De Rondvraag: Wat zijn jouw ervaringen met de Sonic-franchise?

Sonic, de oude mascotte van SEGA, was in zijn tijd de grote rivaal van Mario. Hij schoot door de velden, verzamelde zoveel mogelijk ringen en bevrijdde zoveel mogelijk kleine schattige beestjes. Aan het eind van het level nam Sonic het op tegen de steeds terugkerende Dr. Eggman. Deze formule is in de loop der jaren met de consoles meegegroeid en hierdoor werd de gameplay enigszins aangepast. Gisteren is de nieuwe Sonic-game Sonic Frontiers uitgekomen en dit wordt de eerste Sonic-game met een open wereld. Je kunt meer over de game lezen in Rudy's Alles wat je moet weten van Sonic Frontiers. De laatste jaren zijn er verschillende Sonic-games uitgekomen die niet altijd even populair waren. De kwaliteit van de games was niet altijd even consistent en daarom vroeg ik aan de redactieleden wat hun ervaringen met de Sonic-franchise zijn.

Jork kijkt liever

Het aantal ervaringen met Sonic op gamegebied is bij mij op nog geen hand te tellen. Zo is Sonic niet mijn vechter in Super Smash Bros, met zijn snelle en dynamische bewegingen raak ik snel de kluts kwijt. Verder herinner ik mij Mario & Sonic op de Olympische Spelen in Peking, de eerste officiële crossover op de Nintendo Wii. Hier werd ik niet heel enthousiast van, een door fans gemaakte crossover van Mario en Sonic heeft de lat voor mij (te) hoog gelegd. Mijn warme en nostalgische herinneringen aan de Sonic-franchise komen van de online webserie Super Mario Bros Z. De interacties tussen de personages van Mario en Sonic waren goud, ook de gevechten van de genadeloze Mecha Sonic verliepen relatief intens en bruut vergeleken met wat ik van Super Mario gewend was. Kortom, mijn ervaringen met de Sonic-franchise: ik ben meer een kijker dan een speler.

Nils ziet regelmatig de relatietherapeut vanwege Sonic

Tja mevrouw de therapeut, ik snap het. Het hebben van een goede relatie is absoluut niet vanzelfsprekend. Maar het aantal keren dat die verdraaide blauwe egel mij voor de mal heeft gehouden, kan ik inmiddels niet meer op twee handen tellen. Het ene moment lijkt alles in orde te zijn en snelt hij zoals vanouds ongestoord door allerlei kleurrijke zones, maar het volgende moment plaatst hij weer een stel spijkers op een plaats waar ik ze nooit had kunnen zien aankomen, of introduceert hij iets of iemand waar niemand op zit te wachten. En toch geef ik hem telkens weer het voordeel van de twijfel. Er is iets onweerstaanbaars aan die blauwe rakker. Misschien is het het feit dat we elkaar al sinds de basisschool kennen? We hebben in het verleden ook echt wel plezier met elkaar gehad, maar ergens heb ik toch het gevoel dat de vlam tussen ons gedoofd is. Hij heeft het er de laatste tijd over dat hij binnenkort eens in zijn eentje de hort op gaat om de Starfall Islands te verkennen. Wellicht is het beter als ik hem eerst lekker zijn gang laat gaan en achteraf kijk of ik ook zestig euro over heb voor een ticket. Wat denk jij?

Jolien heeft nog nooit Sonic gespeeld, maar volgde wel de anime

Ik heb nog nooit een game uit de Sonic-franchise gespeeld. Waar ik de games niet gespeeld heb, volgde ik wel de cartoon van Sonic, Sonic X, op de voet toen ik jong was. De serie werd uitgezonden op Jetix en elke aflevering zat ik op de bank voor de buis. In Sonic X komen Sonic, zijn vrienden en Dr. Eggman op aarde terecht door een ongeluk met de chaosdiamanten. De blauwe egel ontmoet en bevriend al snel de rijke jongen Chris Thorndyke. Dit is de start van verschillende avonturen met Sonic op aarde om de weg naar zijn wereld terug te vinden. Misschien vind ik het nu helemaal niks meer, maar toen ik jong was vond ik dit echt geweldig om te kijken!

Claudia heeft er gemengde gevoelens over

Er zijn een paar franchises waar ik een haat-liefdeverhouding mee heb. De Sonic-franchise is daar één van. Sonic the Hedgehog is een blauwe egel en zoals ik tijdens de podcast van afgelopen maandag al heb gezegd, zijn egels mijn lievelingsdieren en is blauw mijn favoriete kleur. Ik werd als kind dus op natuurlijke wijze aangetrokken door de Blue Blur. Hoewel ik de oude 2D-games ontzettend gaaf vind en ook zelfs als volwassene nog tot in den treuren heb gespeeld, kunnen de nieuwere games mij absoluut niet bekoren. Het hele gotta go fast-idee werkt naar mijn mening niet in een 3D-omgeving. Tel daarbij gekke experimenten als Sonic Unleashed op en de levende nachtmerrie die het originele design van Sonic in de live-action film is en je hebt genoeg redenen om de mascotte van SEGA voorgoed de rug toe te keren. Gelukkig, of misschien wel eerder helaas, blijft Sonic Team het toch proberen. Ergens hoop ik dat Sonic Frontiers mijn liefde voor de blauwe egel weer voorgoed terug kan winnen, maar ik heb er toch wel een beetje een hard hoofd in.

Wat zijn jouw ervaringen met de Sonic-franchise? Ken jij de blauwe egel ook nog van vroeger of wordt Sonic Frontiers jouw eerste kennismaking? Laat het ons weten en deel het in de comments.