Anita met The Medium

Het jaar 2021 bestond voor mij voornamelijk uit het spelen van games uit de voorgaande jaren. Niet alleen omdat ze in mijn backlog zaten, maar ook omdat ik nog steeds games uit de afgelopen vijf jaar moet spelen. Hierdoor heb ik eigenlijk weinig grote games aangeraakt en ziet het ernaar uit dat games zoals Halo Infinite, Kena: Bridge of Spirits en Far Cry 6 pas volgend jaar door mij worden opgepakt. Toch heb ik ontzettend genoten van dit gamejaar. Zo ben ik nog steeds aan het genieten van Assassin's Creed: Valhalla en heeft Valheim mij laten herontdekken hoe leuk het is om samen met een groep te gamen. De vraag of ik mee wilde doen met een Valheim-stream zorgde er uiteindelijk voor dat ik meedeed aan de Pokémon UNITE en Halo Infinite-streams. Gamen met de redactie op stream is dan ook één van de hoogtepunten van dit jaar en ik had nooit verwacht dat ik die stap zou maken. 2021 kenmerkte zich ook door verschillende demo’s en games die nog in de Early Acces zitten. Chernobylite verraste mij door verschillende elementen uit genres te combineren, maar om die game als Game of the Year te bestempelen voelde toch niet goed. Hierdoor was het lastig om een game te kiezen, totdat ik opeens bedacht dat ik dit jaar ontzettend heb genoten van een echte horror-game. Een genre dat ik normaal gesproken totaal negeer.

Wat heeft ervoor gezorgd dat ik dit jaar opeens wel kon genieten van een horror-game? Een vraag die mij ook bezighield en het heeft allemaal te maken met The Medium. Bram was in zijn review van The Medium positief, maar uiteindelijk was het de stream van Eilish die het laatste zetje gaf om de game toch uit te proberen. Ik wist dat de stemacteur Troy Baker onderdeel was van The Medium, maar toen ik de stem van The Maw hoorde moest ik het zelf ervaren. Horror-games en personages als The Maw zijn lang zo eng niet als je een stream of video bekijkt. The Maw is echter niet het enige wat mij aantrok. Al gauw was ik compleet opgeslokt door het verhaal en de vele vraagstukken die het losmaakt. Veel van deze vragen worden pas aan het eind van de game beantwoord. Hierdoor kon ik niet anders dan doorspelen, want ik moest de antwoorden weten. In The Medium speel je als Marianne die een sterke persoonlijkheid heeft, maar uiteindelijk was het Thomas waar ik compleet voor viel. De personages zijn ontzettend goed uitgewerkt en dat maakt het einde van de game alleen maar beter, want dan snap je pas de connecties. Naast het verhaal en de stemacteuren was ook de gameplay ontzettend interessant. De twee werelden zien er niet alleen goed uit, maar zijn ook met elkaar verbonden. Hierdoor wordt het scherm in tweeën gedeeld en loopt Marianne in beide werelden. Dit is belangrijk voor de gameplay, omdat je op deze manier de puzzels oplost en in nieuwe kamers terechtkomt. Door de krachten van Marianne en de subtiele hints van Sadness is het logisch dat je het hotel verkent, terwijl er een monster rondloopt. Hoewel de sfeer van de game ontzettend gespannen is, zorgde dit er juist voor dat het hotel net wat minder eng was. Daarnaast is mijn ervaring dat logica en horror-games niet samen gaan, echter laat The Medium zien dat het juist wel een goede combinatie kan zijn. Ik heb The Medium niet alleen met plezier gespeeld, maar wilde direct na het einde al een tweede deel. Ondanks dat de game niet perfect is, is de game speciaal genoeg om te nomineren voor De Gameliner Awards.

De Gameliner Awards zijn in volle gang! Elke redacteur deelt zijn/haar uniek verhaal over hoe ze dit gamejaar beleefd hebben, maar we zijn ook benieuwd naar jouw mening! Hoe zag jouw gamejaar eruit? Laat het ons weten in de comments. Om het jaar mooi af te sluiten, geven we een berg aan prijzen weg. Klik hier om niks van de Gameliner Awards te missen!