Review: Batman: Arkham Knight PlayStation 4

Met Batman: Arkham Knight komt de Arkham-serie tot een einde. Deze serie, die onder meer een ijzersterk fundament heeft neergezet voor tal van third-person actiegames, schotelt je een zeer bevredigende conclusie voor. De gevleugelde held sluit namelijk af in stijl, maar wordt vergezeld door een iets te aanwezige Batmobile. Dat vormt gelukkig de enige noemenswaardige smet op een verder vrijwel perfecte game. Not bad, Batman.

Vertrouwd, maar toch vernieuwd

Dat het geheim van de Batman-games schuilt in de uiterst soepele en zeer diverse combatmechanieken, is inmiddels geen geheim meer. Daar houdt men in Batman: Arkham Knight dan ook gewoon aan vast, om deze ijzersterke basis vervolgens hier en daar te verbeteren en uit te bouwen. Zo kun je nu gebruik maken van de angst die je jouw tegenstanders aanjaagt. Een zogenaamde Fear Takedown stelt je in staat om meerdere vijanden in 'n soepele slow motion beweging uit te schakelen. Verder is het vooral de Dual Takedown die erg in het oogt springt. Op sommige momenten zal Batman namelijk worden bijgestaan door een sidekick, denk bijvoorbeeld aan Robin of Catwoman. Na het opbouwen van een combo is het mogelijk om samen een vijand uit te schakelen, en geloof me, dat oogt spectaculairder dan ooit tevoren. Alle overige gevechts- en stealthtactieken werken ook nog steeds naar behoren, zo niet beter, maar de situaties waarin je deze daadwerkelijk nodig zal hebben komen minder vaak voor dan naar mijn mening in eerdere Arkham-games het geval was. Dat komt mede door een andere vernieuwing: de Batmobile.

De Batmobile is op het eerste gezicht een heuse game changer. Niet alleen oogt dit mechanische monster ontzettend vet, ook bereik je zo binnen korte tijd alle delen van Gotham en blijk je de Batmobile tevens af en toe nodig te hebben voor puzzels. Toch ben je niet de enige in Gotham die de hand heeft weten te leggen op wat modern wapentuig op wielen, ook vijandige voertuigen zijn geen zeldzaamheid. Daarvoor switch je dan ook naar de battle mode van de Batmobile, waarin je de beschikking hebt over tal van wapens. In het begin leuk, maar doordat er veel te vaak een beroep gedaan dient te worden op deze strijdmodus van de Batmobile, gaat de lol er snel vanaf. De nieuwe puzzels die door deze toevoeging ontstaan, zal de Batman-fan absoluut kunnen waarderen, maar tijdens de mobiele gevechtssituaties verloor ik het gevoel dat ik een Batman-game zat te spelen. Door de overdaad aan Batmobile-gerelateerde missies, betrapte ik mezelf erop dat ik steeds vaak begon te vertrouwen op mijn grappling hook en de Batmobile moedwillig links liet liggen.

Doortrapt, gewetenloos en angstaanjagend

Niet Arkham Asylum, niet Arkham City, maar Gotham is het toneel in Batman: Arkham Knight. Dat zorgt niet alleen voor een groter speelveld en meer variatie, het betekent ook dat er plaats is voor veel meer schurken. Praktisch iedere schurk uit het Batman-universum maakt zijn opwachting, inclusief een aantal nieuwe, zoals uiteraard de mysterieuze Arkham Knight. Maar niet alleen de Arkham Knight vertolkt een geheimzinnige hoofdrol, ook Scarecrow is een prominente, angstaanjagende boosdoener. Gelukkig vindt Batman ook een paar karakters in Gotham die wel aan zijn kant staan. Zo zijn Alfred Pennyworth, Lucius Fox en James Gordon weer van de partij, maar moet de vleermuisman soms ook op minder voor de hand liggende personages vertrouwen. Dat zorgt voor de nodige kronkelingen in het verhaal, dat over het algemeen erg boeiend is en uitermate sterk wordt verteld, voornamelijk middels veel in-game dialogen met geweldige voice-acting.

Waar de twee hoofdrollen in het hoofdverhaal worden vervuld door Scarecrow en de Arkham Knight, zal je andere gewetenloze maniakken vooral tijdens zijmissies tegen het lijf lopen. Denk onder meer aan die gestoorde pyromaan, die tweezinnige aanklager en die Zuidpolige dikkerd. Batman: Arkham Knight is dan ook een feest van herkenning voor een liefhebber van het universum en een uitstekend instappunt voor eenieder die zich hier nog niet eerder mee heeft geaffilieerd. Bovendien dient de zoektocht naar al deze schurken een hoger doel, waar je ongetwijfeld zelf achter zult willen komen.

Perfectie voor oog en oor

Eerlijk is eerlijk, waar ik persoonlijk vooral van genoot in de vorige Batman-games, is het gliden over de grote open wereld, om Batman vervolgens middels de grappling hook nog hoger te torpederen. Ook in Arkham Knight is dat weer mogelijk en dit keer in de overtreffende trap. Nooit eerder was het zo fijn om als een gemaskerde held in het luchtruim te verkeren, vooral doordat deze hele game een audiovisueel spektakel is. Gotham oogt waanzinnig en sfeervol, vooral door de nachtelijke buien die de stad teisteren. Deze pracht blijft zelfs zichtbaar als je je tijdens de in-game dialogen vergaapt aan de details van de verschillende Batsuits en wordt versterkt door de ijzersterke audio. Niet alleen klinken de personages geloofwaardig door de uiterst capabele voice-actors die hierachter schuilen, ook worden er subtiele audio clues ingezet om hier en daar informatie over het verhaal, de achtergrond van de stad of een bepaalde missie te communiceren. Gotham leeft, ook nadat het merendeel van de bevolking de stad uit pure angst is ontvlucht.