Review: SteamWorld Build - Een oppervlakkige uitkomst Pc

De SteamWorld franchise bestaat uit games die allemaal behoren tot een ander genre. De studio Station voegt daar nog een genre aan toe. SteamWorld Build is namelijk een combinatie van het strategische city-builder en Dungeon management genre. De Anno-franchise en Dungeon Keeper hebben deze genres grootgebracht en die invloed is duidelijk terug te zien bij de gameplay van SteamWorld Build. De ontwikkelaars hebben de typerende SteamWorld stijl overgebracht en daardoor is de game erg kleurrijk. De juiste ingrediënten zijn dus aanwezig, maar in deze review kom je erachter dat de soep genaamd SteamWorld Build nogal smakeloos is.

Iedereen heeft wensen

In mijn preview van SteamWorld Build benoemde ik de potentie die de game heeft. Ikzelf ben gek op het city-builder genre, en kan de Anno-franchise en games zoals Dungeons 4 erg waarderen. Hoewel de SteamWorld franchise voor mij onbekend terrein is, heb ik de wereld altijd interessant gevonden. Je zou dus denken dat de ontwikkelaars een pareltje van een game hebben gemaakt, want ze combineren toffe elementen. Helaas is niets minder waar, want SteamWorld Build is nogal teleurstellend. Laten we daarom de game eens uitgebreid onder de loep nemen. Een groep SteamBots, met als hoofdpersonen Jack Clutchsprocket en zijn kleindochter, trekken naar een vervallen dorp met een mijnschacht. Naast de mijn en een vervallen treinstation is er niets over van het dorp, waardoor jij het dorp weer moet opbouwen. In de mijn liggen namelijk raketonderdelen die nodig zijn om de planeet te verlaten. Om dat te bereiken moet je de mijn uitbreiden, zodat je op de drie verdiepingen de overblijfselen van een raket kunt opgraven. Na het maken van de raket en het verzamelen van benzine wordt er vervolgens met een kleine plottwist het verhaal afgerond. In een interview hebben de ontwikkelaars verteld dat ze de nadruk wilden leggen op het opbouwen van het dorp en daardoor zijn de dialogen ingekort. Hierdoor hou je een verhaal over wat de basis legt voor de gameplay, maar verder totaal geen nut heeft. De personages worden amper geïntroduceerd en daardoor kun je er ook geen band mee opbouwen. Games als Frostpunk en Anno 1800 hebben laten zien dat een verhaal met uitgebreide dialogen wel degelijk samengaan met het city-builder genre. Het is dan ook jammer dat ze het niet hebben aangedurfd om een diepgaand verhaal aan SteamWorld Build toe te voegen. Hoewel de game vijf verschillende mappen biedt, blijft het verhaal en de gameplay precies hetzelfde. Het blijft draaien om die zes raketonderdelen. Elke map biedt wel een specifiek gebouw als beloning, maar naast het uiterlijk hebben de mappen geen invloed op de gameplay.

Ik heb ondertussen honderden uren in games zitten die behoren tot het city-builder genre en de vele subgenres die er zijn. Als jij je in die uitspraak herkent, dan behoor je simpelweg niet tot de doelgroep die de ontwikkelaars voor ogen hadden. Op het moment dat ik ruim een half uur van mijn scherm weg kan lopen, zonder dat er wat vermeldenswaardig gebeurt, toont al aan dat SteamWorld Build totaal geen uitdaging biedt. Je hoeft niet eens vooruit te denken en het is niet mogelijk om je eigen doelen te verzinnen. Voordat je al compleet afhaakt, laten we eens gaan kijken naar de gameplay. In SteamWorld Build moet je een dorp oprichten dat de typische gameplay volgt van wat ik een strategische city-builder noem. Je krijgt per direct toegang tot de huizen van de Workers die werken in de simpele fabrieken. Na het behalen van een specifieke hoeveelheid Workers wordt de klasse uitgebreid en krijg je toegang tot nieuwe fabrieken. De Workers hebben dan ook nieuwe behoeftes die je moet verzadigen, wil je toegang krijgen tot de Engineers. Zij werken dan weer in de meer geavanceerde fabrieken. Eén van hun behoeftes is een drankje genaamd Moonshine. Om deze te leveren heb je eerst een fabriek nodig die zand verzamelt. Het zand wordt vervolgens in een andere fabriek omgezet naar flesjes. In de cactusboerderijen wordt het sap van de cactus geproduceerd die vervolgens geleverd moet worden aan de Moonshiner-fabriek. Hierdoor heb je meerdere kleine productielijnen. Daarnaast moet je nog andere gebouwen neerzetten. Dit kan een salon zijn, een wasserette of een reparatiewinkel. Deze zijn gebonden aan de vier klassen, waardoor de AristoBots en Scientists geen behoefte hebben aan een supermarkt of het eten van cactussen. Zij willen dan weer hamburgers, schoon water en bijvoorbeeld een telescoop. Dit systeem zit goed in elkaar, maar de productielijnen zijn eigenlijk te compact, waardoor strategie geen onderdeel is van de game. Je smijt gewoon wat gebouwen neer op de map en vervolgens ben je klaar. Nu is dit natuurlijk kort door de bocht, maar je hoeft de bijgeleverde grafieken amper in de gaten te houden. Wanneer je SteamBots tijdelijk geen toegang hebben tot de spullen die ze willen is er geen reden tot paniek. Natuurlijk verlies je af en toe een SteamBot, maar dat heeft amper invloed. Zolang de basis er is, zul je namelijk weinig verliezen en de SteamBots zullen niet staken.

Steeds verder naar beneden

De game kent in totaal drie moeilijkheidsgraden die weinig van elkaar verschillen. Het heeft voornamelijk impact op de economie, waardoor je op de hoogste moeilijkheidsgraad meer SteamBots nodig hebt om alles in de mijn te financieren. Dit betekent dat je voornamelijk aan het wachten bent, totdat je genoeg geld hebt om de gebouwen te plaatsen. Dit brengt ons direct bij de rol van de mijnschacht. Wanneer je de mijn hebt gerepareerd, is het tijd om grondstoffen te delven. Net zoals bovengronds zijn er verschillende SteamBots die het werk opknappen. De mijnwerkers hakken de grond en de steen weg, terwijl de Prospector grondstoffen opbergen. De Mechanics bouwen en repareren de machines, terwijl de soldaten ervoor zorgen dat iedereen veilig blijft. Om te voorkomen dat de mijn instort, zul je ook stutpalen moeten neerzetten. De eerste ondergrondse verdieping moet je zien als een tutorial. Er dreigt namelijk nog geen gevaar en daardoor kun je zonder problemen op zoek naar de grondstoffen die je nodig hebt. Om de kamers van de ondergrondse SteamBots te kunnen plaatsen, heb je goud nodig. Mocht je niet genoeg goud kunnen vinden in de mijn dan kun je het treinstation bezoeken. Hier kun je namelijk goud, robijnen en allerlei bonuskaarten kopen die effect hebben op de gebouwen en ondergrondse kamers.

Hoewel het verhaal vooral gericht is op het vinden van de raketonderdelen, ben je voornamelijk bezig met de grondstoffen. De Engineers kunnen namelijk gereedschappen maken, maar daarvoor heb je schroot uit de mijn nodig. Ook water, gas en olie zijn alleen ondergronds te vinden en spelen een belangrijke rol in de vele fabrieken bovengronds. De SteamBots die lekker bovengronds aan het chillen zijn, hebben ook invloed op de mijn zelf. De pikhouwelen en drilboren zullen eerst gemaakt moeten worden, voordat je zandsteen en graniet kunt weghakken. Daarnaast heb je eerst Engineers nodig, voordat je bruggen over de ravijnen kunt bouwen. De mijn heeft ook nog wat mysteries voor je klaarliggen. Zo zijn er kistjes met beloningen en blauwdrukken te vinden, waardoor je transportbanden en teleports kunt neerzetten. Hiermee kun je dus het afleveren van de goederen versnellen. Het dorp en de mijn hebben elkaar hard nodig en de ontwikkelaars hebben die combinatie goed in elkaar gezet. Wanneer je terechtkomt op de tweede en derde laag van de mijn, wordt het iets lastiger. Daar wonen namelijk de insecten en kwaadaardige robots. Om de zoveel minuten vallen zij alles in de omgeving aan, waardoor je soldaten en geschuttorens nodig hebt. Op de hoogste moeilijkheidsgraad krijg je meer en sterkere vijanden, maar ook hier werd ik niet uitgedaagd. Hoewel de vijanden de machines en de kamers vernietigden, wisten mijn SteamBots het telkens op tijd te repareren. Het is vooral jammer dat je de soldaten niet kunt aansturen. Je wordt namelijk aan meerdere kanten aangevallen en de soldaten verdelen zich niet evenredig.  Dit kan leiden tot ongemakkelijke situaties, maar als je genoeg Mechanics en een duidelijke lay-out hebt, is er weinig aan de hand. Het opgraven van de raketonderdelen maken deze vijanden ook wakker, waardoor je er zeker van moet zijn dat je soldaten het aankunnen. Het dorp bovengronds wordt nooit bedreigd, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. En dat is eigenlijk jammer, want hierdoor check je het dorp alleen wanneer je nieuwe fabrieken moet neerzetten of wanneer de trein arriveert.

Een kleurrijke afsluiting

Ik vind het vervelend om SteamWorld Build zo negatief te beoordelen. Zoals je hebt kunnen lezen, is de basis van de game helemaal niet zo verkeerd. Het grootste probleem waar ik mee te maken had, is dat het mijn aandacht niet vasthield. Het is normaal dat je bij een city-builder wel even je aandacht ergens anders op kunt richten, maar SteamWorld Build werd al gauw een game die ik op de achtergrond aanzette. Je kunt natuurlijk de keuze maken om de game daarvoor aan te schaffen, want het biedt in dat opzicht ook rustgevende gameplay. Ik vond alleen het opstarten van het dorp leuk en was na het voltooien van één map eigenlijk wel klaar met de game. In het begin wilde ik nog een mooie stad maken met de decoraties die je krijgt. Deze passen goed bij de SteamBots en zijn daardoor leuk om neer te zetten. Ze hebben alleen geen impact op de burgers en daardoor heb ik ze weinig gebruikt op de andere twee mappen. De eerste map die je uitkiest, is nog plezierig te noemen. Het ligt een beetje aan je speelstijl, maar een map kan tien uur duren. Het voordeel van de eerste map is namelijk dat je nog niet weet wat er gaat gebeuren en hoe het verhaal afloopt. Wanneer dit wegvalt, blijven er weinig redenen over om alle mappen te voltooien. Ik heb voor de review de drie moeilijkheidsgraden op drie verschillende mappen voltooid. Daarnaast besloot ik om direct alle achievements te halen, omdat ik er nog vier miste. De achievement hunters zullen het ook lastig krijgen, want je zult moeten grinden. Was dit allemaal niet aan de orde geweest dan had ik de game afgesloten na de eerste map. Het idee achter SteamWorld Build is goed, maar de uiteindelijke uitkomst is helaas te oppervlakkig. Heb je echter nog nooit een strategische city-builder gespeeld dan zul je er meer plezier uit halen. Je leert dan zonder al te veel stress kennis te maken met het genre. Ik kan de game hier specifiek op beoordelen, maar zelfs als een soort cozy city-builder biedt het gewoon te weinig.

Om toch nog positief te eindigen wil ik ook stilstaan bij de stijl van SteamWorld Build. Het is namelijk erg kleurrijk en de gebouwen zijn gedetailleerd. Je ziet bijvoorbeeld dat de cactussen geperst worden en dat de boomstammen in stukjes worden gehakt. De gebouwen passen daardoor goed bij de stijl en geven duidelijk aan welk product ze maken. In de mijn zorgen de mijnwerkers ook voor een veilige werkomgeving. Wanneer ze niets te doen hebben, worden de muren verstevigd, hangen ze lantaarns op en bouwen ze relingen bij het ravijn. Bovengronds zul je ook tuimelkruid voorbij zien komen. De wind zorgt ervoor dat deze naar je dorp toe rollen. Daar mag je de wind dankbaar voor zijn, want er zitten grondstoffen en diamanten in verscholen. Dit is erg leuk bedacht en voegt daadwerkelijk iets toe aan de gameplay. Daarnaast valt er niets te klagen over de interface. Het is namelijk duidelijk en compact, waardoor je snel alle informatie kunt zien. Mocht je ondanks mijn negatieve punten wel zin hebben in SteamWorld Build dan moet je weten dat ik geen bugs ben tegengekomen. De game draait dus zonder problemen.

Het gebruikte beeldmateriaal is gemaakt tijdens onze speelsessies op pc.