Preview: Call of Duty: WWII

Het afgelopen weekend heb ik de bèta van Call of Duty: WWII flink aan de tand mogen voelen op de Xbox One. Ik kan zeggen dat ik een bovengemiddeld ervaren Call of Duty-speler ben. Begonnen bij deel één waarna ik achtereenvolgens CoD deel twee, de Modern Warfare-trilogie, Black Ops, en uiteindelijk vol positieve verwachting op een teleurstelling ben gestuit na het spelen van Advanced Warfare. Black Ops 3 heb ik in een open multiplayer weekend mogen ervaren welke mij positief had verrast. De Remastered versie van Modern Warfare is eveneens in mijn bezit, maar is in mijn ogen een goedkope cash-in. Infinite Warfare heb ik niet aangeraakt. Je begrijpt wellicht dat ik met een vooroordeel de bèta in duik. Wordt het same shit different game of never change a winning formula?

Same shit but different day?

De game gooide mij direct in de multiplayer. Dankzij korte introductiefilmpjes, in de vorm van ouderwetse wervingsfilmpjes van het leger, krijg je een uitleg wat een class inhoudt. De classes zijn Infantry, Airborne, Mountain, Armored en Expeditionary. Met een paar klikken ben je er doorheen. Het is wel weer even wennen aan een andere menustructuur, maar dat wennen gaat gelukkig snel. De knoppenindeling is niets anders dan je al jaren gewend bent dus je bent in no-time door de maps heen aan het knallen. Hier kreeg ik wel meteen even wat twijfels. Al snel heb je goed door hoe het werkt. De besturing is vertrouwd dus al snel vlieg je door de levels. De wapens zijn anders, maar spelen hetzelfde. Perks zijn er ook weer, maar dan in een andere vorm en killstreaks passeren ook de revue. En ja, na een paar potjes vraag ik mij af of ik nu een nieuwe game aan het spelen ben of niet. Misschien nog wel belangrijker, moet ik de game beoordelen als een opzichzelfstaande game of toch als één in een reeks waar steeds dezelfde gameplay centraal staat?

Plots komen de details aan het licht. Al snel merk ik op dat de wapens nu al verdraaid goed in balans zijn. Hoewel de keuzes standaard zijn, waaronder de assault rifle, SMG, Sniper of Shotgun heeft Sledgehammer goed de balans tussen ieder wapen weten te vinden. Over enkele details was ik nog wel verbaasd, zoals de incendiary shotgun shells die niet zo krachtig zijn als zou moeten, of hoe klein de trip mine eigenlijk is. Perks zijn ook weer terug, hoewel ze nu meer verdeeld zijn over uitbreidingen op je wapen en de zogenaamde Basic Training. Dit werkt erg goed en daarmee heb ik totaal niet het gevoel dat de uitbreidingen en de bonussen de overhand hebben, maar gewoon weer je ouderwetse eigen kwaliteiten. Het lijkt hiermee een goede mix te hebben van de voordelen van een uitbreiding in combinatie met de class die je kiest of eigenlijk zelf maakt. De HUD is ook aangepast. Naar mijn mening is deze dit keer minder afleidend. Dit merk je onder andere aan de punten voor de kill die willekeurig en relatief klein in beeld komen, met een lage helderheid. De maps, waaronder Aachen, The Ardenne Forest en Gibraltar, waren van gemiddelde grootte en bepaalde stukken waren compact ingedeeld. Er zijn veel centrale gevechten zonder dat je het gevoel krijgt in een nederlaag te stappen. Wellicht het meest belangrijke is dat de spawnpunten aangepakt lijken te zijn. Je spawnt nu ver uit elkaar, beter gezegd aan de andere kant van waar de actie is. Voordeel is dat je niet te maken krijgt met spawnkilling. Nadeel is dat je terug moet lopen naar waar de actie is. Echter heb ik liever het laatste.

Never Change A Winning Formula

Basiselementen van de serie zijn er nog steeds. Ik benoemde al de perks, maar denk ook aan de uitbreidingen van de wapens, zoals een red dot sight (hoewel hier geel) of het vrijspelen van wapens naarmate je levelt. Team death match, Kill Confirmed, Domination en Mosh Pit deden weer de ronde als multiplayer modes. Dit is in iedere shooter vertegenwoordigd en dat was gewoon (weer) ontzettend tof om te spelen. In het volledige spel gaat nog meer zitten. Iedere modus is echter wel lichtelijk getweaked, zo is de score cap in TDM van 75 naar 100 verhoogd. Killstreaks zijn er nog wel in de bekende vorm, maar lijken moeilijker te halen door de betere balans. De meest belangrijke toevoeging in de multiplayer, Headquarters, gaat echter pas speelbaar zijn in de volledige versie. Deze social hub moet de game changer zijn die vanaf nu in iedere Activision game gaat zitten.

De vraag is nu of er over uit ben of dit nou een losse game is, of eentje uit een reeks waarin al jaren de(zelfde) kritieken zich steeds meer laten gelden. De Call of Duty-reeks heeft in zijn algemeen geen vernieuwing, de gameplay is er in afgelopen jaren per definitie niet beter op geworden (met name de sci-fi setting konden mensen niet meer waarderen). Het tempo steeg met het deel en dat maakte fans van het eerste uur minder enthousiast. Het maakte uiteraard wel een weg vrij voor een nieuwe lichting die de richting wel konden waarderen. Nu is er teruggegrepen naar een setting die veel FPS-fans terug wilden. Zij werden eerder op hun wenken bediend door wat in ieder geval de grootste concurrent is, Battlefield 1. Voor nu lijkt dit tweekamp weer in ere hersteld, want ook Call of Duty is teruggegaan naar een bekende formule. Combineer dit met de gameplay die veel mensen weer terug wilden in een WWII-setting en je hebt een gegarandeerd succes. En dan baseer ik dit alleen op de bèta van dit weekend voor louter de multiplayer. Bedenk dan dat er een dikke singleplayer ervaring, een zombie-mode en een local multiplayer bovenop komt en je hebt goud in handen.

Voorlopige oordeel

De bèta heeft me weten te verrassen. Grafisch is het geen hoogstandje maar daar staat tegenover dat de game draait als een zonnetje. Zestig frames per seconde is namelijk geen uitzondering en zeker geen luxe in een game als deze. Dit is echter altijd al zo geweest. Boven verwachting is het geluid goed aangepakt want eindelijk is het weer zoals het hoort. Je hoort nu heel goed waar men vandaan komt, zonder verstomde geluiden of rare effecten van de laatste paar delen. De balans van de gameplay is erg goed uitgewerkt, de besturing responsief en wat mij betreft de nieuwe lat voor de reeks. Hoewel ik niet ieder wapen tot mijn beschikking had, voelde iedere class goed. De paar maps zijn prima gebalanceerd en zijn zeer goed uitgewerkt. Spawnpunten zijn goed, maar kan leiden tot frustratie door het vele lopen naar de actie. Al met al lijkt ook dit deel een enorm succes te gaan worden. Never change a winning formula.

Alle afbeeldingen zijn gecaptured door Gameliner tijdens de speelsessie