Preview: Amnesia: The Bunker - Bezorgt je shellshock

Het is de beul van mijn jeugd. De veroorzaker van nachtmerries hier en daar. Hi, Frictional Games. Hoe is het leven? Het is altijd het een of het ander met deze ontwikkelaar. Aan de ene kant hebben ze sterk geschreven pareltjes op de markt gebracht, zoals Amnesia: The Dark Descent en SOMA. Ja, titels die behoren tot de beste horrorgames die dit medium te bieden heeft. Aan de andere kant schoten Amnesia: Rebirth en Amnesia: A Machine for Pigs veel te kort om diezelfde status te kunnen verdienen. Daarom was ik vanaf moment één ontzettend benieuwd naar Amnesia: The Bunker. Weet Frictional Games zichzelf te overtreffen? Ik weet in ieder geval één ding zeker: het wordt een ervaring, waarvan je shellshock oploopt.

Gruwel en geheugenverlies

Het is misschien een beetje een running gag op het moment, maar je speelt als een personage met geheugenverlies. Ja, de Franse soldaat Henri Clément wordt wakker in een bunker die verlaten lijkt. Je komt er al snel achter dat je een flink hoofdtrauma hebt opgelopen tijdens je dienst en dat er gaten in zowel je geheugen als je achterhoofd zitten. Op een enkele (en tijdelijke) mede-overlever na die je wat vage hints geeft over de problemen waarin jullie verkeren, weet je verder niks. Het is aan jou om het hele verhaal uit te vogelen, wat al grotendeels gebeurd is. Waarom zijn de muren besmeerd met bloed? Waar zijn je collega's? Waarom heeft iemand in godsnaam de enige uitweg kapot gebombardeerd met dynamiet? Genoeg vragen om je te motiveren om alle puzzelstukjes bij elkaar te zoeken. Tot nu toe is het allemaal goed en immersief geschreven, maar ik ben benieuwd of Frictional het voor elkaar krijgt om het verhaal tot het einde te laten interesseren. Ze werken immers met weinig beweegruimte.

Dat er niet zoveel ruimte is voor expansie is simpel: de horrorgame speelt zich af in een bunker tijdens de Eerste Wereldoorlog. De setting van Amnesia: The Bunker is gruwelijk. De reden dat het verhaal zo compact blijft, is omdat de locatie ervoor zorgt dat je je voelt als een rat in een doolhof. De bunker bestaat uit massieve muren - een echte mengelmoes aan gangetjes, kasten, kleine kamers en duisternis. Het doet me veel denken aan de film Barbarian. Een zeer ongemakkelijk gevoel betreedt het hoofd van de spelers. Het gevoel van claustrofobie is moeilijk af te schudden en zeker wanneer je te maken krijgt met het uitmuntende audiodesign van Frictional Games is het ontzettend gemakkelijk om bij het minste of geringste uit je slof te schieten. Oorlog is hel, zeggen ze weleens. Wanneer je de bunker betreedt snap je dat volwassen mannen hier compleet gestoord werden.

When in doubt, blow something up

Henri heeft te maken met een flink dilemma. Hij zit opgesloten in een bunkercomplex, waarvan de meeste doorgangen zijn afgesloten en iedereen die hem een handje zou kunnen helpen, heeft vaak niet eens meer handen over. Goed, wat nu? Frictional Games geeft spelers ditmaal wat meer opties. Amnesia: The Bunker vertrouwt de sandbox wat meer toe aan de speler dan in de andere delen. Het gaat zelfs een beetje de immersieve sim kant op. Het mooiste voorbeeld dat ik kan bedenken is met de gesloten houten deur. Waar de sleutel is, dat is nog eventjes een raadsel. Normaal gesproken zou je door de vele kamers moeten rondsnuffelen om de sleutel te vinden, maar als je goed op je items gelet hebt, dan zou je nog wel eens andere opties kunnen overwegen. Sleep je de zware dozen aan de kant om door een gat in de muur te kruipen? Of hou je niet zo van hard werken en gebruik je liever een gevonden granaat om de deur om zeep te helpen? Door de diverse opties ga je afwegingen maken en dit zorgt ervoor dat de speler zich heel erg aangetrokken voelt door de gameplaysystemen.

Nu denk je misschien wel dat dat het erg gemakkelijk aanvoelt. Gewoon een portie granaten verzamelen en de gehele bunker van binnenuit detoneren. Nou, ik zou het je niet aanraden. In Amnesia: The Bunker zijn er twee hoofddoelen waar je te allen tijde rekening mee moet houden: geluid en licht. Je verkrijgt licht door benzine te vinden en die in de hoofdgenerator te tanken. Zo kun je hier en daar een lichtje aanzetten. Je kunt ook je opwindbare zaklamp een hengst geven, zodat je wat voor je uit kan staren. Dit is echter een risico, want hoofddoel twee komt dan om de hoek kijken. Geluid trekt het monster aan. Dus een geweershot ook. En bij de explosie van een granaat is meneer er al helemaal als de kippen bij. Wanneer je een geluid maakt en je hoort een geïrriteerde grom uit de muren komen, dan voel je je hart een slag overslaan. Frictional Games weet spanning en intensiteit nog steeds meesterlijk over te brengen. In deze preview heb ik het nauwelijks over het monster gehad. Weet je waarom? Omdat ik die lul nog niet ben tegengekomen, maar in een uur tijd heeft Frictional het wel voor elkaar gekregen om mij zo paranoïde te maken als menig junk in een tbs-kliniek.

Voorlopig oordeel van Bram Noteboom

In het eerste uur van Amnesia: The Bunker werd het meteen duidelijk dat Frictional Games een duidelijke visie heeft voor de titel. De openheid in het design geeft de spelers meer dillema's, maar ook meer potentiële oplossingen. Gepaard met de constante dreigingen dat de lichten uitvallen en het monster rond gaat dwalen, zorgt ervoor dat dit een stressvolle situatie oplevert. Precies wat je wilt in een horrorgame, toch? Dankzij claustrofobie, een unieke setting en tergend effectief sounddesign zorgt Frictional Games ervoor dat de speler ieder moment uit zijn schoenen kan springen. Ik ben vooral benieuwd of de pay-off dusdanig goed is in de volledige game, zowel qua verhaal als de angstfactor. Dus ik bereid me nog even voor op de horror die mij te wachten staat in deze Franse bunker. Ik moet wellicht wel alvast een dokter inhuren voor de onvermijdelijk shellshock die mij na de ervaring staat te wachten.