Review: Dissidia Final Fantasy NT PlayStation 4

Het is al 10 jaar geleden dat Dissidia Final Fantasy uitkwam voor de PlayStation Portable. Mijn PSP heeft flink wat klappen gekregen uit frustratie en is hevig geschud van woede, maar immens veel speelplezier gaf deze game mij wel. Nu heb ik het vervolg mogen spelen: Dissidia Final Fantasy NT, ditmaal voor de PlayStation 4. Met deze game krijgen wij opnieuw de keuze uit meer dan twintig personages van verschillende Final Fantasy-games om tegen elkaar te vechten in bekende Final Fantasy omgevingen. Kan het tweede deel zijn voorganger overtreffen?

Dissidia, discidium

In de eerste Dissidia Final Fantasy brengen Cosmos, de godin van harmonie, en Chaos, de god van onenigheid, beiden tien strijders naar voren om het eeuwig durende gevecht tussen goed en kwaad voort te zetten. Spelers kunnen vervolgens uit verscheidene personages kiezen van diverse games uit de Final Fantasy reeks om te strijden in bekende omgevingen uit deze gamereeks. In Dissidia Final Fantasy NT voor de PlayStation 4 is dit niet anders. Echter zijn ditmaal de godin van de machines, Materia, en de god van magie, Spiritus, in strijd met elkaar en schakelen zij opnieuw de hulp in van verscheidene nieuwe en oude strijders.

Spelers hebben de keuze uit maar liefst 26 verschillende personages in Dissidia Final Fantasy NT. Hier zijn ook nieuwe personages aan toegevoegd uit de recentere Final Fantasy games, zoals: Y'shtola uit Final Fantasy XIV en Noctis van Final Fantasy XV. Maar ook doet Ramza Beoulve uit Final Fantasy Tactics mee aan de gevechten, iets waar ik zelf heel enthousiast van werd. In Dissidia Final Fantasy kom je, door de verhaallijn te spelen, erachter waarom en hoe de verschillende personages bij elkaar zijn gebracht. De verhaalmodus wordt afgewisseld door cutscenes naast de gevechten, wat een heerlijke balans biedt.

Brave warriors fighting for Bravery Points

Dissidia Final Fantasy NT is, net als zijn voorganger, een strategische vechtgame. In de game zijn twee soorten aanvallen: Bravery Attacks en HP Attacks. Als speler probeer je eerst door middel van Bravery Attacks punten te behalen zodat je HP Attacks meer schade aanrichten. Zo vecht je online of offline in drie-tegen-drie gevechten in een grote arena. Waar de game echt schittert, is in de online multiplayer modus. De verscheidene personages zijn opgedeeld in verschillende categoriën: Vanguard, Assassin, Marksmen en Special. Elke klasse heeft zijn sterke punten, maar ook zwakke punten, tegen een andere klasse. Door het zorgvuldig samenstellen van je team, kun je een ontzettend sterke combinatie maken. Dit is dan ook van belang in de online-modus en brengt geplaatste voldoening als je samen een onoverwinnelijk team componeert.

Naast het standaardgevecht is er ook een Core gevecht. Hierin krijgen de teams van drie een kristal die zij moeten beschermen terwijl zij ondertussen ook trachten het kristal van de tegenstanders te vernietigen. Dit Core gevecht biedt echter geen meerwaarde of diversiteit aan de game. Waar de gameplay soepel overliep van Bravery Attack naar HP Attack in Dissidia Final Fantasy, is in dit tweede deel een soort rem geplaatst. Gevechten verlopen hier en daar stroef zodat het maken van een fout in de getimede aanvallen heel hard wordt afgestraft. Daarnaast is de lock-on modus echt een drama. Tijdens een gevecht kun je wisselen van en naar verschillende vijanden. Dit kan (vaak door de grootte van een arena) erg chaotisch zijn waardoor de cursor over het beeld heen blijft springen en ik uiteindelijk de totaal verkeerde kant op ren/spring/vecht. Dit zorgde in mijn optiek voor onnodige frustratie (geen zorgen, mijn controller is nog heel).