Review: Escape Dead Island Pc

De Dead Island-serie heeft mij altijd kunnen bekoren. Als zombiefanaat heb ik met veel plezier Dead Island en Dead Island: Riptide gespeeld. Hoewel het verhaal en de voice-overs altijd van een laag niveau waren, was het een genot om de eilanden te verkennen terwijl je met allerlei wapentuig de rottende lijken te lijf ging. Of lekker met drie anderen in een auto stappen en over het eiland scheuren tijdens vermakelijke co-opsessies. Escape Dead Island is een spinoff en een vreemde eend in de bijt. Escape Dead Island is ontwikkeld door Fatshark dit keer, en deze ontwikkelaar is niet bepaald een grote. Of dit de doodsteek is geweest voor Escape Dead Island? We zullen het wel zien.

De hersens op non-actief

Het verhaal begint twee dagen voor de uitbraak op Banoi, het eiland uit de eerste Dead Island-game. Het begint allemaal vrij cool: je bent een stoere ninja die met gemak zombies doorklieft met zijn zwaard. Jouw doel is het vermoorden van een mol op het eiland Narapela. Al vrij snel in het begin van de game maakt het verhaal een sprong van zes maanden na de uitbraak op Banoi. Dan staan we plots in de schoenen van journalist Cliff Calo, een veel minder coole protagonist. Het is een beetje een sulletje en de foute rugzak lijkt zijn sullige karakter te onderstrepen. Aan Cliff de taak om samen met zijn twee vrienden het eiland Narapela te onderzoeken. Er is echter wel een groot probleem: Cliff lijdt aan hallucinaties.

De game begint met dikke actie en coole stealthmomenten, maar al gauw zakt het tempo naar beneden. Met Cliff begin je met de saaie opdracht om foto's te maken. Hoezo Dead Rising? Al gauw lijkt het erop dat Cliff hallucineert dat de boot zinkt en er containers uit de lucht vallen. Dan bevind je jezelf plots tussen de zombies. Met nog geen wapens is stealth een must. De zombies krijgen een leeg vraagteken boven hun hoofd als ze geluid opmerken. Als het vraagteken rood kleurt, dan hebben ze hun hapje in de smiezen. Dan is het zeker zonder wapen rennen geblazen in het begin. Later lijken de stealthkills vaak nutteloos. Je moet wel heel erg perfect achter een zombie staan om de actie uit te voeren. Erger nog: terwijl je een stealthkill toepast, word je bijna altijd wel gehoord of gezien door een andere zombie. Terwijl de kill-animatie nog bezig is, krijg je dan vaak een paar klappen van achteren. Niet altijd even handig dus.

Het enige wat overgewaaid lijkt te zijn uit de Dead Island-games is het staminabalkje. Als je rent of mept, gaat deze uiteraard leeglopen. Verder ontbreken de toffe dingen uit de voorgaande games, zoals voertuigen, het xp-levelsysteem, het upgraden, bouwen, combineren en onderhouden van wapens, en de vrijheid. En dit heeft zijn effect op de gameplay. De game speelt lekker vlot, maar nergens voelt het echt tof aan. Het is gewoon spelen terwijl je hersens op non-actief staan. Het eiland vrij verkennen is nutteloos, aangezien je geen wapens, geld of andere goodies kan vinden. De game is zo lineair dat je vanzelf een beter wapen vindt, omdat je er gewoon langsloopt. En geheel toevallig worden de zombies ook ineens een stukje sterker. De slagwapens breken gelukkig niet, maar erg veel variatie is er dus niet. Daardoor wordt de game na enkele uren aardig herhalend. Soms krijg je een pistool in je handen gedrukt en later een shotgun. Het schieten voelt niet echt bevredigend en het richten werkt ook vaak onhandig. Je hebt overigens een zware en een lichte aanval voor de slagwapens, maar de zware aanval is veel te traag. Het is dan vaak een kwestie van rammen op de knoppen om zoveel mogelijk lichte aanvallen uit te voeren. Zeker met grotere groepen zombies. De drang om de game ineens uit te spelen is er niet, ook al blijft het slachten van zombies altijd wel tof. De zombies zijn niet heel erg divers en wel heel erg gejat uit Left 4 Dead. Zo heb je een soort Jockey, alleen heet die hier anders. Er is zelfs een groengifspugende zombie, deze heet ook schaamteloos Spitter. Goh, waar kennen we die ook alweer van.

Puberaal gedrag

Grafisch gezien heeft Escape Dead Island een toffe stijl. De cell shaded-graphics lijken perfect te passen bij het kleurrijke eiland. Wel is het zo dat de spanning wat minder is hierdoor. Het straalt allemaal wat komisch uit, wat het natuurlijk niet is. Ook kwam ik regelmatig een bug/glitch tegen. Zo liep ik een kamer in en plots was alles donker. Ik kon niets doen en ineens was ik dood. Zeer vreemde bug, gelukkig bleef het bij die ene keer. Wat ook irritant was, waren bepaalde verlichte kamers. Je kon dan een barricade stukslaan om de kamer in te gaan. Zodra ik de kamer in ging, werd alles weer donker. Ik ging niet dood, maar kon ook niet verder lopen, alleen maar terug. Later blijkt dat je deze kamers alleen met een zaklamp kan bezoeken. Waarom zijn ze dan verlicht totdat je ze betreedt? Dit soort dingen waren storend en ook heel vreemd. En waarom kun je wel barricades kapot rammen met een bijl en bankjes en kisten niet?

De muziek is prima in orde en klinkt lekker onheilspellend. Jammer dat de rest van de game dit niet is. Qua geluid is het niet altijd even consistent. Soms sta je vlak bij een zombie die op een hek beukt, terwijl je totaal niks hoort. Als je dan een paar stappen vooruit doet, hoor je ineens wel wat. De voice-overs zijn Oké, maar wel heel erg van een B-filmkwaliteit vaak. Vooral Cliff is ronduit irritant, niet zozeer door zijn stem, maar door zijn zogenaamde grappige oneliners. De oneliners worden ook regelmatig herhaald. Na de zoveelste 'You must be dead tired' als een zombie dood op de grond valt, weet ik het wel. Alsof je een puber naast je hebt lopen die denkt leuk te zijn door wat Schwarzenegger-quotes te roepen. Het gemis van een online co-opmode doet de replaywaarde niet goed. Of je moet zo fanatiek zijn dat je alle foto's, ansichtkaarten en andere memo's wilt vinden voor het complete plaatje.