Review: Lost Planet 2 PlayStation 3

Het gebeurt niet vaak dat Japanse action adventures voet aan de grond krijgen in het Westen. En als ze dat al doen zijn het vaak bescheiden verkoopsuccessen. Om een of andere reden spelen wij Westerlingen liever Westerse action adventures, ook al zijn de Japanse vaak best wel goed te pruimen. Wellicht zijn het de nichterige characters met piekhaar en veel te strakke pakjes? Gelukkig vormde Lost Planet drie jaar geleden een uitzondering op de regel en bleek Capcoms avontuur wel erg veel Westerse trekjes te vertonen. De game deed het daardoor behoorlijk goed, dus is het niet verwonderlijk dat men met een opvolger op de proppen komt. Welkom in Lost Planet 2.

Een stukje warmer

Een van de speerpunten van Lost Planet was de constante druk om warmte-energie te verzamelen door voornamelijk buitenaards gespuis omzeep te helpen. Deze energie was essentieel om te overleven op de ijskoude planeet. Je warmtemeter liep langzaam leeg en was je energie eenmaal op, dan was het game over. In Lost Planet 2 heeft men dit concept losgelaten. Niet zozeer omdat men het hele concept niet meer zag zitten, maar meer omdat je niet enkel met de barre kou uit het eerste deel geconfronteerd wordt. Ditmaal zijn de omgevingen namelijk een stuk diverser, want hoewel je opnieuw planeet E.D.N. III bezoekt, heeft deze een behoorlijke metamorfose ondergaan. Zo begin je al meteen in een broeierige jungle, die het meest deed denken aan die in de film Avatar. Daarnaast kom je in postapocalyptische steden terecht en behoort zelfs een treinreis door de woestijn tot de exotische locaties die je aandoet in Lost Planet 2.

Groot, groter, grootst en nog groter

In de verschillende werelden krijg je te maken met zowel menselijke als buitenaardse tegenstanders. Nou voelt het tot pulp schieten van aliens natuurlijk als een tweede natuur voor ons gamers, maar zo groot als je ze tegenkomt in Lost Planet 2 is ongekend. Op mijn metertje plasma in de woonkamer kreeg ik de gigantische Akrid niet helemaal in 'n keer in beeld en al zou ik vier schermen tegen elkaar aan plakken, dan zou het nog niet passen. Gelukkig kennen deze categorie G Akrid allemaal hun zwakke plekken, dus is het rennen en schieten geblazen, terwijl je er constant op verdacht moet zijn niet geraakt te worden door een venijnige aanval van zo'n kolossaal monster. Word je toch geraakt, dan moet je niet raar opkijken als je energiebalk in 'n klap zo goed als leeg is. In zo'n situatie komt de warmte-energie uit het eerste deel weer om de hoek kijken. Je kunt door deze energie te verzamelen namelijk een meter laten vollopen. Zodra je energiebalk bijna leeg is kun je deze aanvullen vanuit je warmte-energie meter.

Met z'n allen

Omdat deze toepassing van de warmte-energie een stuk minder origineel is dan in het origineel, moet Lost Planet 2 het vooral hebben van de multiplayer. De hele opzet van de game ademt dan ook multiplayer. Wanneer je een singleplayer game opstart heb je de mogelijkheid om drie spelers uit te nodigen om je te joinen. Doe je dit niet, dan neemt de computer drie medestrijders onder zijn hoede. En hoewel de AI behoorlijk sterk is, gaat er niets boven het samen doorlopen van de verschillende levels die de game rijk is. Naast deze coöpmodus zijn er ook de standaard multiplayermodi. Zo zijn alle bekende modi aanwezig, zoals deathmatch, team deathmatch en capture the flag. Leuke variatie hierop ten opzichte van andere shooters is uiteraard de mogelijkheid om in de logge, krachtige mechs plaats te nemen.