zijn verre van speciaal te noemen. Daarnaast heeft het ook een speciale shop waar je voorwerpen kunt kopen met een speciale valuta die je met echt geld aan moet schaffen. Besef je even dat Square Enix een game heeft uitgebracht die niet alleen ZEVENTIG euro kost, maar ook nog eens vol zit met microtransacties die absoluut de moeite niet waard zijn. Nee, mij niet bellen.