Review: Cadence of Hyrule Nintendo Switch

Nintendo staat erom bekend dat zij heel zuinig met hun eigendommen omgaan. Zelfs het uitbrengen van een Super Mario game op de mobiele apparaten was voor het Japanse bedrijf al een behoorlijke stap, ondanks dat ze deze zelf hebben ontwikkeld. Laat staan dat ze hun franchise uitlenen aan andere partijen om er iets mee te doen. Toch is het het team van Brace Yourself Games gelukt om aan de haal te gaan met The Legend of Zelda, één van Nintendo's belangrijkste franchises. Daar schuilt natuurlijk het gevaar in dat zo'n nieuwe partij het compleet verkloot en met een dergelijke spin-off de kwaliteit naar beneden haalt. Echter hebben ze onder toeziend oog van Nintendo echt een puike game afgeleverd.

Ritmisch gamen

Het idee van Crypt of the NecroDancer is in de basis vrij simpel, maar toch origineel en het werkt heel goed. Het is in ieder geval voldoende gebleken om Nintendo ervan te overtuigen een spin-off te maken voor The Legend of Zelda. In plaats van een standaard roguelike game te creëren, hebben ze er een ritmisch tintje aan toegevoegd. Het bewegen gaat niet zoals je dat gewend bent, maar moet gebeuren op de maat van de muziek. Dit geeft een nieuwe dimensie aan de game, want doordat de vijanden ook op het ritme bewegen, voelt de game aan als een soort kruising tussen een turn-based game en een game waarin iedereen tegelijkertijd aanvalt. Het heeft in ieder geval gewerkt voor de indiegame, maar dan moet het ook nog goed passen bij een game uit The Legend of Zelda-serie. Ik kan je direct al vertellen dat het ook hiervoor uitstekend geschikt is.

Brace Yourself Games heeft natuurlijk geen enkele ervaring met het maken van Zelda-games, maar direct vanaf de eerste seconde dat je de game speelt, voelt het alsof je op een koele zomeravond in een heerlijk warme jacuzzi stapt. Geen moment heb je het gevoel dat dit ontwikkeld is door een ander bedrijf dan Nintendo en dat is een enorm groot compliment. De grote N heeft immers kwaliteit in hoog vaandel staan. De essentie van Crypt of the NecroDancer zit natuurlijk in de game verwerkt, dus je beweegt voort op de maat van de muziek. Afgezien daarvan zit alles in de game verwerkt wat je van een goede Zelda-game mag verwachten. Bekende locaties, personages en vijanden maken allen hun opwachting in deze spin-off.

Als muziek in de oren

Cadence of Hyrule kent in feite een nieuwe protagonist, namelijk Cadence. Die tevens de heldin van Crypt of the NecroDancer is. Op mysterieuze wijze bevindt zij zich plots in Hyrule, het koninkrijk dat we met z'n allen al zo vaak in de Zelda-games hebben verkend. Hier komt zij tot de ontdekking dat er iets niet helemaal pluis is. Hyrule is namelijk in handen gevallen van de kwaadaardige Octavo, die de Golden Lute in zijn bezit heeft. Als je Crypt of the NecroDancer al hebt gespeeld, dan komt dat wapen je ongetwijfeld bekend voor. Met dit wapen heeft Octavo Hyrule in zijn macht en heeft hij zowel prinses Zelda als onze held Link in een langdurige slaap gebracht. Octavo voert iets in zijn schild. Hij is van plan om af te reizen naar de toekomst en korte metten te maken met Ganon, waarna hij zich kan kronen tot heerser van Hyrule.

Cadence staat voor de taak om dit allemaal tegen te gaan en om Link en prinses Zelda uit hun langdurige slaap te laten ontwaken, zodat ze met z'n drieën de plannen van Octavo kunnen stoppen. Octavo heeft echter versterking met zich meegebracht in de vorm van vier kampioenen die elk in het bezit zijn van een betoverd instrument. De magische instrumenten van deze bazen vormen de barrière naar het kasteel waar Octavo zich schuil houdt. Er is dus maar één manier om Octavo te stoppen voor het te laat is en dat is door eerst de kwaadaardige kampioenen stuk voor stuk te verslaan. De vier wachters van Octavo houden zich op in verschillende delen van Hyrule, dus reizen door het hele land is een van je voornaamste bezigheden, naast het verslaan van de vele vijanden op je pad natuurlijk.

Hey, listen!

De vijanden die je tegenkomt in deze wereld zijn een combinatie van vijanden uit The Legend of Zelda en Crypt of the NecroDancer. Toch voelen deze laatste niet aan alsof ze niet in de game thuis horen. Het design is dusdanig aangepast dat het uitstekend past binnen een spin-off van The Legend of Zelda en deze vallen dan ook totaal niet uit de toon. Het voelt alsof je een top-down Zelda-game van vroeger aan het spelen bent, maar dan met de grafische pracht van vandaag de dag. Binnen de relatief kleine wereld is er ook voldoende afwisseling tussen omgevingen, waardoor het niet repetitief wordt. Of je je nu beweegt door de Gerudo Vallei, loopt over de stranden of verdwaald bent in Kokiri Forest, het zit er allemaal in.

Een game waarbij je beweegt op het ritme van de beat, draait natuurlijk voor een groot deel om de muziek. Op dat gebied kan het natuurlijk bijna niet misgaan, want de The Legend of Zelda-games staan al bekend om de geniale muzikale hoogstandjes. Ook deze zijn voor Cadence of Hyrule in een nieuw jasje gestoken, waardoor het zowel verfrissend als bekend klinkt. Het verslaan van de vijanden op de opzwepende muziek van The Legend of Zelda geeft enorm veel voldoening. Zodra er vijanden in beeld verschijnen, wordt de muziek direct intenser. Dit blijft zolang er zich nog vijanden in beeld bevinden. Wanneer je alle vijanden binnen het beeld hebt verslagen, verandert de muziek weer en wordt het wat rustiger. Het geeft de gevechten net dat beetje extra zonder dat het teveel afleidt.

Samen dansen op de beat

Cadence of Hyrule doet het in vrijwel elk opzicht gewoon ontzettend goed. Het analyseren van de vijanden is een belangrijk onderdeel om goed te worden in de game, want iedere vijand beweegt weer op een andere manier of in een ander ritme. Mocht je de game toch niet moeilijk genoeg vinden, dan heb je altijd nog de mogelijkheid om permadeath in te stellen. Als je dan game over bent, dan moet je echt weer van voor af aan beginnen. Als je het ritmegevoel van een baksteen hebt, dan kun je instellen om niet op de maat van de beat te hoeven bewegen. Zo is de game ook in moeilijkheid aan te passen. Een leuke toevoeging is dat de game ook in co-op modus te spelen is. Speel de game samen met een vriend of vriendin lekker lui op de bank en je hebt gegarandeerd een leuke tijd. Helaas duurt de game niet zo heel lang en dat is ook een van de weinige dingen die je de game kunt verwijten.