Review: Sonic Superstars - Aardige platformer Pc

Na diverse 3D-avonturen is de blauwe snelheidsduivel Sonic weer terug in een nieuwe 2D-platformer. Natuurlijk hebben we met games als Sonic Mania en Sonic Origins echt wel onze portie 2D-actie gehad, maar qua nieuwe games moest de egel het vooral hebben van 3D-avonturen. Meestal waren dit niet echt succesverhalen, al heeft Sonic Frontiers het best redelijk gedaan. Met Sonic Superstars wacht ons eindelijk weer een nieuw 2D-avontuur. De oude kenmerkende games zijn in een nieuw jasje gestoken. Werkt dit beter voor Sonic dan 3D? Je leest het in deze review.

Speelt niet intuïtief

Dr. Eggman heeft weer eens snode plannen gesmeed en heeft hierbij de hulp ingeroepen van Fang. Hoog tijd voor Sonic om opnieuw op te komen draven en de kwaadaardige Robotnik tot stoppen te brengen. Want wie anders dan Sonic kan ervoor zorgen dat Dr. Eggman tot bedaren wordt gebracht? Nou, Tales, Knuckles en Amy bijvoorbeeld. In dit avontuur zit je niet in het vaste stramien dat je per se met Sonic moet spelen. Het kan wel, maar als je de game liever doorspeelt met een van de andere personages, dan is dat ook mogelijk. Die keuze is aan jou. Je kunt de game zelfs met vrienden spelen in co-opmodus. Dit is leuk en werkt zo goed als het kan voor een dergelijke game. Alleen als je buiten beeld raakt, dan moet je respawnen en dat gebeurt nogal snel in een Sonic-game. Voor het verhaal is het wel nodig dat je bepaalde levels als een specifiek personage doorspeelt, maar het gaat hier echt om enkele levels. Het gros kun je spelen met jouw favoriete Sonic-personage. Ieder personage heeft zo zijn voordelige eigenschappen, maar geen van allen springt er echt uit.

Sonic Superstars speelt zich af op de Northfall Islands. Dit betekent dat we dit keer niet van start gaan in de te verwachten Green Hill Zone, maar in een ander level. De levels zien er kleurrijk en levendig uit. De grafische 3D-stijl doet de game echt goed en geeft Sonic de nodige frisse wind. Zoals altijd doorkruis je verschillende werelden die allemaal zo hun eigen thema bevatten. Veel van deze thema's kennen we ook al uit eerdere Sonic-games en ze voelen op dit gebied niet heel origineel aan. Hoewel het design van de levels in eerste instantie prima aanvoelt, wordt dit naarmate je het einde nadert steeds minder. Door tactisch geplaatste obstakels wordt de snelheid uit het spel gehaald. Als je je snel door de levels beweegt - zeker in de latere levels - kun je er zeker van zijn dat je geraakt gaat worden. Hierdoor wordt je eigenlijk geforceerd het allemaal wat rustiger aan te doen en dat voelt behoorlijk tegennatuurlijk voor een Sonic-game.

Chaotische frustratie

Qua besturing zit het bij Sonic Superstars wel snor. Dit werkt zoals je het zou verwachten en werkt bovendien ook zoals het zou moeten. De inputs die je doet worden direct doorvertaald naar je beeldscherm. Niet geheel onbelangrijk voor een game waarin snelheid toch een belangrijke rol speelt. Sonic Team heeft voor Sonic Superstars ook een nieuwe rol gegeven aan de Chaos Emeralds. Vanzelfsprekend zitten deze in de game, maar deze geven je ook nog specifieke superkrachten. Er zijn er zeven en ieder heeft zijn eigen unieke uitwerking. Zo kun je bijvoorbeeld extra Sonic oproepen, een bonenstaak tevoorschijn toveren of tegen een waterval in zwemmen. De superkrachten zijn gedurende de levels elk moment te gebruiken, maar hebben een beperkte tijd waarin je ze kunt benutten. Eenmaal geactiveerd, verdwijnen ze na een aantal seconden weer. Sonic krijgt op momenten tijdens het spelen van levels een ingeving waardoor je weet welke kracht je waar kunt gebruiken.

Helaas voelt dit alles een beetje betekenisloos aan. Met een beetje mazzel kun je wat extra ringen veroveren of een Sonic-munt pakken, maar dat is dan ook wel het enige voordeel dat je uit de superkrachten kunt halen. De Chaos Emeralds zijn te vinden in verschillende levels, waarbij je achter ze aan moet gaan. Als je ze niet binnen de tijd weet te pakken, dan moet je het hele level opnieuw spelen. Dit achtervolg-spelletje is bij tijd en wijlen ontzettend frustrerend. De camera is vastgezet, waardoor je nooit het gevoel krijgt dat je ook maar enige invloed op de jacht naar een nieuwe superkracht hebt. Met een beetje pech is de tijd om en kun je dus weer opnieuw beginnen. De frustratie die dit met zich meebrengt weegt eigenlijk niet op tegen het voordeel dat je uit zo'n Chaos Emerald haalt. Uiteindelijk heb je ze niet echt nodig.

Baas onder baas

Uiteindelijk draaien Sonic-games voor een deel ook op de bazen. In dit deel zijn deze vanzelfsprekend ook weer van de partij. De klassieke trucjes om bazen in luttele seconden te verslaan door er achter elkaar meermaals op te stuiteren is eruit gesloopt. Dit is niet meer mogelijk. Wat je hiervoor terugkrijgt zijn bazen waar vooral je geduld op de proef wordt gesteld. De bazen zijn stuk voor stuk niet moeilijk. Hooguit onvoorspelbaar in het begin, waardoor je soms niet weet wat je precies moet doen. Zo was er bijvoorbeeld een baas in Sand Sanctuary waarbij ik gewoon niet door had dat ik iets terug moest kaatsen. Wat ze wel allemaal gemeen hebben is dat ze onnodig lang duren. Soms ben je met een baas wel een minuut of tien bezig, terwijl deze helemaal niet moeilijk is. Het is vooral steeds wachten tot je de baas kunt raken en in de tussentijd moet je af en toe iets zien te ontwijken.

Het verhaal van Sonic duurt niet al te lang. Met enkele uurtjes ben je er echt wel doorheen. Mocht je het verhaal helemaal door hebben gespeeld, dan staat er achteraf nog een verrassing te wachten. Ik ga er in het kader van spoilers verder niets over zeggen, dit moet je zelf ontdekken. Daarnaast zijn er nog twee modi die je kunt spelen: een Battle Mode en een Time Attack Mode. In de Battle Mode moet je het opnemen tegen anderen in drie minigames. Iedere minigame heeft weer een andere opdracht. Zo moet je bijvoorbeeld de meeste sterren verzamelen, of het snelst een level uitspelen. Dit kan zowel online als offline, maar deze gamemodus voelt erg karig aan. Daarnaast heb je nog een Time Attack Mode die ook ontzettend weinig om het lijf heeft. Je krijgt de simpele opdracht om de levels die je al hebt gespeeld zo snel mogelijk opnieuw te spelen. That's it. Waarschijnlijk had ik kritiek geuit als er alleen een verhaalmodus in de game had gezeten, maar dit soort toevoegingen hadden net zo goed achterwege gelaten kunnen worden.