Review: Shadows of the Damned Xbox 360

Horror, hel, monsters, humor en vette personages veroveren een speciaal plekje in mijn hart. Wat was ik dan ook blij om te horen dat Suda 51 (Killer7, No More Heroes), Shinji Mikami (Resident Evil 4) en Akira Yamaoka (Silent Hill) samen zijn gekomen om een game te maken die al deze aspecten bevat. Doe je gordels om voor Shadows of the Damned. It's gonna be one hell of a ride!

Battlefield: Hell

De setting van Shadows of the Damned is hel, maar heel anders vormgegeven dan je zou denken. Wie De Goddelijke Komedie heeft gelezen, of Dante's Inferno heeft gespeeld begrijpt de verschillende lagen van de hel. Zoiets heb je ook in Shadows, maar dan veel letterlijker genomen. Zo heb je grote hoerenstraten en andere dingen die God verboden heeft.
Garcia Hotspur is een demon hunter die het als zijn levenstaak ziet om alle demonen van de aarde te vernietigen en terug te schoppen naar hel. Totdat zijn vriendin Paula wordt meegenomen door duivel Fleming. Garcia gaat achter Fleming aan tot in de diepste krochten van de hel om zijn meisje terug te krijgen. Is dat niet romantisch?

Piemelgrapppen en overmatig alcoholgebruik

Shadows is overspoeld met humor en dat valt aan alle kanten te zien. Er zit een flink aantal piemelgrappen in en ik was daar eigenlijk al bang voor. Gelukkig heeft het beter uitgepakt dan ik dacht. Soms is de humor net iets te veel, maar heel vaak is het spot-on en zal het geheid werken op je lachspieren. Je hebt bijvoorbeeld One-eyed William. Je denkt nu waarschijnlijk aan een grote piemel, maar niets is minder waar. Het is letterlijk een oog met vleugels. Je zult veel van deze dingen terugvinden in Shadows of the Damned en dat helpt erg mee aan de sfeer die de game wil neerzetten. Vanaf je eerste stappen in de hel voelt het goed, maar ook een beetje ongemakkelijk. Een beetje als het familiediner waar je een paar minuten eerder een vaas hebt omgegooid. Dat Garcia en Johnson af en toe een smerige opmerking uit hun strot laten rollen en grote hoeveelheden Absinthe, Tequila en Sake drinken om Garcia's health bij te vullen, draagt daar alleen maar aan bij.

Donker en Licht

Het moge duidelijk zijn dat de onderkruipsels van de hel niet veel houden van licht. Garcia heeft het desalniettemin nodig om te kunnen overleven. Hier ontstaat een interessant gameplayelement. Af en toe verandert de wereld in duisternis. Er zijn verschillende manieren om deze duisternis te laten verdwijnen. Wat je ook doet, doe het snel. Door te lang in de duisternis te zitten, zul je langzaam doodgaan en vijanden zijn ook nog eens onsterfelijk in de duisternis. Dit zorgt voor benauwde situaties waarvan je af en toe helemaal opgefokt raakt. Gelukkig is de moeilijkheidscurve erg goed gedaan. Shadows geeft je de tijd om speels nieuwe gameplayelementen te leren en te beheersen, waarna de uitdaging later omhoog gaat.
Ook de eindbazen zijn het vermelden waard. Dit zijn niet zomaar eindbazen waartegen je zomaar moet vechten. Iedere eindbaas heeft een eigen verhaal over de reden waarom hij in de hel beland is. Deze verhalen gaan vaak over de top en zijn zelfs zo luguber dat ik er verstomd naar zat te luisteren.

Kots- en kokhalsgeluiden

Akira Yamaoka is werkelijk waar een meester in het maken van gore geluiden, maar ook hele mooie nummers. Ook in Shadows of the Damned zie je dat terug. De geluiden van uit elkaar scheurende lijken en kapotgeschoten koppen klinken zo smerig. Het geluid in de game bepaalt voor een groot deel de sfeer. Zo is de muziek af en toe heel creepy, maar op andere momenten ook heel mooi.
Er mag ook een speciale vermelding uitgaan naar de stem van Garcia Hotspur. Hotspur is een Mexicaan en daar hebben ze de perfecte acteur voor uitgekozen. Ook de dialogen tussen Garcia en Johnson zijn ontzettend goed geschreven. Hier zit ook een flink deel van de humor in.