Review: Final Fantasy XV: Episode Ardyn Xbox One

Met Episode Ardyn is de allerlaatste uitbreiding van Final Fantasy XV (FFXV) eindelijk hier. Wat er op leek een Endless Fantasy te worden, is bij dezen dan toch deeltje vijftien permanent afgerond. Initieel waren er nog twee extra uitbreidingen gepland, maar met het vertrek van de director bij Square Enix zijn deze in de prullenband beland. Uiteindelijk is wel besloten om bij Episode Ardyn niet shift+delete te doen, waarschijnlijk omdat men hier al een heel eind mee onderweg was. Gelukkig maar, want ondanks zijn gebreken is deze laatste DLC de moeite absoluut waard, net als FF XV zelf overigens. Ik ga er trouwens wel een beetje van uit dat je main game hebt uitgespeeld, waardoor ik mijzelf wat spoilers ga veroorloven. Dus let op: Deze review bevat spoilers!

Tripje naar de Ardyn

Final Fantasy XV vind ik een ontzettend vreemde game. Aan heel veel dingen kun je merken dat de game nogal zijn struggles had qua ontwikkeling. Zo speelt de game als een open wereld game, maar op driekwart ineens niet meer. Toch vind ik het ondanks zijn duidelijke gebreken een ontzettend goede game. Om de één of andere reden werd ik gelijk verliefd op de sfeer die heel de game uitstraalt. Daarbij lieten de vier bro’s on the road, Prince Noct, Gladio, Prompto en Ignis mij de vijfde bro voelen. Zodra bij mij de sfeer resoneert, kan het niet snel meer fout gaan. Het verhaal is uiteindelijk ook heel goed, maar het is vaag verteld en over verschillende media verspreid. Met de DLC is er naar mijn mening een hoop backstory en verhaal toegevoegd, wat de gehele ervaring van FF XV ten goede komt. Zou dit nu ook het geval zijn met deze afsluitende DLC Episode Ardyn, over de mysterieuze slechterik en eindbaas van de game?

Met deze laatste DLC wordt er het meest toegevoegd qua verhaal, want nu kom je te weten wat er allemaal precies in het verleden is gebeurd wat tot de huidige staat van ellende heeft geleid in FF XV. Ardyn is een larger than life figuur die door heel de main game nogal een vage en irritante kwibus is. Zijn hele uiterlijk en kledij komt totaal niet overeen met de rest en ook al kom je op het einde van FF XV redelijk wat over Ardyn te weten, toch blijven veel dingen erg onduidelijk. Het verhaal van Final Fantasy XV is uiteindelijk een echte Romeinse Tragedie. Geen Griekse, want één van de grote verschillen is dat bij een Romeinse Tragedie vaak alles uiteindelijk draait om zelfopoffering. Alle hoofdpersonen moeten hun lot doorlopen en voor Ardyn is dit niet anders. In wezen gaat het bij hem ook allemaal om opoffering.

Verstael je mij?

Je begint Episode Ardyn in het verre verleden van Altissia, ten tijde dat Daemons de wereld aan het infecteren zijn. Ardyn blijkt eigenlijk Ardyn Lucis Caelum te heten en hij is juist een soort messias die alle mensen heelt van de duistere Daemon infectie. In tegenstelling tot zijn broer, want die pakt het wat rigoreuser aan. De mensen moeten niet gewoon weg volgens zijn broer. Nee nee, bij het minste of geringste teken van de ziekte gaan ze linea recta levend op de brandstapel. Je kunt in een proloog animatie die ik hierboven heb geplaatst nog meer te weten komen over deze periode, deze kwam uit voor de release van Episode Ardyn. Je voelt al aankomen dat Ardyn nogal genaaid gaat worden, wat in dit ironische geval erg royaal genaaid gaat zijn. Ardyn raakt alles kwijt, wordt belazerd en opgesloten op een eiland. Dit laatste is omdat hij onsterfelijk is, iets wat ook de nodige uitdaging biedt met hem als eindbaas. Wat initieel een hippie redder van de mensheid was, is nu een verketterd monster en wordt in 2000 jaar tijd vervolgens een mythe.

Uiteindelijk wordt hij gevonden door de dan nog jonge Verstael, de maniakale wetenschapper van Niflheim. De stukken verhaal die je vervolgens met Ardyn doorspeelt bij Niflheim zijn kort, maar wel het meest interessant qua verse informatie die je te consumeren krijgt. Hier kun je ook veel te weten komen over heel de geschiedenis van de wereld Eos en alle steden/continenten, plus dat je meer informatie krijgt over hoe Niflheim de macht allemaal wilt gaan grijpen over iedereen. Hierin speelt Ardyn dus ook een rol, eentje waar hij min of meer in wordt gewurmd door Verstael. Uiteindelijk begint de gameplay pas echt wanneer je terecht komt in Insomnia, de grote stad waar de koning ook zit. Ardyn is uit op wraak. En om heel eerlijk te zijn met alle ellende die Ardyn over zich heen heeft gekregen terwijl hij juist de ethische goodguy was, kan ik mij zijn wraakgevoelens levendig voorstellen. Overigens is tegen deze tijd Ardyn al een beetje doorgeslagen en brengt hij er de nodige hoeveelheid zwarte humor in met zijn laconieke houding en cynische opmerkingen als "ohhh, well at least you tried!"

Infect Insomnia

Eenmaal in Insomnia kun je vrij rondlopen door de stad en is het hoofdzakelijk de bedoeling dat je een x aantal torens sloopt zodat het leger van Niflheim kan binnendringen. Deze torens zorgen voor een soort magische barrières en zijn beveiligd door grote, magische standbeelden. Dat wordt dus flink knokken voor Ardyn, want naast die grote standbeelden heb je ook te maken met een leger soldaten en elite royal guards. Echter merk je al snel dat je nagenoeg onverslaanbaar bent als Ardyn. Het is erg leuk om met de brute powers van Ardyn te spelen, want hoe vaak kun je een doorgeslagen megalomane eindbaas nou eens zelf besturen? Je infecteert als finishing move mensen met de Daemon infectie, iets waarvan Ardyn een drager is geworden na het redden van de mensheid 2000 jaar geleden, en dat ziet er bruut uit. Je kunt daarnaast constant warpen en praktisch overal naartoe vliegen naast dat je ook nog keiharde magic attacks kan doen. Een feestje dus.

Daar houdt het (slacht-)partijtje nog niet op. Je hebt namelijk met Ardyn de enige Summon God die Noctis niet wil helpen en een algehele haat heeft naar de mensheid: Ifrit. Met Ardyn kun je hem vier verschillende attacks laten doen. Daarbij loopt en knokt hij tijdens een gevecht ook altijd nog even een tijdje mee. Ontzettend gaaf. En hier draait het qua gameplay ook om met Episode Ardyn: Lol hebben als overpowered slechterik. Op het eind krijg je nog wel een paar pittige gevechten te verduren, maar ondertussen kun je level uppen, extra powers vrijspelen en allerlei items vinden en kopen, waardoor het alsnog goed te doen is. Enige gameplay element verder is dat je alle monumenten en ornamenten ter viering van de Lucis Caelum koningen kunt slopen, wat uiteraard ook leuk is om te doen. Enige minpunt is de muziek: dat is het gehele freeroam gedeelte een stom kort rapnummer wat echt totaal misplaatst is. Het lijkt een klein minpunt, maar dat is het helaas niet, want dit is juist bij het gedeelte met de meeste speeltijd. Ik houd nota bene zelfs van rapmuziek, maar het had in één gevechtje moeten zitten.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Xbox One.