Review: Dead Space 2 PlayStation 3

Bloed, (angst-)zweet en hier en daar een traantje. Dat alles in een gepantserd ruimtepak zorgt ervoor dat de geur niet te harden zal zijn in de buurt van Isaac Clarke. Tevens zal het pak er niet aangenamer op zitten en er is lichte kans op ietwat natte beentjes (of 'n nat been in het geval dat Isaac groot geschapen is). Persoonlijk zou ik er ook nog een tweede boodschap bij dumpen op regelmatige basis, in verschillende kleuren, wanneer ik in meneer Clarke zijn moonboots zou staan. Gelukkig sta ik enkel denkbeeldig nekdiep in die hel.

Uit den dode doos

Dead Space 1 was een titel die mij en vele andere survival-horror game liefhebbers wist te verrassen. Met name omdat de game werd uitgebracht door EA hadden velen met mij het idee dat het wel een lompe actiegame zou zijn met een horror thema. Dat het echter een digitale trip door de hel zou worden, waarbij je eenzaam door een gestoorde horrorwereld sjokt met voortdurend klamme controllerhandjes, hadden maar weinig mensen verwacht. In datzelfde jaar was de nieuwe Silent Hill een behoorlijke teleurstelling, maar EA wist dat samen met het nog onbekende Visceral Studios zeer grimmig te compenseren.

Crashcart in space

Voor Dead Space 2 hield ik dus mijn hart vast. Niet omdat ik traumatische flashbackangstaanvallen kreeg naar deel 1, maar meer uit de angst dat men het zou kunnen gaan verknallen. Het nieuws betreffende dit vervolg beloofde in mijn ogen ook niet veel goeds. 'Meer actie en met multiplayer,' was waar het in wezen op neer kwam, en dat baarde mij zorgen. Mijn kast staat al vol met games die prop- en propvol zitten met actie en multiplayergames heb ik ook ruim genoeg. Wat ik te weinig heb in mijn collectie, zijn degelijke horrorgames. Maar na vijf minuten Dead Space 2 zelf te hebben gespeeld was het meteen duidelijk: Visceral snapt het nog steeds!

Rennen, gillen, duiken, huilen, vallen, afgaan en weer doorbloeden

De game begint als je met Isaac Clarke als een malle voor zijn leven moet rennen. Dat gaat dermate paniekerig dat het bekende liedje van Herman Van Veen, wat ik al vaak heb gequoteerd, heropgenomen zou moeten worden door The Dillinger Escape Plan om het de juiste 'mood' te geven. Tevens heeft onze held een dwangbuis aan, en loop je daar het eerste kwartier nog in rond. Dus dà¡t bedoelden ze met meer actie! Daar kan ik wel mee leven (en Isaac vaak doodgaan). Isaac heeft nu ook echt een gezicht, stem en persoonlijkheid, wat je meer binding geeft met de held, en is dus een slimme toevoeging.

Oud bloed op een nieuwe jas

Dead Space 2 speelt verder vrijwel hetzelfde als zijn voorganger. De besturing is hetzelfde gebleven, en veelal heb je nog steeds dezelfde wapens. Je zit echter in een nieuwe locatie, en het verhaal en de situaties waarin je terecht komt zijn volledig anders. Nog steeds heb je dat eenzame, nare gevoel het grootste gedeelte van de tijd, maar omdat Isaac nu ergens anders is, verloopt de gameplay ook op een andere manier, die logisch aanvoelt. Je kunt nu wel echt door gewichtsloze ruimtes heen vliegen en Isaac komt ook vaker echt in het vacuum van het heelal om naar een andere locatie te gaan of iets te repareren.