Review: GreedFall PlayStation 4

Als groot fan van Westerse roleplaying games valt dit jaar me helaas wat tegen. Waar we voorgaande jaren genoeg keuze uit RPG's hadden is het tot nu vrij beperkt geweest. Maar er is absoluut goed nieuws! De kleine Franse ontwikkelaar Spiders, bekend van Bound by Flame en The Technomancer, loerde namelijk vanuit de schaduw en slaat nu in september toe met hun nieuwste game: GreedFall. De vraag is nu natuurlijk of de game volop gaat profiteren van de schaarste aan RPG's of dat deze toch aan zijn ambities ten onder gaat.

De Zwarte Dood

In GreedFall beland je in een wereld, die veel inspiratie uit de zeventiende eeuw heeft gehaald. Alhoewel deze wel doorspekt is met de nodige fantasyelementen. In de game wordt de wereld geteisterd door een ziekte die verdacht veel lijkt op de Zwarte Dood, ook wel bekend als de plaag of zoals het hier wordt genoemd 'de Malichor'. Ook de moeder van het hoofdpersonage is hierdoor getroffen, maar het nieuw ontdekte eiland Teer Fradee biedt enige hoop op een medicijn. Het treft dat jij als Lord of Lady De Sadet af moet reizen naar het eiland om daar als diplomaat voor jouw factie, de Congregation of Merchants, te werken. Daarnaast moet je een oogje in het zeil houden voor jouw niet al te slimme neef, die gouverneur wordt van de stad New Serrene.

Fable: Witcher Creed

GreedFall heeft een originele setting ten opzichte van andere westerse RPG's. Geen standaard middeleeuwse fantasywereld, maar eentje gebaseerd op de zeventiende eeuw. Dit zie je vooral terug in de gebouwen en de kledingstijl, die me hierdoor deed denken aan Assassin's Creed IV en Fable II. Er lijkt ook inspiratie gehaald uit Nederlandse gebouwen vooral in New Serrene, wat verdacht veel lijkt op New Amsterdam. De game bevat geen grote open wereld, maar bestaat uit verschillende open regio's die aan elkaar geschakeld zijn. Ook hier een vleugje Fable dus en persoonlijk hou ik hier wel van. De regio's zien er bijzonder fraai uit. Het is absoluut niet de mooiste RPG van deze generatie, maar het ziet er allemaal goed en vooral sfeervol uit. Overal is wel wat te vinden. Of het nu een schatkist, groep vijanden of nieuwe side quest is. De omgevingen zien er prima uit, maar het is wel jammer dat vooral het interieur van gebouwen aardig gerecycled is waardoor je deze regelmatig tegenkomt. Naast Assassin's Creed en Fable heeft ontwikkelaar Spiders gekeken naar het succes van The Witcher III: Wild Hunt. Zo zie je op de map vraagtekens met interessante plekken en zijn er hier en daar skill-altars te vinden waarmee je een extra skill point krijgt.

Warrior, Technical en Magic

Je begint GreedFall met het maken van jouw personage. De opties hiervan zijn niet enorm groot, maar divers genoeg om een uniek personage te creëren. Zoals een goed RPG beaamt kies je vervolgens een klasse en in dit geval zijn er drie stuks: Warrior, Technical of Magic. Een Warrior kiest voor tweehandige zwaarden en houd van combat dichtbij, terwijl de Technical meer de rogue/archer is die met vuurwapens op een afstandje blijft en vallen plaatst. De Magic-klassen is niet geheel verrassend gespecialiseerd in magie. De skill points zijn er om de aanvallen van jouw personage krachtiger te maken en om nieuwe vechtmogelijkheden te ontgrendelen. Attribute points verbeteren de algemene kracht en magie en dan zijn er nog de talent points. Deze zijn een stuk interessant doordat ze talenten als Lockpicking, Science en Charisma vrijspelen. Hiermee kun je deuren en bepaalde kisten openen, een muur opblazen voor een geheime doorgang en potions maken, of andere personages overtuigen tijdens gesprekken. Het is allemaal bekende kost voor RPG-fans, maar het is fijn dat er genoeg keuzes zijn om jouw personage eigen te maken.

Diplomatie

In GreedFall ben je een diplomaat en de game focust zich voor een groot deel op diplomatie. Dit is nodig ook want er zijn verschillende facties om te vriend te houden. Naast jouw eigen Congregation of Merchants zijn er nog vijf andere facties om rekening mee te houden. De Bridge Alliance bestaat uit alchemisten en tovenaars, de Coin Guard zijn soldaten, de zeer gelovige Theleme proberen iedereen te bekeren en de Nauts zijn ruwe zeelui. De laatste factie bestaat uit de Natives, de oorspronkelijke elfachtige bewoners van Teer Fradee, die nu langzaam door de kolonisten worden ingesloten op hun eiland. GreedFall laat je vrij in hoe je met de facties omgaat. Zet je ze tegen elkaar op of kies je meer voor de ene waardoor hun vijand ook jouw vijand wordt. Je kunt natuurlijk proberen om ze allemaal te vriend te houden, maar daarvoor moet je regelmatig liegen. En wie weet krijg je hier later weer last mee. Doordat diplomatie een grote rol speelt in GreedFall ben je dus veel aan het praten met personages. De voice acting en het script is van een goed niveau, maar de lipsync is helaas tergend slecht. Ook de gezichten zien eruit alsof ze afkomstig zijn van de vorige generatie. Persoonlijk stoorde dit me niet tijdens de gesprekken, maar het valt zeker op en hier had wel wat meer werk in gestopt mogen worden.

Weg met de fetch-quests!

De diplomatie in GreedFall is één van de unieke kenmerken van deze game. Natuurlijk is dit in andere RPG's ook al eens gedaan, maar de uitwerking vind ik hier van een hoger niveau. Dit komt mede door de verbinding met de zeer fijne quests. De game bevat geen standaard fetch-quests waarin je een bepaald voorwerp moet halen en weer terug moet brengen of tien spinnen moet doden. Elke quest heeft namelijk een eigen verhaal en heeft invloed op de relatie met de facties. Hierdoor heeft elke keuze die je tijdens een simpele side-quest maakt ook weer invloed op het hoofdverhaal. Het mooie aan de quests is dat deze op meerdere manieren te voltooien zijn. Ergens binnenkomen kan door de bewakers om te kopen, drank te voorzien van slaappillen of het gevecht met ze aan te gaan. Houd je meer van stealth dan kun je kijken of er een andere ingang is of ga verkleed als lid van de factie van de bewakers. Tel daarbij op dat je compagnons van facties mee op reis kunt nemen en hier relaties mee kunt opbouwen. De compagnons hebben daarnaast hun eigen quests en reageren op alle acties en keuzes die je maakt. Kies je om nauw samen te werken met de Theleme, dan gaat de compagnon van de Natives dit niet leuk vinden. Later in het verhaal kan dit grote gevolgen hebben en onderweg voor veel spanning zorgen.

Houterige combat

Als diplomatie niet werkt kom je als snel uit op een potje vechten, geen RPG kan immers zonder combat. Waar de game met de wereld, de diplomatie en de quests uitblinkt is de combat toch een beetje een tegenvaller. Slecht is het zeker niet, maar het vechtsysteem oogt wat houterig. Denk aan de oude Gothic-games en de Risen-serie en je hebt een beetje een idee wat ik bedoel. Vooral aan het begin kan dit frustrerend zijn want GreedFall is dan best pittig. Naar mate je nieuwe skills vrijspeelt en een sterker personage krijgt wordt de combat wat beter. Toch blijft het wat houterig ogen door de animaties. Wat de combat wat extra's geeft zijn de compagnons met elk hun eigen vechtstijl. Ze staan je bij tijdens de gevechten met krachtige aanvallen of geneeskundige vaardigheden. Hierdoor ga je ze tijdens het avontuur nog meer waarderen.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de PlayStation 4.