Review: Far Cry Primal PlayStation 4

OEH! AH! OBOLOU OBOLOU!! BANDAWEE BOEKOELOE! Nee, ik heb zelf ook geen flauw idee wat ik hier zojuist heb getypt, maar het komt in ieder geval indrukwekkend over. Natuurlijk is dat grotendeels vanwege dat ALLES MET HOOFDLETTERS is, maar lees het maar eens hardop voor! Goed. Nu nog een keer en sla jezelf op je borstkas terwijl je dit doet. Scheur je kleding los, schreeuw het uit, besmeer je lichaam met bloed (verf mag ook), geef alle personen in je naaste omgeving een goeie kopstoot en SCHREEUW het NOG EEN KEER! VOEL DIE INNERLIJKE BARBAAR! VOEL JE EEN HOLENMENS!! BECOME PRIMAL!!!! Allemaal geen zin in zeker? Nou, ga dan maar lekker Far Cry Primal spelen, dat is een goed alternatief.

Pre(-historic) Cry

Zoals ik al aangaf in mijn preview over Far Cry Primal zag het ernaar uit dat deze Far Cry beduidend anders ging zijn dan alle voorgaande delen. Ik bleek hierin gelijk te hebben, want Boy concludeerde in zijn gespeeld artikel van Far Cry Primal namelijk precies dat. De kern van Far Cry is dat het een first-person game is die zich afspeelt op een exotische locatie, waarbij vanaf deel twee meer elementen vooral zijn komen vast te liggen als onderdeel van de Far Cry-games, zoals het veroveren van basissen en de verschillende tactieken waarop je dit kunt doen. Deze twee basis elementen plus een paar kleine dingen van de afgelopen games, zitten ook allemaal in Far Cry Primal. En elke nieuwe Far Cry ziet er weer supergelikt en mooi uit. En deze ook, nou en OEF!

Hele grote ballen

Far Cry Primal is net als Far Cry 3: Blood Dragon een game met Far Cry in de titel vanwege deze zojuist benoemde basis-elementen, terwijl het een op zichzelf staande titel is die sterk afwijkt. Dat is al vanaf de eerste minuut duidelijk, wanneer je met je stamgenoten probeert een Mammoet te doden tijdens een jacht, met niks meer dan speren. Het formaat ballen was in de prehistorie groter dan dat van nu, dat is gelijk wel duidelijk. Er gaat echter tijdens het jagen het én en ander fout. Jou wordt vervolgens door een stervende mede-jager verteld dat de clan waar jij bij hoort, de Wenja, weer herenigd moet worden in het huidige Oros land. Leuk, zoén zware last even in je schoen...eh, sandalen eh, op je blote voeten gelegd krijgen. Gelukkig wordt de hoofdpersoon bestuurd door ons gamers, die juist uitkijken naar grote uitdagingen en onmogelijke missies. Kom maar op! En hoe heet je deze keer? TAKKAR!

Meester der beesten

En Takkar is niet de eerste de beste kwijlende holbewoner die je te bedienen krijgt, nee het blijkt dat hij, jij dus, een heuse BEAST MASTER is (ja dat moet met hoofdletters, kijk eens naar die term!). Dat betekent dat je vrijwel alle dieren kunt temmen, praktisch zonder een handomdraai. Dit leer je te doen dankzij een sjamaan waarnaar je op zoek gaat. Je krijgt over deze sjamaan te horen wanneer je de eerste Wenja lid hebt gerekruteerd, een botte dame die de oren van haar tegenstanders verzameld*. Zo begin je langzaam vanuit een grot je clan op te bouwen, terwijl verscheidene andere clans je het leven zuur maken. De grootste clan waar je tegenop moet vooral in het begin is de Udam , die er nogal uit zien als Neanderthalers (zijn het denk ik ook). Deze Udam-clan is eigenlijk de hele leefomgeving van de Wenja aan het inpikken, en dat dat door middel van vooral knuppelgeweld.

*In die tijd kon je nog geen postzegels of amiibo's verzamelen, dus begrijpelijk. Trouwens een leuke trivia filmvraag tussendoor: In welke film zit ook een personage die dit doet, en door welke acteur wordt deze gespeeld?

Stone(d)age

Aan jou dus om eens even te laten zien dat je niet zomaar op je rug gaat liggen. Je moet op zoek gaan naar een aantal Wenja sleutelpersonen zoals de sjamaan, die jou nieuwe skills kunnen leren. Aan de hand van de opdrachten die ze je geven loopt veel van het verhaal. Eentje leert je allerlei nieuwe skills op gebied van jagen, en moet je allerlei unieke beesten gaan zoeken. De sjamaan helpt jou niet alleen met beast master skills maar ook door je spirit te laten verplaatsen met soort van drugstrips. Je krijgt dan droomachtige scènes waarbij je achter een uil aanvliegt, of waarbij je rondloopt en erachter komt waarom de Udam clan jouw gebied in is getrokken. Het verhaal draait allemaal voornamelijk om jou en deze sleutelpersonen in de clan. Qua verhaal opbouw en verlopen van plot is dit redelijk vergelijkbaar met voorgaande Far Cry delen dus. Alles draait om verkennen en overleven met je clan. Constant ben je bezig mysteries op te lossen en je clan sterker te maken, met de nodige twists en tegenslagen.

Primal Skills

De unieke skills die je in deze game hebt zijn een belangrijk onderdeel van het verhaal, want afgezien van originele gameplay elementen zorgen ze er ook voor dat je verder komt in de gamewereld. Het dieren temmen is ontzettend gaaf, waarbij je met bait en sneaken zo een beest kan temmen, welke je daarna te allen tijde kunt oproepen. Je kunt ook de stats van de getemde beesten bekijken, waarbij de jaguar bijvoorbeeld vooral goed is voor stealth, en die ene zeldzame brute beer goed voor hele harde klappen uitdelen. Stealth werkt overigens super en speelt heerlijk. Bovendien is het ook nodig, want de grote beesten in het wild zijn echt gevaarlijk (en niet meer zo irritant hyper-agressief als bij Far Cry 4 gelukkig). Uiteindelijk vind je ook drie beesten waarop je kunt rondrijden. Hoe tof dat is, behoeft geen uitleg lijkt mij. Verder kun je een uil oproepen die je helpt met bespioneren en bombarderen, wederom heel gaaf. Dankzij crafting krijg je steeds betere bogen, speren en bijlen, plus dat je een grappling hook krijgt voor weer verse uren primal Batman-stukjes. Ook leer je goeie winterkleding te maken voor de koude noordelijke stukken van Oros, zodat je niet doodvriest. Of je ballen eraf, en dat wil je al helemaal niet, want je hebt die heel hard nodig in Far Cry Primal.

Far Crying out Loud

Je kunt in de prehistorische wereld waarin je rondloopt van alles doen. Je kunt bijvoorbeeld jagen, plantjes verzamelen, met Wenja-events clangenoten redden of helpen, grotten verkennen en dorpen bevrijden. In het begin wanneer je erop uit gaat lijkt het allemaal nogal een drukke toestand, maar uiteindelijk vind ik juist veel rust in de game zitten. De rustige momenten in gameplay, verhaal en sfeer zijn de momenten waarop de game het meeste karakter en sfeer uitstraalt. De momenten waarop je als een gek met pijl en boog, knuppel en speer loopt rond te vechten, voelen al snel erg bekend aan. Het is ook net wat je prefereert, maar ik houd er erg van wanneer een game je naar nieuwe plekken brengt en nieuwe ervaringen geeft. Far Cry Primal doet dit met name bij grotten verkennen of een zeldzaam dier voorzichtig moeten tracken, niet bij verdedig dorpje x of bevrijd clan-pipo y en z.