Drie van die: Onveranderde zaken in LIMBO voor de Switch

De game mag inmiddels al zo’n acht jaar geleden het levenslicht hebben gezien en in die tijd vrijwel ieder platform hebben aangedaan, maar dat weerhoudt Playdead er niet van om LIMBO ook naar de Switch te brengen. De sfeervolle platformer wist in het verleden flink wat punten te sprokkelen en werd door sommigen zelfs tot een vorm van kunst bestempeld. Nu LIMBO de Nintendo Switch van het ‘consoles waar ik nog op moet verschijnen’-lijstje kan strepen, is het aan mij om mijn eigen lijstje ter hand te nemen. zijnde het ‘dit is dus nog exact hetzelfde gebleven’-lijstje.

Je gaat nog steeds (of eerder gezegd) tergend vaak kapot

De leeftijd van LIMBO heeft één voordeel; ik was alweer compleet vergeten door wat voor knullige valstrikken je het licht uit de oogjes van je naamloze ventje ziet verdwijnen. Naast de meest opvallende doodsoorzaken zoals een big ass spin, een denderend rotsblok en apparaten die je de electric boogie laten dansen, stikt het in LIMBO van de subtiele vallen. Drukschakelaars die de ene keer een een hydraulische pers omhoog laat gaan en de andere keer juist op je knar laten ketsen, berenklemmen die spontaan naar je kop slingeren en diverse mechanische deathtraps, je kunt het zo gek niet bedenken of je gaat eraan kapot.

Gelukkig spreekt LIMBO vooral de masochisten onder ons aan, wat het ‘pure joy’ maakt om ons mannetje keer op keer te zien sterven. Er kleeft bijna een vorm van voldoening aan het veroorzaken van een gruwelijke onthoofding of ontleding, al is het maar omdat je hierdoor weet wat je dus vooral niet meer moet doen. Of je doet het gewoon wel weer omdat je kickt op dat soort handel, of omdat je het korte termijn geheugen van een goudvis hebt. In dat geval haal je wel dik wat uren aan gameplay uit LIMBO.

De game is qua besturing nog steeds het toppunt van eenvoud

Wanneer een game naar de Switch geport wordt, benutten de meeste ontwikkelaars de extra mogelijkheden die de console met zich meebrengt. Playdead dus niet. Nu valt er natuurlijk niet zo verschrikkelijk veel te innoveren in het geval van LIMBO, een game waarin de controls vooral bestaan uit lopen, springen, klimmen en hendels overhalen. Motion controls zijn allemaal erg vetjes in andere games, maar LIMBO is nu eenmaal niet het soort game waar dat in te verwerken valt.

Is dat erg? Nee, absoluut niet. Ik bedoel, je gaat al vaak zat kapot met de conventionele besturing, dus waarom zou je het nog ingewikkelder willen hebben? Toch zorgt het letterlijke copy/paste werk er wel een tikkie voor dat LIMBO op de Switch totaal niks nieuws onder de horizon vormt. LIMBO is nog steeds vermakelijk en uitdagend, maar is absoluut geen unieke game meer.

Wederom snap je geen klote van het plot

Over de kwaliteit van de gameplay mag in het verleden dan nog aardig gebakkeleid zijn, wanneer het op het plot aankomt is het oordeel unaniem; waar de neuk gaat dit over?! We zien een naamloos jongetje ontwaken in een bos en iedereen is erop gebrand om hem de pijp uit te helpen, maar daar houdt het dan ook op met de feiten. Inmiddels barst het voort van de theorietjes - want daar is het interwebs nu eenmaal voor - waarvan enkelen gevaarlijk dicht in de buurt komen van het werkelijke plot, aldus de bedenker van LIMBO. Voor je verder leest, SPOILERS AHOY!!!

Sommigen gooien het op de theorie dat de protagonist dood is en zijn zusje - die je aan het einde tegemoet loopt - ook. Anderen denken juist dat alleen jij kassiewijle bent en je zusje niet, al geniet deze theorie niet de voorkeur. Wat de doodsoorzaak van de kinders betreft, wordt er ook hevig op los gespeculeerd. Volgens de een zijn ze uit een boomhut geflikkerd (let maar eens op het startscherm voor en na het uitspelen) en de ander gooit het op een auto ongeluk. Naast dit alles zijn er ook nog figuren die beweren dat LIMBO het verhaal vertelt over een jongetje met een roerig verleden. Een ding is zeker; we zullen het nooit 100% zeker weten. Na acht jaar is ook dat onveranderd gebleven.

Het gebruikte beeldmateriaal is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch.

Mocht je het nog niet doorhebben, LIMBO op de Switch verschilt op geen enkel vlak van de andere versies. Enerzijds is dit prima. Waarom rommelen met een goed recept? Anderzijds heb je in acht jaar tijd al diverse malen de kans gekregen om deze platformer voor een prikkie - of zelfs gratis bij een abbo - te checken. Je moet dus wel echt een gruwelijk grote fan van LIMBO zijn om er weer je geld tegenaan te smijten, of acht jaar onder een steen hebben gelegen. Mocht het laatste het geval zijn, bereid je dan maar vast voor op meer daarvan (stenen zijn rete-lethal in LIMBO)!